Gríma - 01.09.1946, Side 92

68
FRÁ FLÓVENT STERKA
[Gríma
ist og læstu búðinni. Seig þá svo í hann, að hann gekk
á búðarhurðina og braut hana upp, og svo gustmikill
var hann, þegar inn kom, að kaupmönnum stóð stugg-
ur a£ og þorðu ekki annað en afgreiða hann í snatri.
Tók hann út kornmatarklyfjar, bar þær út og fór að
binda. Langaði kaupmenn til að glettast vð Flóvent,
þar sem hann var að binda klyfjarnar, og siguðu á
hann stórum, útlendum hundi, sem var þar hjá þeim.
Stökk hann að Flóvent og glefsaði í lærið á honum, en
svo stóð á, að Flóvent hafði brennivínspela í buxnavas-
anum, og beit seppi í hann. Þegar Flóvent kenndi til-
ræðisins, rak hann krepptan hnefann í hausinn á seppa
og kúpubraut hann við lær sér, svo að hann lá þar
dauður eftir. Kaupmönnum þótti þá nóg að gert og
létu af öllum ertingum.
Þegar Flóvent var gamall orðinn og kominn í kör,
var hann eitt sinn að spyrja tíðinda úr brúðkaups-
veizlu, sem þá var nýlega um garð gengin. Er sagt frá
þeirri viðræðu á þessa leið: „Var veizlan góð?“ „Já,
hún þótti það.“ „Var étið?“ „Já.“ „Og var drukkið?"
„Já, nokkuð." „Var flogizt á?“ „Ónei, ekki var það.“
„O — svei henni þá!“
Eftir það er Flóvent var hættur að búa, var hann um
skeið á framfæri Bergs sonar síns í Seljahlíð, en um
eða rétt eftir aldamótin varð Bergur að segja föður
sinn til sveitar, enda var hann jafnan bláfátækur. Eftir
það var Flóvent niðurseta og á hrakningi á ýmsum
bæjum í Saurbæjarhreppi, en síðustu tvö árin var hann
í Saurbæ hjá séra Sigurði Jónssyni; þar þótti framúr-
skarandi góð vist. Flóvent dó þar 29. dag desember-
mán. 1814, — „niðurseta, öreigi, ekkert legkaup gold-
ið," ritar séra Sigurður í kirkjubókina,