Spássían - 2012, Blaðsíða 26

26
úr ekta silki. Hann tekur af allan vafa með því að
bregða upp eldspýtu og svíða af kögri. Samstundis
liðast upp lykt af brenndu mannshári sem á að
sanna mál hans. „Þetta gerðist í raun og veru,“ segir
Gerður. „Sigurður var með mér í för og þessi ferð á
markaðinn í Kolkata sat í honum rétt eins og mér því
hann átti líka eftir að nota það sem kaupmaðurinn
sagði í ljóð.“
Ljóðmælandi keypti ekkert silki af kaupmanni-
num en getur nú „hvenær sem er / brennt lokk“
úr hári sínu „og fundið angan af / indversku silki“
(35). Það eru fleiri minningar í Ströndum sem ilma.
Þær eru íslenskar og tengjast bernskunni. Í ljóðinu
Safamýri er ilmandi snjór. „Þegar ég var barn og
unglingur hugsaði ég mikið um hvernig skáld ættu
að vera, hvernig þau ættu að haga sér og hvar þau
byggju. Það eru sumir staðir á landinu og hverfi hér
í borg sem þykja bókmenntalegri en aðrir staðir og
Safamýrin er örugglega ekki eitt þeirra. Mér fannst
vera kominn tími til að hleypa henni inn í íslenskan
bókmenntaheim.“
Æska og ævi annarra
Í Ströndum er ekki aðeins ort um æsku skáldsins
heldur æsku annarra barna, íslenskra og erlendra. Og
það fer ekki vel fyrir þeim öllum eins og sést í „Ljóði
um börn“ þar sem ort er um börn Joseph Göbbels
annars vegar og börn Nikulásar II Rússakeisara
hins vegar. Það er ekki Óli lokbrá sem vitjar þessara
barna heldur Þórður Kárason. „Þarna geri ég Þórð
Lesendum er ráðlagt að renna upp í háls, muna
eftir vettlingunum og jafnvel líka endurskinsmerki
áður en það byrjar á „Skautaferð“.„