Gríma - 01.09.1946, Qupperneq 87

Gríma]
SÖGUR JÓNS SIGFÚSSONAR
63
vinur.“ Kóngur gaf okkur vel í staupinu, þegar þetta
var búið. Svo kvaddi kaupmaður og hvíslaði að mér
um leið: „Eg vona, Jón minn, að þú munir eftir mér
fyrir jólin.“ Eg sá nú, hvað snærishönkin í draumnum
hafði merkt, nefnilega þessar tal-tilfæringar, sem við
Hannes keyptum.
Það var nú jafnsnemma, að við komum inn, eftir að
hafa kvatt kaupmanninn, og að drottningin lét bera
inn matinn, og settumst við nú að borði. Var þarna
fram borinn hinn bezti matur, og ekki skorti drykkjar-
föngin. Gerðist Hannes minn nú málreifur og talaði
fyrir minni kóngs. Eg talaði fyrir minni drottningai'-
innar og gat þess um leið og eg þakkaðihennifyrirgist-
inguna, að aldrei hefði eg í mýkra rúmi sofið en henn-
ar, en þó hefði eg fundið eilítinn böggul undir lær-
hnútunni á mér, sem henni mundi tilheyra. Þá roðn-
aði drottningin.
Kóngur kallaði nú á Kristjánsson og sagði við hann:
„Farðu Kristjánsson minn, og sæktu tvo dannebrogs-
krossa af dýrustu sort. Eg ætla að gefa Hannesi og Jóni
þá, sinn hvorum." Kristjánsson kom með krossana að
vörmu spori, og skenkti kóngur Hannesi annan, en mér
hinn, og þökkuðum við honum vel fyrir, enda voru
þessir krossar mestu gersemar og allt öðruvísi en þessir
dannebrogskrossar og voltakrossar, sem verið er að
hengja á almenning. — Nú var Hannes minn orðinn
vel hálfur og mælti nú allt í ljóðum, en eg lét mér
nægja að yrkja þrjár vísur um drottninguna, enda fór
nú að verða áliðið dagsins. Sagði eg Hannesi mínum,
að nú yrðum við að fara að hafa okkur af stað. — Kóng-
ur vildi nú helzt ekki sleppa okkur, en um það var ekki
að tala hjá mér; eg sagði Hannesi, að eg hefði lofað
konunni hans að skila honum heim um kvöldið.