Gríma - 24.10.1932, Blaðsíða 26

24
ÞÁTTUR AF JÓHANNESI STERKA
þar hjá í hóp og hlógu dátt að aðförum Bjarna. Rauk
hann að þeim með skömmum og fúkyrðum. Gekk þá
fram einn af Skagfirðingum, mikill maður og þrek-
inn, þreif til Bjarna og rak hann niður fall mikið;
lét hann kné fylgja kviði og fór illa með hann. Æpti
Bjarni þá og hét til fulltingis sér á sveitunga sína,
sem þar voru við sláturstörf. Var Jóhannes sterki
einn meðal þeirra. Kom hik á menn og litu allir til
Jóhannesar, en hann snaraðist þangað sem viður-
eignin stóð. Hlupu þá Skagfirðingar til og vildu
hefta för hans, en Jóhannes skaut þeim frá til
beggja hliða, þreif síðan til þess, sem ofan á Bjarna
lá og hnykkti honum til sín, svo að Bjarni varð laus.
Bað Jóhannes Skagfirðinginn að gæta þess, sem
hann gerði og væri ómannlegt að níðast á lítilmagna.
Brást Skagfirðingurinn reiður við og kvað engan
hafa gerzt svo djarfan fyrr að leggja hendur á sig,
en að þá væri illa komið ætt Hrólfs sterka,*) ef hann
gæti ekki rétt sinn hlut. Réðist hann þegar á Jóhann-
es; var hann viðbúinn og tók heldur sterklega á móti.
Urðu þar skjót umskifti, því að Jóhannes þreif Skag-
firðinginn á loft, hljóp með hann nokkurn spöl og
steypti honum á höfuðið ofan í ámu mikla, er stóð
þar skammt frá. Gekk hann siðan til sveitunga sinna
og hélt áfram slátruninni eins og ekkert hefði í skor-
izt.
10. Ætilok Jóhannesar og getið ættingja hans.
Þess er áður getið, að Jóhannes missti Kristinu
konu sína á Hrísum árið 1897. Skömmu síðar varð
hann þur*famaður og var á ýmsum bæjum í Saurbæj-
*) Hér mun vera átt við Hrólf lögréttumann, sem bjó á Álf-
geirsvöllum í Skagafirði á seinni hluta 16. aldar.