Heimsmynd - 01.03.1986, Qupperneq 120

FOLK
FARKOVSKI-STJARNAN
GUÐRUN
Nú á næstu vikum verður frumsýnd nýjasta
mynd Tarkovskis, Fórnin en þar fer Guðrún
Gísladóttir með hlutverk íslenskrar skapa-
nornar, Maríu að nafni. María þessi býr yfir
yfirnáttúrulegum krafti og kemur við sögu
stórleikarans sem Erland Josepsson leikur.
Stórleikari þessi hefur snúið baki við svið-
inu og fórnað frama sínum fyrir lífið sjálft og
sagði Guðrún að myndin fjallaði um hverju
hver og einn væri tilbúinn að fórna fyrir lífið.
Tökur myndarinnar gengu ágætlega, en
hún var tekin síðastliðið sumar í Svíþjóð. Pað
helsta sem angraði leikstjórann var sólskinið
því hann vill helst ekki kvikmynda nema þeg-
ar skýjað er.
Eina óhappið við tökuna varð þegar brenna
átti hús og mynda brunann. Par urðu mynda-
tökumönnunum á einhver mistök svo endur-
byggja varð allt húsið og brenna á nýjan leik
til að ná þessu atriði.
Annars er Guðrún, sem reyndar heitir
Snæfríður að millinafni, hætt að leika skapa-
norn og leikurþess ístað /'Reykjavikursögum
Ástu /' Kjallaraleikhúsinu og dundar sér þar
utan við þriggja ára son sinn Gísla Galdur,
sem eyddi með henni sumrinu f Svíþjóð.
Petta var fyrsta kvikmyndin sem Guðrún
leikur í, en hún hefurstaðið á sviðinu í níu ár.
„Kvikmyndataka er sjálfsagt eins misjöfn og
sýningar á sviði eru misjafnar en það eru
sömu undirstöðuatriði fyrir hvort tveggja,
sagði Guðrún.
Pað er hið Ijósa man, Snæfríður íslandssól
úr íslandsklukkunni, sem er fyrirmynd að
millinafni Guðrúnar. Guðrún sagði að móðir
hennar hefði verið mikill aðdáandi bókarinnar
en sjálfrí hefði henni verið illa við Snæfríði í
æsku, , enda ekki hið Ijósa man sjáif", sagði
Guðrún. , En núna skil ég hana. “
Guðrún Snæfríður. Millinafnið er úr ís-
landsklukkunni, þótt hún líkist eigi hinu
ljósa mani. Ljósm.: Þorvarður Arnason.
ISLANDS-
MEISTARINN í
FIMLEIKUM
Hönnu Lóu langar
til að verða ljós-
móðir, þótt hún
vilji helst ekki eiga
mörg börn sjálf.
Ljósm.: Þorvarður
Arnason.
Eftir röska viku verður Hanna Lóa
Friðjónsdóttir að verja titil sinn. Hann
hefur hún borið í eitt ár eða frá því
hún varð íslandsmeistari í fimleikum
kvenna í fyrravor, þá þrettán ára. Og
síðustu vikur og mánuði hefur þessi
brosmiida stúlka, sem stundum
drekkur mjólk framan í okkur í sjón-
varpinu, æft sex sinnum í viku hverri
og þá ekki skemur en þrjá klukkutíma
í hvert sinn.
Hún sagði HEIMSMYND að íslands-
meistaratitillinn hefði svosem ekki
breytt neinu, nema kannski væru
tekin fleiri viðtöl og slíkt við hana-og
síðan væru náttúrulega ferðalög því
hún hefur keppt fyrir íslands hönd á
mótum í Belgíu, Svíþjóð, Danmörku,
Wales og Skotlandi. Og gengið ágæt-
lega.
Hins vegar fá stöllur hennar er-
lendar, sem hún keppir við, meiri
þjálfun. „Það er miklu betri aðstaða
sem þær hafa,“ sagði Hanna, en bætti
við að hinn pólski þjálfari hennar,
sem reyndar tók sér nafnið Valdimar
Karlsson fyrir nokkru, væri mjög
góður.
Og þar sem Hanna býr í Garðabæ
en er í meistaraflokki Gerplu í Kópa-
vogi þarf hún að eyða miklum tíma í
strætisvagnaferðir á æfingar-„og
það er leiðinlegt“. Að vísu þarf hún
ekki að ferðast alein því vinkona
hennar Dóra Óskarsdóttir, sem verð-
ur einn af keppinautunum á íslands-
mótinu, æfir líka með Gerplu.
Og til að vinna sigur á mótinu og
þar með sigra Dóru og aðrar stúlkur í
Gerplu og öðrum félögum þarf aga og
einbeitingu. Hanna segist ekki vera í
vandræðum með einbeitinguna. „Hún
bara kernur." Og hvað þá ef pabbi og
mamma eru í salnum að horfa á? „Ég
hugsa ekkert um þau, ég bara reyni
að gera mitt besta og hugsa ekki um
neitt annað.“
Að vísu viðurkenndi Hanna að
stundum væri hún ákaflega þreytt á
öllu þessu æfingastússi og vildi allra
helst hætta því, en því er þó ekki til að
dreifa núna þegar svo stutt er í mótið
og titilvörnina. Hún vildi ekki segja
berum orðum að hún ætlaði að vinna
mótið, en sagði „jú auðvitað þarf stái-
vilja til að keppa í þessu“. Hins vegar
fékkst ekki svar við spurningunni
hvort það væru ekki einmitt íþrótta-
menn með stálvilja, sem væru
ákveðnir í að vinna ákveðin mót, sem
ynnu þau. „Ég veit það ekki, ég ætla
alla vega að reyna.“
Þangað til er ekki tími til neins ann-
ars en æfinga og lærdóms, stráka-
stúss og annað slíkt verður að bíða
enda segir Hanna að það sé nægur
tími til slíks seinna meir, enda eigi
hún mörg ár eftir í fimleikunum og
seinna langar hana kannski til að
verða Ijósmóðir en vill helst ekki eiga
mörg börn sjálf - „því nenni ég ekki“.
120 HEIMSMYND