Skírnir - 01.04.2005, Blaðsíða 117
SKÍRNIR
SINN EIGINN SMIÐUR
115
þessa menn. Þegar hann kemur til Noregs er Eysteinn meyla kall-
aður frændi hans, synir Sigurðar konungs Haraldssonar bræður
hans og Sesselja Sigurðardóttir systir hans. Ekki einu sinni heldur
oft, ef einhver kynni að efast (6. og 7. kap.). Ekki er sú siðvenja
sótt yfir bæjarlækinn; sjálfur hamrar Sverrir á skyldleikanum í
ræðum sínum. I sögunni kemur fram að í hvert sinn sem hann
hælir Þrændum fyrir tryggð við sig segir hann „jafnan þá er hann
talaði hversu traustir vinir Þrœndir hpfðu verit Sigurði konungi
fpður hans, eða Hákoni konungi bróður hans, eða Eysteini Birki-
bein“ (43. kap.). Síðar heldur hann ræðu um morð Erlings skakka
á ættingjum sinn og telur þá samviskusamlega upp:
... faðir minn var felldr, Sigurðr konungr, suðr í Bjgrgyn, ok þar næst var
felldr Eysteinn konungr, fpðurbróðir minn, austr í Vík. Ok ngkkurri
stundu síðar, eptir fall Inga konungs, var til konungs tekinn Hákon,
bróðir minn, um allt land. Síðan reisti Erlingr skakki flokk í móti honum
ok felldi hann suðr á Mœri ok marga lenda menn með honum ok dýrliga
drengi. Harald, bróður minn, lét Erlingr hengja upp suðr á Hvarfsnesi
sem einn krákuunga. Sigurðr, bróðir minn, var hggginn í Bjprgyn. Ey-
stein, brœðrung minn, felldu þeir á Ré (60. kap.).
í ræðunni er flakkað um allan Noreg. Klifunin á frændsemisorð-
unum er þó áhrifamest: faðir minn, föðurbróðir minn, bróðir
minn, bróðir minn, bróðir minn, bræðrungur minn. Á þessu klifa
Sverrir og sagan svo rækilega að móður Hamlets hefði ofboðið.
Nú er faðerni Sverris ekki traust; öðru nær. Það er gamalt bit-
bein fræðimanna sem ýmist hafa trúað Sverri eða ekki. Ákafastur
var Gilbert Gathorne-Hardy sem nefndi bók sína um Sverri A
Royal ImpostorP Prestsvígsla Sverris er lykilatriði í þessu máli.
Engan veginn stenst að hann hafi verið sonur Sigurðar munns ef
hann var á réttum vígslualdri sem raunar var ekki nærri alltaf
19 Sjá annars vegar Storm, „Kong Sverres fædrene Herkomst"; Paasche, Kong
Sverre, 258-70; Holm-Olsen, Studier i Sverres saga, 15-17. Hins vegar Daae,
„Var Sverre kongeson?"; Nilson, „Kong Sverre og kong David“; Koht, Kong
Sverre, 9—19; Gathorne-Hardy, A Royal Impostor, 77—93; Koht, „Korleis vart
kong Sverre". Sbr. einnig Magnús Stefánsson, „Kong Sverre - prest og sonn av
Sigurd munn?“