Gríma - 24.10.1932, Blaðsíða 13
ÞÁTTUR AF HALLDÓRI KRÖYER
11
Halldór dvaldi ósjaldan á Eyjadalsá hjá séra Jóni,
enda reyndist prestur honum jafnan vel. Eitt sinn
var Hallór þar staddur á laugardaginn fyrir hvíta-
sunnu, og var prestur að taka saman ræðuna til há-
tíðarinnar. Þá spurði Halldór: »Þykir yður ekki
fjandans mikill vandi, séra Jón, að leggja út af þessu
heilagsandaveseni, lagsmaður ?«
8. Þjófnaðarmál.
Einhverntíma á árunum 1861—67, er Þorsteinn
kansellíráð Jónsson var sýslumaður í Þingeyjar-
sýslu, bar það við, að maður sá, er Gunnar hét Krist-
jánsson og Rósu Indriðadóttur, var gripinn við inn-
brotsþjófnað á Húsavík, hjá Skov, er þá var verzlun-
arstjóri dönsku selstöðuverzlunarinnar þar. Með-
kenndi Gunnar ítrekaðan þjófnað og bar það, að
foreldrar sínir hefðu verið í vitorði með sér og veitt
þýfinu móttöku. En jafnskjótt sem Rósa vissi að upp
var komið um þjófnað sonar hennar, fór hún á fund
Halldórs Kröyers og sagði honum hvar komið var;
bai hún sig aumlega, kvaðst kvíða því að komast
undir manna hendur og bað hann gefa sér ráð til að
svo yrði ekki. »Þú ert svo andskoti vitlaus«, mælti
Halldór, »að það er ekki til neins að gefa þér ráð,
en þú skalt einlægt segja að þú munir ekki neitt,
hvers er sýslumaður spyr þig«. Lét nú sýslumaður
taka þau Kristján og Rósu, og meðkenndi Kristján
að hann hefði verið í vitorði með syni sínum um
þjófnaðinn, en Rósa kvaðst aldrei muna neitt, hversu
sem sýslumaður þvældi hana með spurningum.
Spurði sýslumaður hana meðal annars, hvort hún
Myndi Faðirvorið og bað hana að fara með það.
»Ekki man eg það«, mælti Rósa. Þorsteinn sýslumað-