Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands - 01.06.1998, Side 3

/
Asgerður Ingimarsdóttir:
AFTUR KEMUR
VOR f DAL
Enn er sumarið að koma til
okkar og alltaf lifnar yfir
vonum og væntingum þegar
dimmur vetur víkur fyrir björtu vori.
Við lítum til baka yfir liðinn vetur og
þegar við hugsum
okkur um þá var
þetta ekki harður
vetur í veðurfars-
legum skilningi.
Hinsvegar hefur
ýmislegt átt sér
stað á þessum
góða vetri sem
við hefðum óskað
að ekki gerðist.
Þá er ég að tala
um allskonar hremmingar sem yfir þá
hafa dunið sem eiga allt sitt undir
lífeyrisgreiðslum komið og því sem
þeim fylgja. Enginn er nú ofsæll með
þær upphæðir sem þar er að fá og ekki
hefur tekist að þoka þeim upp að
lágmarkslaunum launþega landsins.
Nei öryrkjum skulu duga hæst á
mánuði 63.500.-ogerþá allt upptalið.
Eg get ekki alveg gert mér grein fyrir
afhverju þetta fólk á endilega að geta
lifað af þessari upphæð - þetta er nú
varla nema svona rúmlega til hnífs og
skeiðar eins og sagt er. Þetta er
áreiðanlega ekki sá hópurinn sem étur
þjóðina út á húsganginn. Og nú þarf
orðið að greiða fyrir ýmislegt sem
áður var ókeypis. Kannski ekki neinar
stórupphæðir en eitt þúsund krónur
hér og fimm hundruð krónur þar
höggva drjúgt skarð þar sem lítið er
fyrir.
Ekki vantar að gengið hafi verið
frá Heródesi til Pílatusar til þess
að reyna að fá leiðréttingu þessara
mála og stundum hefur verið haft
erindi sem erfiði t.d. skerðir félagsleg
aðstoð ekki lengur tryggingabætur.
Það náðist fram með töluvert löngum
fundarsetum með annars ágætisfólki,
sem vissulega hafði skilning á þessum
hlutum. Það er nefnilega oft svoleiðis
að þegar hlutirnir eru útskýrðir fyrir
fólki þá sér það oftast nær sannleikann
í málinu og er þá boðið og búið til að
leggja fram tillögur til hins betra.
Öryrkjabandalag Islands hefur gengið
rösklega fram og komið ýmsu til
leiðar þó ekki hafi alltaf verið blásið í
herlúðra og látið mikið á því bera. En
kannski er það ekki rétt aðferð. Það
er eins og alltaf þurfi að vera að tíunda
hvað gert er á þessum fjölmiðla-
tímum. Ef gerðirnar eru ekki básún-
aðar út um allt þá hefur ekkert gerst.
Ekki er hægt að neita því að oft hefur
mér gramist hvað lítið bandalagsins
er stundum getið í sambandi við góðar
og réttlátar gerðir þess. Maður hefur
heyrt í ræðu og riti ýmislegt um allt
sem hefur verið gert í húsnæðismálum
t.d. geðfatlaðra. Þar hefur Öryrkja-
bandalagið gengið fram fyrir skjöldu
og á þess vegum búa mjög margir
geðfatlaðir. I skýrslum sem sendar
hafa verið út um hvar þetta fólk býr
var bandalagsins hvergi getið og þeir
sem gerst eiga að vita um þau mál hafa
gleymt að þessi ágætu samtök eru til!
s
Eg minnist óteljandi funda sem ég
sat í stjórnarnefnd um málefni
fatlaðra hér áður fyrr þar sem reynt
var að koma því inn í minn þrjóska
haus að fólk með geðræn vandamál
væri ekki fatlað og þessvegna ætti
ekki að fjármagna uppbyggingu í
þeim málaflokki úr framkvæmda-
sjóði fatlaðra. Eg var nefnilega haldin
þeirri meinloku að þetta væri fötlun.
Eg minnist þess að ég gekk á fund
þáverandi svæðisstjórnar málefna
fatlaðra í Reykjavík fyrir allmörgum
árum og skýrði frá þeim mikla fjölda
fólks með geðræn vandamál sem væri
á biðlista eftir húsnæði hjá Hússjóði
Öryrkjabandalagsins. Það varhlustað
kurteislega á mig en ráðin voru engin
til þess að mæta þessum vanda. Síðan
breyttist allt. Geðveikir urðu geðfatl-
aðir og í dag eru þeir ásamt þroska-
heftum sá hópur sem hvað best er
reynt að sinna af þeim sem með þessi
mál fara.
Eitt liggur mér töluvert mikið á
hjarta. Nú er sumarið að koma
og margir leggja land undir fót. Sumir
halda til útlanda en aðrir ferðast um
okkar ágæta land sem á svo ótrúlega
mikið af fallegum stöðum. En það
sem mér finnst skorta á er að of mikið
er lagt upp úr því að allir geti gengið
um allar trissur. Víst er gott og
heilsusamlegt að skálma um landið
þvert og endilangt en það eru bara
ekki allir færir um það. Þessvegna
verður að haga því svo til að þeir sem
ekki geta gengið missi ekki af ýmsum
náttúruperlum þessvegna.
Eg segi þetta af gefnu tilefni.
Hólmatungur eru einhver fegursti
staður á landinu.
Þar hríslast bláir lækir niður brekk-
ur milli kjarrvaxinna hólma og það er
alveg ótrúlega falleg sjón sem þú gast
áður séð úr bifreið þinni. Svo gastu
að sjálfsögðu farið út úr bílnum og
skoðað þig nánar um. Eg kom þarna
sl.sumar. Nú má ekki lengur aka gegn-
um dýrðina og látum það vera að ekki
megi stórar rútur fara þarna um. Það
er búið að leggja göngustíga um
svæðið og þar stendur að ekki sé nema
klukkutíma verið að ganga þarna
hring um svæðið. En hvað eiga þeir
að gera sem ekki geta gengið þennan
klukkutíma? Þeir missa af þessu
fallega svæði. Það hlýtur að vera hægt
að hafa einhver undantekningartilvik.
Við þjóðveldisbæinn í Þjórsárdal er
sérstakur vegur sem aldraðir og
fatlaðir mega aka til þess að komast
að bænum. Hinum er engin vorkunn
að tölta upp brekkuna. Nú veit ég að
landverðir geta ekki verið allsstaðar
að gæta þess að óverðugir fari ekki
með þeim verðugu. En þetta hlýtur
að vera hægt að leysa á einhvern hátt.
Það má ekki verða þannig að aðeins
sé hugsað um göngugarpana en hinir
SJÁ NÆSTU SÍÐU
FRÉTTABRÉF ÖRYRKJABANDALAGSINS
3