Skessuhorn - 20.12.2017, Page 103

MIÐVIKUDAGUR 20. DESEMBER 2017 103
ryðgaða járnamottuna og sýndi okk-
ur hvernig við ættum að bera okkur
að þessu. Hann var alveg einstakur.
Sigurður Helgason var verkstjóri og
þegar kaffitímarnir voru búnir sagði
hann alltaf; „jæja“ ef Þorgeir var í
miðjum umræðum sagði hann þá á
móti: „Hvaða andskotans „jæja“ er
þetta Sigurður minn?“
Komst upp í að flensa í
hvalstöðinni
Í hvalstöðina fór Ingvar svo sumarið
1965 og var þar í þrjú sumur. „Þetta
var skemmtilegt en þrælavinna. Ég
vann mig upp í það að flensa þarna
með skemmtilegum mönnum, eins
og t.d. Halldóri Blöndal, síðar alþing-
ismanni og ráðherra. Þarna var fjöl-
breyttur hópur með marga skemmti-
lega karaktera. Kaupið var ekki hátt
en mikil vinna og því talsverðir pen-
ingar eftir úthaldið. Maður tók gjarn-
an hálfa frívaktina að auki og stund-
um meira. Ég byrjaði sem víramaður
sem fólst í því að draga stóra vírinn
frá spilinu niður í slippinn og lása í
hvalinn svo hægt væri að draga hann
up á planið. Einnig að krækja stórum
krókum svo hægt væri að snúa hon-
um og krækja í kjötið þegar það var
skorið frá hryggnum. Þetta var þungt
að eiga við og reyndi á kraftana.
Menn þurftu enga líkamsrækt með
þessari vinnu.“
Félagsstörf í
Kennaraskólanum
„Í Kennaraskólanum varð ég strax
virkur í félagsstörfunum hvort held-
ur það var innan bekkjarins eða
skólafélagsins. Bekkjarfélagarn-
ir kusu skemmtinefnd sem sá um
kvöldskemmtanir sem ég tók þátt í.
Ég var kosinn í stjórn Skólafélags-
ins þegar ég var í öðrum og þriðja
bekk. Seinni veturinn var ég kosinn
formaður málfundanefndar. Mál-
fundanefndin sá um málfundi eins og
nafnið bendir til. Þá stóðum við fyr-
ir stjórnmálakynningum. Ég hafði
samband við „fjórflokkinn“ og bauð
þeim að koma og kynna stefnu sína.
Áður hafði ég borið þessa hugmynd
undir Brodda skólastjóra. Hann tók
þessu fálega í fyrstu. Sagði að póli-
tík ætti ekki heima í skólanum. Þetta
kæmi ekki til greina. Viku seinna kall-
aði hann mig inn á skrifstofu sína og
sagði mér að hann hefði hugsað mál-
ið betur. Sagði að þetta gæti sennilega
verið jákvætt að fá áhrifamenn í fjár-
veitingavaldinu í heimsókn. Eins og
fyrr segir bauð ég formönnum flokk-
anna að koma og þeir skildu fá eitt
kvöld hver. Hannibal Valdimarsson
formaður Alþýðubandalagsins, Einar
Ágústsson varaformaður Framsókn-
arflokksins, Bjarni Benediktsson for-
maður Sjálfstæðisflokksins og forsæt-
isráðherra og Gylfi Þ. Gíslason for-
maður Alþýðuflokksins og mennta-
málaráðherra komu og kynntu starf
og stefnu sinna flokka. Mjög vel var
mætt á þessar stjórnmálakynning-
ar, einkum hjá menntamálaráðherra,
eðlilega. Eftir kynningarnar spjallaði
skólastjóri og ég við formennina yfir
kaffibolla. Skemmtilegt spjall og ekki
síður fróðlegt.“
Varð fyrsti æskulýðs- og
íþróttafulltrúinn
Eftir að Ingvar lauk Kennaraskólan-
um kom hann heim á Akranes og tók
við nýrri stöðu æskulýðs- og íþrótta-
fulltrúa hjá Akraneskaupstað en í því
fólst umsjón með æskulýðsstarfi á
vegum bæjarins og íþróttamannvirkj-
um bæjarins. „Við vorum á hrakhól-
um með húsnæði fyrir æskulýðsstarf-
ið og fengum víða inni. Við vorum í
Stúkuhúsinu, niðri á hóteli, í íþrótta-
húsinu á Laugarbraut og í Skátahús-
inu. Ég stóð fyrir því að haldin voru
ýmis námskeið, m.a. ljósmyndanám-
skeið fyrir unglinga í bænum og allt
þetta naut vinsælda sem hópur ung-
linga tók þátt í en þetta var eiginlega
svolítið utangarðs og ég var ekki í
þessu starfi nema í tvö ár. Ég hætti
aðallega vegna þess að það fékkst
engin aðstaða fyrir starfsemina. Ég
var búinn að gefa mig upp í póli-
tík þegar þetta var og það þýddi að
ég fékk bara stuðning kratanna við
það sem ég var að gera.“ Ingvar seg-
ist hafa gengið í Alþýðuflokkinn 19
ára gamall og það hefði aðallega ver-
ið vegna áhrifa frá Steingrími bróð-
ur hans sem nýkominn var frá námi
í Þýskalandi og dásamaði mjög fram-
gang kratanna þar. Með starfi æsku-
lýðs- og íþróttafulltrúa var Ingvar
stundakennari við Gagnfræðaskól-
ann og kenndi m.a. handavinnu.
