Heimsmynd - 01.05.1990, Blaðsíða 48

verk. Ég las mikið áður fyrr og meðan
ég var í námi, en nú les ég aðallega það
sem tengist arkitektúr. Annar lestur hef-
ur orðið útundan hjá mér í seinni tíð, ég
stefni að því að lesa það sem ég hef misst
af undanfarin ár í ellinni. Leikhúsið hef
ég því miður fjarlægst og hef ekki lengur
eins gaman af því að fara í leikhús og áð-
ur en ég fer þeim mun meira í bíó.“
Lífsstíll Helgu mótast fyrst og fremst
af vinnu og hún segir að sér leiðist ef hún
sé ekki alltaf á fullu. Um það hvort hún
sé hin dæmigerða framakona segist hún
ekki vita neitt: „Mér finnst eðlilegt að
kona sem búin er að leggja á sig margra
ára háskólanám vilji fá að starfa að sínu
fagi og ef það heitir að vera framakona
þá er ég það. Ég hef líka verið svo hepp-
in að geta leyft mér að stunda vinnuna á
fullu, þar sem ég á ekki nema eitt barn.
Ég dáist að konum sem geta sinnt mörg-
um börnum og heimili, en samt komið
sér áfram í sinni vinnu. Ég er ekki viss
um að ég hefði getað það.“
ún býr í fallegu einbýlishúsi
með eiginmanni og tveimur
börnum, rekur eigin teikni-
stofu í kjallaranum, stundar
líkamsrækt og hugrækt og
reynir að innrétta líf sitt
þannig að hún geti bæði
stundað sitt fag og sinnt fjöl-
skyldunni sem mest. Elín
Kjartansdóttir heitir hún og
hefur frá blautu barnsbeini
alist upp við að virða fegurð-
ina í umhverfinu, listina og
lífsins gæði.
„Lífsstfll manns breytist með aldrin-
um,“ segir Elín. „Þegar ég var við nám í
Listaakademíunni í Kaupmannahöfn á
árunum 1976 til 1982, lifði ég og hrærðist
í listaheiminum og fannst að heimilið
ætti að endurspegla það. Þá átti allt að
vera svo listrænt og æðislegt, lá við að
maður vildi hafa heimilið uppraðað eftir
formúlu og öllu stillt upp í nákvæmlega
réttri línu við hvað annað. Eftir að ég
eignaðist börnin hafa áherslurnar breyst.
Ég hef farið að meta það meira að útlit
hlutanna og notagildi þeirra fari saman.
Það er ekki hægt að búa með börn á
heimili þar sem dýrum munum er raðað í
níutíu gráðu horn og ekkert má hreyfast
án þess að heildarsvipurinn raskist.“
Arkitektúr hefur alltaf skipað stóran
sess í lífi Elínar, allt frá því að foreldrar
hennar hófu að byggja hús eftir teikn-
ingu Manfreðs Vilhjálmssonar, þegar
hún var átta ára gömul: „Það hefur sjálf-
sagt haft mikil áhrif á mig að fylgjast
með þeirri byggingu allt frá því að hún
var á teikniborðinu og þar til húsið var
fullfrágengið. Foreldrar mínir eru líka
miklir fagurkerar, finnst gaman að safna
í kringum sig fallegum húsgögnum og
listaverkum og ég lærði að meta gildi
þess að hafa fallega hluti í kringum mig
strax í æsku. Ég hrífst af fallegri hönnun
á hlutum, hvort sem um er að ræða hús.
húsgögn, listmuni eða fatnað, en útlitið
og formið má ekki taka völdin af nota-
gildinu. Með aldrinum hef ég líka farið
að huga meira að hinum innri gildum.
Það er ekki nóg að smíða sér fallegan
ramma, maður verður að passa upp á
sinn innri mann, vera heil og gefandi
manneskja."
Elín stundar líkamsrækt í líkamsrækt-
arstöðinni Mætti, þar sem hún hannaði
sjálf allar innréttingar, og segir lífsstfl
sinn vera að breytast í samræmi við þá
heildrænu lifnaðarhætti sem þar eru
kenndir: „Ég er nú tiltölulega nýbyrjuð
hjá honum Guðna, en þetta prógramm
er að breyta lífi mínu. Ég er farin að
hugsa meira um það hvað ég læt ofan í
mig og börnin, hvernig ég lifi og hvað ég
geri fyrir sjálfa mig. Það skiptir máli að
efla það besta í sjálfum sér, bæði andlega
og líkamlega og ég finn það hvað ég hef
miklu meiri orku og er miklu glaðari eft-
ir að ég er búin að vera í líkamsrækt í tvo
tíma. Áherslan á að rækta hugann til
jafns við líkamann endurspeglast í þjóð-
félaginu. Fólk er sem óðast að hverfa frá
hinum efnislegu gæðum, það er að verða
meiri mýkt í öllu og það á jafnt við um
arkitektúr sem annað. Ég er þó engin
öfgamanneskja og þetta líkamsræktar-
prógramm mitt er allt innan ramma
skynseminnar. Ég er hætt að reykja en
ég neita mér ekki um góðan mat eða
gott vín. Við hjónin erum í matarklúbbi
með nokkrum vinum okkar, skiptumst á
um að koma heim til hvers annars og
borða. Þetta eru engar sex rétta glæsi-
veislur, það er í lögum klúbbsins, en við
borðum góðan mat og skemmtum okkur
saman.
Mér finnst líka gaman að fara með
góðum vinum á gott veitingahús og
uppáhaldsstaðurinn minn núna er Jóna-
tan Livingston Mávur. Þar helst allt í
hendur, góður og vel fram borinn matur,
góð þjónusta og vel hannað umhverfi.
Annars er ekki mikið af góðum veitinga-
húsum hér, því miður. Það er allt í lagi
með þau flest, en þau eru ekkert sér-
stök. Á skemmtistaðina kem ég varla
nokkurn tíma. Maður átti sitt diskótíma-
bil áður en börnin fæddust, en var orð-
inn hundleiður á því og saknar þess ekki
neitt. Núna miðast allt við það að byggja
upp gott fjölskyldulíf og skapa börnun-
um þær aðstæður að þau geti orðið heil-
ar og góðar manneskjur. Ég valdi að fara
af stað með eigin teiknistofu hér í kjall-
aranum til þess að geta lagað minn
vinnutíma að þörfum þeirra. Það kemur
stelpa og passar þá á morgnana, en ég er
alltaf til taks ef eitthvað bjátar á. Svo eru
þeir á leikskóla eftir hádegið. Við reyn-
um að sinna þeim eins mikið og við get-
um og skiptumst á um það eftir því
hversu mikið vinnuálag er á hvoru okkar
um sig í það skiptið. Ég hef þá með mér
í öllu sem ég geri á heimilinu og þeim
framhald á bls. 97.
48 HEIMSMYND