Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands - 01.06.1998, Blaðsíða 14

Frá afmælishátíðinni.
Aldarfj órðungur
á Grensásdeild
Hinn 24. apríl sl. var haldið
hátíðlegt 25 ára afmæli
Grensásdeildar Sjúkrahúss
Reykjavíkur og var þar eðlilega margt
um manninn. Safnast var saman við
hina glæsilegu sundlaug Grensás-
deildar og þar mættu eyrum mjúkir
tónar þeirra Gunnars Guðmundssonar
og Guðna Þ. Guðmundssonar.
Torfi Magnússon læknir setti sam-
komuna og stjómaði henni af rögg-
semi.
Hann kvaðst vona að áfram yrði
Grensásdeild í framvarðarsveit í heil-
brigðiskerfi okkar.
Yfirlæknirinn Asgeir Ellertsson
flutti síðan ræðu og aðeins hér drepið
á örfáa þætti. Fyrst sagði hann að
þessi 25 ára tími hefði verið tími skins
og skúra, þar sem skinið hefði þó oftar
haft yfirhöndina. Fyrsti sjúklingur á
Grensásdeild var innritaður 26. apríl
1973, fyrst efri hæðin og síðan sú
neðri í notkun tekin. Deildin hefur
öðru fremur sinnt sjúklingum með
stoðkerfisvanda eða þá í heila- og
taugakerfi. Vissulega oft haft starf-
rænar skerðingar í för með sér og
varanlega fötlun, en endurhæfingin
gert ærið gagn allt yfir í hrein krafta-
verk. Að mestu hefur hér verið um
þunga endurhæfingu að ræða, en
einnig léttari s.s. eftir liðskipti. Helstu
áherslur á fólk með slysaáverka,
heilaskaða og mænu-skaða. Ásgeir
sagði að varðandi mænuskaða væri
Grensásdeild í fararbroddi á Norður-
löndum. Blessunarlega væri nú
aðeins einn mænu-skaddaður inni á
Grensás og þeim hefði vissulega farið
fækkandi í áranna rás. Hann minntist
sérstaklega á heilablóðfallssjúklinga,
en um þá vísast til greinar Einars Más
Valdi-marssonar hér í blaðinu. Hann
fór yfir nokkur ártöl og atburði s.s.
tauga-rannsóknarstöðina, sundlaugina
o.fl. o.fl. I dag tvær sjálfstæðar deild-
ir: endurhæfingardeild og taugadeild.
Fækkun rúma alvarlegust, nú aðeins
32.
Allt hefði hjálpast að til að ná
árangri svo góðum: gott fag-
fólk, aukin þekking, samfella í starfi.
Kappsmál væri það að enginn væri
inni á spítala sem ekki hefði fulla þörf
fyrir það. Færði öllum hlýjar þakkir í
lokin, starfsfólki sérstaklega, vinum
og velunnurum svo víða. Þrátt fyrir
ýmsar hremmingar aðhalds og
“spamaðar” væri ótrautt áfram haldið.
Árangurinn væri augljós.
Annar hljóðfæraleikaranna góðu,
Gunnar Guðmundsson sagði þau hjón
hafa lent í slíku umferðarslysi að þeim
hefði ekki verið hugað líf, verið rústir
einar, Grensásdeild hefði reist þau úr
rústunum. Fluttu þeir Guðni og hann
síðan lagið Ástarkveðja sem þökk til
Grensásdeildar.
Stjórnarformaður Sjúkrahúss
Reykjavíkur, Kristín Á. Olafsdóttir,
talaði þessu næst og kvað Grensás-
deildina vera eina þeirra þjónustu-
eininga í heilbrigðiskerfinu sem
þjóðin væri stolt af og hefði til sterkar
taugar. Þætta kæmi best fram þegar
verja þyrfti hagsmuni Grensásdeildar,
þá kæmi hlýhugur fólks best í ljós.
Hún minnti á þörfina fyrir manneskju-
lega hlýju og samkennd, ekki laga
sjúklingana að sérfræðinni, heldur
öfugt. Á Grensásdeild hefði starfs-
fólki tekist í samvinnu við sjúklinga
aðsmíðasterkarhjálparkeðjur. Færði
fram einlægar árnaðaróskir.
Einsöngur var svo næstur. Arndís
Fannberg hjúkrunarfræðingur á
Grensásdeild söng aríu úr Carmen
eftir Bizet en Arndís hóf söngnám um
sömu mundir og hún hóf störf á
deildinni. Var undurljúft á að hlýða.
Torfi Magnússon færði síðan þeim
sjö, er starfað hafa við deildina
frá upphafi falleg myndverk að gjöf
frá starfsfólkinu og var þessu vel
fagnað enda ljóst að dýrmæt er sú
aldarfjórðungsiðja þeirra allra.
Heilbrigðisráðherra, Ingibjörg
Pálmadóttir flutti Grensásdeild góðar
heillaóskir. Kvað byltingu hafa orðið
í endurhæfingu með tilkomu Grens-
ásdeildar. Hún sagði það dagljóst að
verulega þyrfti að auka endurhæfingu
hérálandi. Hún færði fram sérstakar
þakkir til allra þeirra er þarna hefðu
að vænum verkum komið, þarna
hefðu mörg kraftaverkin gerst. Hún
færði Grensásdeild 400 þús.kr. til
kaupa á lazertæki sem linar verki. Það
var Sigrún Knútsdóttir yfirsjúkra-
þjálfari sem tók við gjöfinni og þakk-
aði hana. Ingibjörg Kolbeins hjúkrun-
ardeildarstjóri tók því næst til máls og
sagði þennan dag tileinkaðan skjól-
stæðingum Grensásdeildar. í trú á
framgang og vöxt rýndi hún svo inn í
framtíðina, eins og hún orðaði það.
Hún kvað þjóðhagslega hagkvæmni
endurhæfingar margsannaða. Hún
minnkaði líkur á örorku, færði fólki
betra líf.
Hún sagði mikla þörf fyrir stefnu-
mótun og heildarskipulagningu
14