Þar bryddaði hann upp á nýjungum
eins og smíða úr kopar og síðan að
vinna smelti. Þá var settur glerung-
ur yfir muni sem síðan voru hitaðir í
sérstökum ofni og glerið hert. Þarna
gerðu nemendur ýmsa skemmtilega
minjagripi.
Örlagarík sumarvinna
í Hrísey
Þegar Ingvar hafði sagt upp störfum
hjá Akraneskaupstað ákvað hann að
fara til Hríseyjar í sumarvinnu en í
gegnum skólafélaga sinn í Kennara-
skólanum hafði hann kynnst fólki
frá Hrísey. „Svo var það einu sinni,
stuttu áður en ég fór norður, að ég
sat yfir í prófum í Gagnfræðaskólan-
um ásamt séra Jóni M. Guðjónssyni
að ég sagði við hann að nú væri ég að
fara norður í Hrísey og ég hefði lof-
að því að koma þangað með „meist-
arabréf í mjaðargerð,“ og spurði nú
séra Jón að því hvort hann væri ekki
til í að skrautrita skjal upp á þetta fyr-
ir mig. Hann varð alveg upprifinn af
þessari hugmynd og sagði mér að fara
og kaupa gráa gæru. Ég keypti gær-
una og hann skrautritaði á hana fyrir
mig af sinni alkunnu snilld. Þetta fór
ég með norður og gæran vakti mikla
kátínu. Í Hrísey vann ég við sumar-
afleysingar í KEA útibúinu, bæði í
búðinni og á skrifstofunni, m.a. við
að reikna út bónus starfsfólksins í
frystihúsinu en þá var nýbúið að taka
upp bónuskerfi þar. Þarna var ég hjá
kaupfélaginu um sumarið en réði mig
svo sem kennara til Hríseyjar vetur-
inn eftir. Þá um veturinn kynntist ég
Gunnhildi Hannesdóttur, núverandi
konu minni, en hún var þá ekkja með
þrjú börn. Ég hafði reyndar kynnst
börnum hennar í skólanum áður en
elsti sonur hennar var þá 15 ára en
stelpurnar tvær voru þá fimm og tíu
ára og þær kölluðu mig strax pabba.
Þegar ég hringdi í mömmu og sagði
henni þessi tíðindi þá leist henni ekk-
ert á ráðahaginn og fannst ég vera
að færast of mikið í fang. Þetta hef-
ur samt blessast allt saman í öll þessi
ár.“
Skólastjóri í Skagafirði
Allt í einu var Ingvar því kominn
með fimm manna fjölskyldu. Hann
segist áfram hafa unnið sumarið eft-
ir hjá KEA í Hrísey en veturinn eftir
að þau Gunnhildur trúlofuðu sig réði
Ingvar sig sem skólastjóra í Steins-
staðaskóla í Lýtingsstaðahreppi í
Skagafirði. „Þetta var heimavistar-
skóli með um hundrað nemendur og
við Gunnhildur skiptum með okkur
að sjá um stelpnavistina en aðrir sáu
um strákavistina. Ég réði mig þangað
í eitt ár þar sem starfandi skólastjóri
hafði farið í eins árs námsleyfi. Ég
lærði ýmislegt á þessum tíma þarna,
m.a. að úrbeina naut. Það nám fylgdi
að vísu ekki skólastjórastarfinu en Jó-
hann Hjálmarsson kúabóndi á Ljósa-
landi var formaður skólanefndar og
kona hans María var með mötuneyt-
ið. Karlinn var sérstaklega áhugasam-
ur um skólann og tók hann örugg-
lega fram yfir búskapinn. Hann var
einhvern tímann að úrbeina naut fyr-
ir skólamötuneytið og ég bauðst til
að hjálpa en hann taldi af og frá að
skólastjóri færi í þetta enda kynni ég
þetta ekki. Ég sagðist þá bara læra af
honum og það tókst ágætlega. Þetta
var allt öndvegisfólk þarna í kring-
um skólann og ég held að við höfum
aldrei kynnst eins mörgu fólki á eins
skömmum tíma og haldið sambandi
við það áfram eins og þennan vetur
í Skagafirði. Það er ekki á þá logið
Skagfirðinga að þeir eru gleðskapar-
fólk og trygglynt.“
Sveitarstjóri í Hrísey
Eftir að ársvistinni í Lýtingsstaða-
hreppi lauk var það frágengið að Ing-
var tæki við skólastjórastöðu í Varma-
hlíð í Skagafirði og þau hjónin voru
farin að undirbúa flutning þangað
þegar boð kom til Ingvars um að taka
við sem sveitarstjóri í Hrísey en það
var nýtt embætti. Fram að þessu hafði
oddvitinn sinnt því starfi. „Nú var úr
vöndu að ráða en Gunnhildur er inn-
fæddur Hríseyingur og hún fékk að
ráða. Við fórum því ekki í Varmahlíð.
