Skírnir - 01.04.2005, Qupperneq 74

72 JÓN HNEFILL AÐALSTEINSSON SKÍRNIR
Þreyttir ferðamenn beiðast gistingar.
Þeim er gefið skyr og sagt að öl sé ekki til.
Þeim er boðið að ganga til hvílu að drukknu skyrinu.
Áður en þeir ganga til náða er þeim óvænt boðið til veglegrar
veislu.
Þeim er byrlað öl (sterkt öl) og hvattir ákaft til drykkjunnar.
I stað þeirra minna sem drukkin voru í Atley er einungis lýst
kappdrykkju hjá Ármóði og formálinn var einfaldur:
„Drekk ég til þín!“
Förunautum Egils verður bumbult og þeir æla þar sem þeir eru
staddir.
Egill drekkur fyrir sína menn þegar þeir eru orðnir ófærir.
Egill spjó ekki í Atley en gerði það með þeim mun eftirminni-
legri hætti hjá Ármóði.
Fleira er ótrúverðugt af því sem sagt er frá atburðum kvöldsins
heima hjá Ármóði, svo sem vísan sem eignuð er dóttur húsbónd-
ans. Torfi Fí. Tulinius hefur bent á með gildum rökum að sú vísa
sé að öllum líkindum verk höfundar sögunnar.27
Það er sem kunnugt er álit flestra fræðimanna sem um hafa
fjallað, að Snorri Sturluson sé höfundur Egils sögu Skalla-Gríms-
sonar.28 I þeirri athugun sem hér hefur verið gerð hefur ekkert
komið fram sem mælir því áliti í gegn. Samanburður á Snorra-
Eddu og Egils sögu sýnir að enginn umtalsverður munur er á af-
stöðu þessara tveggja rita til goðsögunnar um skáldamjöðinn.
Ein spurning vaknar þó þegar fallist er á vanhelgun höfundar
Egils sögu á goðsögunni um skáldamjöðinn. Hvers vegna kemur
sú vanhelgun ekki víðar fram í sögunni en í þessum tveimur köfl-
um? Svarið við þessu gæti verið einfalt og fólgið í sagnaefni um
blótveisluna í Atley, efni sem höfundur jók og útfærði sér til
skemmtunar og stigmagnaði síðan í Ármóðarkaflanum. í Snorra-
Eddu kom fram tvíbent sjónarmið gagnvart goðsögunni um
skáldamjöðinn. Þar lýsti Snorri annars vegar faglega lögmálum
27 Torfi H. Tulinius 2004, 87.
28 Vésteinn Ólason 2002, lxiv-lxix. Torfi H. Tulinius 2004, 167 og áfr.