Heimsmynd - 01.04.1992, Síða 16

stjornmal
átök innan Alþýðubandalagins. Fylkingar
flokkseigenda og lýðræðiskynslóðar fóru hrein-
lega í stríð um uppröðun á lista í Reykjavík.
Össur fór fram og þrátt fyrir smölun nýrra
flokksfélaga sem studdu Össur og hans lið þá
var smölun Alþýðubandalagsins í Reykjavík
enn meiri þegar á kjörstað var komið og Sigur-
jón Pétursson lenti í fyrsta sæti prófkjörsins.
_________________________ Össur hafnaði í
fjórða sæti og komst
ekki inn í -borgar-
stjórn. Kristín Á. Ól-
afsdóttir og Guðrún
Ágústsdóttir komust
báðar inn, hvor úr sínum arminum. Össur lét
þó ekki deigan síga fyrr en ári seinna og fór að
starfa fyrir Reykvíska endurtryggingu hf. Fór í
faðm einkafyrirtækis og dró sig að nokkru leyti
í hlé úr stjórnmálunum. Á þessum árum eru
margir úr kynslóðinni að gefast uppá Alþýðu-
bandalaginu. Peir gerast langþreyttir á stríðinu
við flokkseigendafélagið en styrkur þess dvín-
aði ekki þrátt fyrir átökin. Óskar Guðmunds-
son gefst uppá Þjóðviljanum og fer þaðan 1986.
Endar síðan á Þjóðlífi. Mörður verður hinsveg-
ar ritstjóri þegar Össur fer og berst enn hat-
rammlega innan Birtingar. Alþýðuflokkurinn
siglir nokkuð lygnan sjó á meðan.
eftir þessi átök eru hlutirnir að
gerjast og koma uppá yfirborðið
haustið 1989 þegar fjöldi manna úr
andstöðuflokkunum fjórum í
Reykjavík hvetja til sameiginlegs
framboðs. Þó að draumurinn um sameinaða
vinstri menn lifi alltaf ágætu lífi þá er hann eigi
að síður eitur í beinum ótölulegs fjölda flokks-
bundins fólks. Menn geta engan veginn sætt sig
við að þurfa að laga skoðanir sínar á einn eða
annan hátt að skoðunum einhvers annars. Auk
þess hefur áratugalöng barátta milli fylkinga
jafnaðarmanna og sósíalista sett sitt mark á við-
horf fólks. Það er því iðulega hlutverk yngri
kynslóðarinnar að spreyta sig á sameiningu.
Eyðimerkurkynslóðin lagði sitt lóð á samein-
ingarskálarnar. Það gerði hún í skjóli ferðalags
Jóns Baldvins og Ólafs Ragnars á rauðu ljósi.
Hugmyndin að sameiginlegu framboði í
Reykjavík kviknar. Fólk úr eyðimerkurkyn-
slóðinni og þeirri sem á eftir henni kemur fer af
stað. Framsóknarmenn eru frá upphafi tregir
og hafna strax hugmyndum fulltrúaráðs Al-
þýðuflokksins um sameiginlegt framboð. Al-
þýðubandalagsfélagar í Reykjavík móðgast og
Nýr vettvangur: á endanum ákveður ABR að vera ekki með og
En ekkert varð heldur ekki Kvennalistinn. Birting og Æsku-
af sameiningu lýðsfylking Alþýðubandalagsins og Alþýðu-
vinstri manna flokkurinn verða með og ásamt utanflokkafólki
Þau fimm efstu er Nýr vettvangur stofnaður. Eftir mjög sterkan
í nrófkiörinu íuncl á Hótel Sögu gat Alþýðuflokkurinn ekki
vorið 1991 dre8*ð sig útúr dæminu og menn fara af stað
Bjarni P.
Magnússon,
Ólína
Þorvarðardóttir,
Kristín A.
Ólafsdóttir,
Guðrún
Jónsdóttir og
Hrafn
Jökulsson.