Þannig var að oddvitinn í Hrísey,
sem jafnframt var útibússtjóri KEA,
átti við heilsuleysi að stríða og treysti
sér ekki til að sinna sveitarstjórastörf-
unum líka. Því ákvað hreppsnefndin
að ráða sveitarstjóra í fullt starf og ég
samþykkti að ganga í þessa frumraun.
Við fluttum aftur til Hríseyjar og ég
sinnti þessu starfi í tvö ár. Þetta var
erfitt en um leið lærdómsríkt. Það
var mikið um að vera í Hrísey á þess-
um tíma. Við vorum m.a. að leggja
þarna hitaveitu en heitt vatn hafði
fundist í eyjunni og það varð að nýta.
Þá fékk ég vin minn og Skagamann,
Þráinn Sigurðsson, út til Hríseyj-
ar að sjóða saman allar lagnirnar og
hann kom með sína fjölskyldu, m.a.
son sinn núverandi bæjarstjóra Akra-
ness, út í Hrísey og þau settust þar
að í húsi, sem við útveguðum þeim,
í eitt sumar. Það var mikil bjartsýni
Hrísey á þessum árum og uppgang-
ur, sem sýndi sig meðal annars í að
fólk fór út í barneignir og árið 1973
fæddust ellefu börn í Hrísey, þeirra á
meðal var Signý dóttir okkar Gunn-
hildar. Sumarið 1973 voru líka fjög-
ur eða fimm hús í byggingu í Hrís-
ey og við vorum m.a. farin af stað
með húsbyggingu, sem auðvitað var
ekkert vit í, því þetta var ekki öruggt
starf sem ég var í. Við gátum nú samt
selt þennan grunn sem kominn var
ásamt litla 59 fermetra húsinu okk-
ar þar strax þegar við settum þetta á
sölu og ákváðum að flytja til Akur-
eyrar. Reyndar er það svo að eng-
in hús standa auð í Hrísey þótt fólki
hafi fækkað og mörg þeirra séu nýtt
sem sumarhús. Þeir gerðu líka gott
í því Hríseyingar seinna þegar þeir
hellulögðu allar göturnar þar. Þetta
var mjög rökrétt því þeir hefðu þurft
að flytja allar malbikunarvélarnar út
í eyjuna og vera svo háðir veðri með
að nota þær. Í staðinn komu hell-
urnar á brettum út í eyju og hægt að
gera þetta í áföngum þegar aðstæður
leyfðu og það var heimamaður sem
tók verkið að sér.“
Aftur á Akranes eftir
ellefu ár á Akureyri
Þau Ingvar og Gunnhildur höfðu
gift sig árið 1972 og fóru til Akra-
ness að láta séra Jón M. Guðjónsson
gifta sig í Akraneskirkju. Á Akureyri
keyptu þau sér hús á Byggðavegi og
hann fór að kenna í Lundaskóla hjá
öðrum Skagamanni, Herði Ólafssyni
sem þar var skólastjóri. „Þetta var
mjög góður tími í Lundaskóla. Ég
var þar í ellefu ár, kenndi mikið og sá
um félagsstarf nemenda. Við kunn-
um ágætlega við okkur á Akureyri
en alltaf blundaði heimþráin á Skag-
Við vígslu nýrri hluta Skátahússins 1964. Frá vinstri: Sigurður Guðjónsson, Ingvar
Ingvarsson, Helgi Jónsson, Jóhannes Gunnarsson og Bragi Þórðarson.
Ungur maður á skátamóti í Botnsdal.
Vinir. Bræðurnir í Kallahúsum; Sigurður og Birgir Karlssynir ásamt Ingvari.
Framhald á næstu síðu
Fjórði flokkur Kára 1962. Aftari röð frá vinstri: Viktor Björnsson, Eyleifur Hafstein-
sson, Sigurður Þórðason, Guðmundur Hannesson, Benedikt Rúnar Hjálmarsson
og Benedikt Valtýsson. Fremri röð frá vinstri: Sigursteinn Hákonarson, Ingvar
Ingvarsson, Gunnar Sigurðsson, Trausti Rúnar Hallsteinsson og Jón Alfreðsson.