Gríma - 01.09.1946, Qupperneq 40

16 SILFURSALINN OG URÐARBÚINN [Gríma
Þessi sjón talaði sínu máli til þeirra, sem viðstaddir
voru. Dauðaþögn hvíldi yfir hópnum í kringum gröf
þessa á barmi Jökulsár. Aðeins heyrðist dimmur og
þungur niður Jöklu neðan úr gljúfrinu, — niður, sem
urðarbúi þessi hefur sofið við um aldar skeið. — Síðan
gengu menn frá gröf þessari heim til tjalda.
Sýslumaður fól vegagerðarstjóra að láta smíða vand-
aðan stokk, leggja beinin í hann og senda hann forn-
menjaverði í Reykjavík. Síðla kvölds hélt sýslumaður
út Jökulsárhlíð að Sleðbrjót, og um kvöldið ritaði
hann atburði dagsins í dagbók sína. Jafnframt ritaði
hann fornmenjaverði bréf og fól honum að biðja land-
lækni, Guðmund Björnson, að skoða mannsbeinin,
segja til um stærð og vöxt mannsins og, ef hægt væri,
að ákveða, hversu lengi beinin hafi legið í jörðu. Enga
frekari vitneskju gaf sýslumaður í bréfinu um beina-
fundinn. — Svar Guðmundar landlæknis var stutt og
þannig orðað: Mannsbein úr karlmanni, fullkomlega
meðalmanni á hæð, um sextugt að aldri; sennilega frá
fyrra hluta síðustu aldar. — Mannsbein þessi mun
fornmenjavörður geyma enn i Þjóðmenjasafninu.
Við samanburð á ferðalagi silfursalans og fundi urð-
arbúans, virðist margt benda til þess, að urðarbúinn
hafi verið jarðneskar leifar silfursalans. Lega beinanna
og umbúnaður virtist tala sínu máli um það, hvernig
örlagastundin hafi að höndurn borið.
Að lokum þetta:
Ef þig, vegfarandi góður, sem leggur leið þína um
brúna á Jökulsá á Dal, langar til að líta á legstað urð-
arbúans um nálega aldar skeið, þá gakk þú 85 skref eft-
ir þjóðveginum frá syðra brúarsporðinum, snú síðan
til vinstri handar og gakk 5 skref upp í urðina; muntu
þar geta fundið stóra steinnibbu, með sléttum fl.eti