Þingflokksfundur hjá Alþýðuflokki:
Össur leitar ráða hjá Jóhönnu
Sigurðardóttur. Valgerður
Gunnarsdóttir hlær í hina áttina.
Jóhanna líkt og aðrir, sem tóku
þessa kynslóð í fóstur, skildi hana
eftir munaðarlausa.
með prófkjör en allir hinir gömlu flokkarnir
bjóða líka fram. Ólína Þorvarðardóttir var þá
óflokksbundin og lendir í fyrsta sæti og Birt-
ingu til ánægju lendir Kristín Á. Ólafsdóttir í
öðru sæti en hún var áður fulltrúi Alþýðu-
bandalagsins í borgarstjórn og frambjóðandi
þeirra. Bjarni P. Magnússon náði þriðja sætinu
en það dugði honum ekki til að verða kosinn í
borgarstjórn. Hann er einn af eyðimerkurkyn-
slóðinni, var fyrst með Vilmundi Gylfasyni inn-
an Alþýðuflokksins en fór ekki með honum yf-
ir í Bandalag Jafnaðarmanna. Eftir Nýjan vett-
vang dregur hann sig útúr þessu alveg og gerist
sveitarsjóri út á landi. Allt þetta brölt gekk
ekki átakalaust fyrir sig. Vinstri menn bárust á
banaspjótum og voru í sárum. Það sem hinsveg-
ar vekur eftirtekt er að þeir Ólafur Ragnar og
Jón Baldvin héldu að sér höndum. Birtingar-
menn treystu á stuðning Ólafs Ragnars við Nýj-
an vettvang en sá stuðningur sýndi sig aldrei.
Stuðningur Jóns Baldvins kom seint og um síð-
ir þegar ljóst var að um
annað var ekki að ræða.
Þannig má segja að eyði-
merkurkynslóðin hafi
þarna beðið eftir leið-
sögn Móses en aldrei
fengið. Kynslóðin var
skilin eftir ein. Báðir
flokksforingjar A-flokk-
anna halda að sér hönd-
um og reyna með af-
stöðuleysi að halda stuðningi allra aðila innan
flokka sinna. Eyðimerkurkynslóðin fer ekki vel
útúr því. Nú á vormánuðum á Alþingi kallar
Össur Ólaf Ragnar fóstra sinn í pólítískum
skilningi. Dæmið um Nýjan vettvang sýnir að
það eru þeir fóstrar kynslóðarinnar, Ólafur
Ragnar og Jón Baldvin sem skilja hana eftir
munaðarlausa. Skilja hana eftir eina á eyði-
merkurgöngunni. Það er þetta munaðarleysi
sem einkennir kynslóðina.
Óskar
Guðmundsson
og Mörður
Árnason: Þeir
vildu losa
Þjóðviljann
undan
flokksvaldinu.
Og það er skiljanlegt að Össur eigi
erfitt með að fyrirgefa sínum
gamla fóstra en bæði Birting og
Nýr vettvangur verða til með full-
tingi Ólafs Ragnars frekar en und-
ir handarjaðri hans. En hvernig bregst þá kyn-
slóðin við eftir borgarstjórnarkosningarnar
1990? Sameining vinstri manna er þá farin út
um þúfur. Enginn málsmetandi úr eldri kyn-
slóðinni þorði að leggja út í neitt slíkt, nema ef
ske kynni að það hefði verið Guðrún Helga-
dóttir. Þess vegna er ekki annað ráð fyrir kyn-
slóðina en að setjast að í öðrum hvorum vinstri
flokknum eða hætta þessu pólitíska standi ella.
Því upphefst flótti Álþýðubandalagsmanna af
þessari kynslóð yfir í Alþýðuflokkinn. Ástæðan
er einföld, átökin höfðu verið illvíg milli fylk-
inga í Alþýðubandalaginu og menn eru orðnir
vígþreyttir mjög - það virtist rólegra þar megin
girðingar - í hinum flokknum. Og svo beið Jón
Baldvin þar með armana opna. Auk þess var
gífurleg heift milli ABR og Birtingar. Það sá
16 HEIMSMYND