Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands - 01.06.1998, Qupperneq 9

skyldna þar sem foreldrar
eru þroskaheftir og kyn-
ferðislegt ofbeldi meðal
þroskaheftra.
Guðrún Þórðardóttir,
foreldri fjallar um
Lyngás og Safamýrarskóla
og ýmsar hugmyndir þ.a.l.
komnar til út af áformum
um einsetningu Safamýrar-
skóla. Allar lausnir þessa
máls verða að miðast við
þarfir barnsins/unglingsins
og á þeirra forsendum.
Vonar að úrræði finnist sem
verði nógu sveigjanleg til
að geta rúmað alla þá þætti
sem þörf er á fyrir þetta
fólk.
Gréta Bachmann rifjar
upp brot úr 40 ára sögu
félagsins. Gréta lýsir til-
drögum að stofnun, en þar
eins og annars staðar ætíð
síðar kom Gréta við sögu.
Fyrsti formaður var svo
Fljálmar Vilhjálmsson
ráðuneytisstjóri en hans
formennska náði yfir 17 ár.
Svo kom Styrktarsjóður
vangefinna og lög um hann
sem veitti viðspyrnu góða
til verka. Hún segir frá
fundum kvennanna í fé-
laginu og miklu starfi
þeirra. Svo rekur hún einn
áfangann af öðrum í ágætri
sögu, en því gerð skil ann-
ars staðar í heimsóknar-
spjalli. Formannsskipti
urðu 1975 og Magnús
Kristinsson varð formaður
næstu 18 ár, en hann á
einmitt viðhorfsgreinina í
þessu blaði hér. Segir frá
blöndunarstefnunni, sam-
býlunum í kjölfarið og öllu
öðru því er Styrktarfélag
vangefinna stendur fyrir í
dag þ.m.t. íbúðakaupum,
Asi, vinnustofunni o.s.frv.
Afmælishátíðirnar veg-
legar og vandaðar eru svo
rifjaðar upp einnig. “Það
er ósk mín og von að sá logi
er tendraður var með merki
félagsins eigi eftir að lýsa
því og skjólstæðingum þess
um ókomin ár”, segir Gréta
í lokin og vitnar þar til hins
lýsandi merkis félagsins.
“Er metnaðarfull”, segir
Ragnheiður S. Jónsdóttir
sem var í stjórn félagsins
um árabil í viðtali við Svölu
Jónsdóttur. Þau hjón eign-
uðust einkason sinn fyrir 36
árum, hann er spastískur og
hamlaður á ýmsan veg eftir
heilaskaða í fæðingu eða
rétt eftir fæðingu. Hún lýsir
á glöggan hátt þjálfunar- og
þroskaferli Ólafs sonar síns
og um leið minnir hún á
margt í starfi Styrktarfélags
vangefinna og baráttu for-
eldra fyrir rétti barna sinna.
Lýsir byltingarkenndum
breytingum í aðstöðu fatl-
aðra, minnir sér í lagi á
menntunarmálin og dregur
í efa að almennur skóli
henti öllum. Ólafur flutti á
sambýli 23ja ára, en býr nú
í íbúð út af fyrir sig, deilir
eldhúsi með öðrum og fær
aðstoð. Vinnur fyrir hádegi
í Iðjubergi en eftir hádegi á
handverkstæðinu Asgarði.
Annars segir þessi
reynda baráttukona í lokin:
“Það vantar fleiri staði,
fleiri úrræði”.
Halldóra ræðir svo
stuttlega en á ljósan
hátt við Stefán Sigvalda
sem er mjög spastískur,
þarf hjálp við nánast allt,
blisstáknmál hans tjáning.
Bjó lengi úti í Hollandi en
býr nú með móður og bróð-
ur. Listrænnmjögogfeyki-
lega fjölhæfur, málar,
teiknar og spilar á orgel,
teflir líka. Hann er í dag-
dvöl hjá Sjálfsbjörg tvo
daga í viku og 1/2 dag í
Borgarholtsskóla. Hann
dreymir um að fara á sam-
býli, er bjartsýnn vel og
geislar af gleði að sögn
Halldóru.
Þurfum sérstakan mál-
svara, segir Indriði Björns-
son formaður félags um
Downs-heilkenni.
Indriði segir þar frá
tildrögum að félagsstofnun
sem menn töldu áhrifarík-
asta ráðið. Hann kynnir svo
vel samskiptaaðferðina:
Tákn með tali. Indriði
nefnir það að hjartagalli sé
algengur hjá þessum börn-
um, sjón og heym oft slæm,
vöðvar slakir og þau eru
sýkingargjörn. Félagið
ætlar að útbúa fræðslu-
pakka sem hentað gæti for-
eldrum - leiðarvísi. Hann
veltir fyrir sér væntanlegri
skólagöngu fjögurra ára
sonar síns, setur viss spurn-
ingamerki við almennan
skóla. Hann hefur veruleg-
ar áhyggjur af heilsugæslu
og ungbarnaeftirliti.
Jóndóra E. Jónsdóttir
segir frá sumarferð íbúa í
Stuðlaseli 2 til Svíþjóðar.
Margt skemmtilegt skeði
og skýrlega frá því sagt.
Nýr framkvæmdastjóri,
Kristján Sigurmundsson er
í stuttu spjalli við Halldóru.
Kristján er þroskaþjálfi að
grunnmennt en hefur bætt
þar vel við. Hefur starfað
á margan veg að málefnum
fatlaðra þessi fimmtán ár
frá útskrift. Sl. 8 ár hjá
Styrktarfélagi vangefinna,
síðast sem starfsmanna-
stjóri áður en hann tók við
nýja starfinu. Hann segist
koma að góðu búi og vera
albúinn til átaka góðra.
Kynnt er bók eftir
Andrés Ragnarsson sál-
fræðing: Setjið súrefnis-
grímuna fyrst á yður...
- að eiga fatlað eða lang-
veiktbam. Tilgangurbókar
er: að auðvelda fjölskyld-
um sjálfsskoðun undir
þessum kringumstæðum,
að rýna í samskipti foreldra
og fagfólks og sem
kennsluefni fyrir viðkom-
andi starfsstéttir. Gjöf
dagsins - síðasti kaflinn -
fjallar um djúpt þakklæti
Andrésar yfir því að eiga
sinn fatlaða son.
Hanna Björg Sigur-
jónsdóttir skrifar
greinina: Vandi þroska-
heftra foreldra en hún er í
meistaranámi í uppeldis- og
menntunarfræði við H.I.
Hún segir að þetta séu
umdeildir foreldrar, jafnvel
álitnir óhæfir til barnaupp-
eldis. Rannsóknir síðustu
ára beinast að ýmsum
þáttum og niðurstöður sýna
að þroskahefting er ekki
forspá þess að foreldri sé
óhæft, en áhættuþáttur þó.
Tíðni greindarskerð-
ingar hjá börnum greindar-
skertra foreldra er ekki
meiri en annarra. Góður
stuðningur er forsenda þess
að þessum foreldrum gangi
vel í uppeldishlutverkinu.
Rannsókn er í gangi hér á
landi undir stjórn Rann-
veigar Traustadóttur og
Hanna Björg vinnur með
henni. Verið er að leggja
lokahönd á upplýsingarit
SJÁ NÆSTU SÍÐU
FRÉTTABRÉF ÖRYRKJABANDALAGSINS
9