Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands - 01.06.1998, Blaðsíða 8

Afmælisrit Styrktarfélags
vangefinna
Hingað hefur borizt hið
glæsilegasta afmæl-
isrit Styrktarfélags van-
gefinna, en félagið einmitt
40 ára gamalt á þessu ári.
Þetta fertuga afmælisbarn
hefur víða komið við á
þeim vettvangi sem það
helgaði sig í upphafi og
óhætt að segja að saga þess
sé saga margra mætra
ávinninga, margra góðra
sigra á sóknarleið.
Það er ritstjórinn, Hall-
dóra Sigurgeirsdóttir, sem
skrifar forystugrein sem
einmitt nefnist: Að standast
tímans tönn. Hennar ósk er
sú á þessum tímamótum að
félagið hafi byr til að starfa
í anda bjartsýni og festu hér
eftir sem hingað til.
Hugsjónir rætast nefnist
svo ávarp formannsins,
HafliðaHjartarsonar. Hann
minnist fallega frumherj-
anna sem óbilandi trú höfðu
á hugsjón sinni og börðust
fyrir framgangi hennar af
dugnaði. Enn er af nógu að
taka, segir Hafliði og fagnar
góðum hóp félags-manna,
frábæru starfsfólki og
öflugum stuðnings-
mönnum.
Framkvæmdastjóri fé-
lagsins í 20 ár farsældar og
framúrskarandi starfs,
Tómas Sturlaugsson, er í
viðtali við Halldóru rit-
stjóra. Hann rekur fyrst
ættir sínar og námsferil, en
Tómas er kennari að mennt
og starfaði við kennslu og
skólastjóm í 23 ár. Hann
kenndi þá m.a. á Skálatúni
og einnig á Reykjalundi, en
áhuga fyrir málefnum fatl-
aðra hafði Tómas frá bams-
aldri. Þegar Tómas kom
svo til Styrktarfélagsins rak
félagið tvö dagheimili og
fyrsta sambýlið vai' nýtekið
til starfa.
Tómas rekur þróunina á
lifandi og skemmtilegan
hátt, telur stærstu tíma-
mótin hafa verið 1958 -
Styrktarsjóður vangefinna
og 1980 - lög um aðstoð við
öryrkja og þroskahefta með
sínum framkvæmdasjóði.
Níundi áratugurinn verið
samfelld sigurganga. Hann
rekur einnig helztu þættina
í starfi sínu þessi ár og segir
það eðlilega hafa snúist
mest um fjármagn til rekst-
urs og uppbyggingar. Hann
telur það gefandi forréttindi
að hafa fengið að vera í
þessu starfi. Allir sem til
Tómasar þekkja vita að
hann er einstakur í sam-
vizkusemi sinni og útsjón-
arsemi um leið og ritstjóri
notar þetta tækifæri og
sendir vini sínum og fyrr-
um skólabróður kærar
inmarkmið sem eru mörg
og góð en enduróma öll í
því síðasta: að fólkið fái að
eldast með reisn. Nóg er
um að vera, gjöful morgun-
stund, sjúkraþjálfun,
gönguferðir, sund. Full-
Svavar Már og Siggi Valur brasa við margt
í Bjarkarási.
kveðjur. Þar fer vammlaus
halur og hæverskur.
Viðtal er við Katrínu
Guðjónsdóttur, sem
er 10 árum eldri en félagið,
bjó á sambýlum þess áður
en keypti sér íbúð fyrir 10
árurn og hefur allt að
óskum gengið. Segir frá
handavinnu sinni fagurri
sem prýðir heimili hennar
og rekur að öðru leyti sína
sigursögu, en nú er hún nær
blind, búin að fá örlitla
skímu, en sér um sig sjálf
með hjálparhellum. Margir
munu við Katrínu kannast
frá ræstingastörfum hennar
hjá Flugleiðum um árabil,
en Katrín er lýsandi dæmi
um hverju bjartsýni og bar-
áttuvilji fá áorkað.
Sigrún Jónsdóttir deild-
arstjóri segir frá Lækjarási
- Húsinu - dagvist fyrir eldri
þroskahefta, en tíu ár eru
frá því starfsemi hófst
formlega. Húnrekurmeg-
orðinsfræðsla fatlaðra í
Brautaskóla og skapandi
starf er stór þáttur. Ritstjóri
hefur litið þarna inn og er
sannarlega ástæða til að
óska Styrktarfélagi vangef-
inna til hamingju með þessa
góðu starfsemi.
Formaður Ataks, félags
þroskaheftra, María Hreið-
arsdóttir er í viðtali við
Halldóru. Hún segir félags-
starfið mjög lifandi og gott
og einkurn umræðuhóp-
arnir en þeir eru 8 nú, sumir
með tvo leiðbeinendur,
aðrir með einn. Hún segir
að ekki eigi að vernda fólk,
enn síður ofvernda. “Allir
eiga að fá stuðning til að
geta búið úti í samfélag-
inu”, segir María. Hún
segir sinn stærsta draum að
vinna að hagsmunamálum
fatlaðra og fá að starfa með
þeim. Segir sjálfstraust sitt
mjög hafa aukist og nefnir
í lokin tvö dæmi um bar-
áttumál nú: mál fjöl-
8