Gríma - 24.10.1932, Blaðsíða 24

22
ÞÁTTUE AF JÓHANNESI STERKA
menn vita að Jóhannes hefði þjappað svo að henni í
stimpingunum, að liðabönd hefðu tognað í fætinum.
8. Jóhannes reiðir Friðrik i Kálfagerði.
Friðrik hét maður ólafsson og bjó í Kálfagerði.
Var hann allmikill vexti, svakalegur og blótsamur,
en ekki talinn mikið karlmenni; nokkuð var hann
drykkfelldur. Þeir Jóhannes og Friðrik voru ná-
grannar og urðu því oft samferða í kaupstaðarferð-
um. — Það var eitt sinn að þeir komu báðir úr Akur-
eyrar-kaupstað ásamt fleiri mönnum úr Möðruvalla-
plássi og Sölvadal. Friðrik var ölvaður mjög, og kom
þar að lokum, að hann fékk ekki setið á hestinum og
datt af baki; var þá skammt eftir heim að Kálfa-
gerði. Ætluðu samferðamenn hans að láta hann á
bak aftur og koma honum heim, en það vildi hann
með engu móti og sagði að það væri bezt að helvítið,
.— sem hann kallaði sjálfan sig, — lægi þar sem það
væri komið. Gengu þá tveir að og vildu taka hann
nauðugan, en Friðrik hélt sér við jarðfastan stein,
svo að þeir fengu eigi að gert. Bar þá Jóhannes að í
þessu. Stökk hann þegar af baki, þreif með annari
hendi í bringuna, en hinni á milli fóta Friðriks, hóf
hann á loft, eins og fis eitt væri, og snaraði honum
upp í hnakkinn; hélt hann honum svo blýföstum
heim í Kálfagerði.
9. Frá Bjarna í Sandhölum.
Á þessum árum var séra Einar Thorlacius prestur
í Saurbæ, en sonur hans, séra Jón Thorlacius, var
aðstoðarprestur. Þá bjó í Sandhólum Bjami Bjarna-
son. Var hann landseti séra Einars, því að þá voru
Sandhólar kirkjujörð frá Saurbæ. Bjarni var heldur