Gríma - 24.10.1932, Blaðsíða 46

44
SAGAN AF GRINDAVÍKUR-ODDI
nám, og voru þeir allir teknir og bundnir. Síðan voru
þeir fluttir á land og varpað í dýflissu; sátu þeir þar
bundnir til kvölds og var hafður sterkur vörður á
þeim, en er dimmt var orðið, var hurðinni hrundið
upp og inn komu tveir varðmenn. Tóku þeir einn
þeirra félaga og leiddu út; það sá skipstjóri út um
vindauga lítið, sem á dýflyssunni var, að maður þessi
var leiddur út á torg og höggvinn, en landsmenn
höfðu kveikt þar bál mikið; steiktu þeir kjötið við
eldinn og átu það; en á meðan stigu þeir dans og
sungu með ýmiskonar fettum og brettum. Voru að-
farir þessar svo ægilegar, að skipstjóra hraus hug-
ur við. Þeim félögum var færður matur góður morg-
uninn eftir að svo var gert alla þá daga, sem þeir
dvöldu í dýflissunni. Kvöldið eftir fór á sömu leið
og áður; einn þeirra félaga var tekinn, höggvinn og
étínn, og svona gekk það dag frá degi, þar til er þeir
voru tveir einir eftir, Oddur og skipstjóri. Kvöldið,
sem síðasti félagi þeirra var tekinn, neyttu þeir allra,
bragða til að losa af sér böndih og tókst þeim að síð-
ustu að naga þau hvorum af öðrum. Voru þeir fyrst
stirðir nokkuð, en gátu liðkað limi sína, svo að þeir
gátu klifrað upp á loft, sem var yfir fangaklefanum.
Rifu þeir síðan föt sín í lengjur, bundu þær saman og
lásu sig niður eftir þeim frá glugga, sem var á loft-
iiiu. Landsmenn voru þá að dansi og söng á torginu
og höfðu allan hugann við að skemmta sér, svo að
skipstjóri og Oddur gátu laumast fram hjá varð-
mönnunum. Hlupu þeir hið skjótasta til skógar og
földust þar. Nokkru síðar urðu þeir þess varir, að
sporhundar höfðu verið sendir á eftir þeim og runnu
að þeim með gapandi ginum. Kom sér þá vel, að þeir
féiagar höfðu hvor sína skammbyssuha við belti sér,