Íþróttablaðið - 01.12.1967, Page 3

27. árgangur
Reykjavík, nóvember—desember 1967
9.—10. tbl.
Knattspyrnumót íslands 1967:
VALUR VARÐ ÍSLANDSMEISTARI
í KNATTSPYRNU
Knattspyrnumót tslands, það 56. í röðinni, hófst
með leik í I. deild meistaraflokks milli iBK og iBA
á Njarðvíkurvelli 27. mai 1967, en mótinu lauk ekki
fyrr en 24. september með aukaúrslitaleik milli Vals
og Fram í I. deild.
1 þeim úrslitaleik sigraði Valur með 2:0 og hlaut
þannig Islandsmeistaratitilinn í annað skipti í röð, en
14. skipti frá því fyrst hófust Knattspyrnumót tslands.
Hefur Valur þá hlotið titilinn jafnoft og Fram, en
KR hefur hlotið hann oftast, eða 19 sinnum alls. Önnur
félög hafa ekki unnið til þessa eftirsótta titils, nema
tA (6 sinnum), Víkingur (tvisvar) og tBK (einu sinni).
Keppnin í I. deild í ár var jöfn og spennandi allt
fram til síðustu leikja, þannig að þrjú félög, Valur,
Fram og IBA höfðu sterka sigurmöguleika, en á hinn
bóginn fann KR smjörþefinn af fallhættunni, þótt lA
yrði að bíta i það súra epli að falla niður i II. deild
að þessu sinni.
Valur hafði á að skipa I móti þessu allreyndu liði,
meistaraliði sínu frá árinu áður svo til óbreyttu. 1
því liði ber fyrstan að telja Hermann Gunnarsson, sem
skoraði 11 mörk í mótinu, helming af þeim mörkum,
sem Valur skoraði. Hann var tvímælalaust langhættu-
legasti maður í framlínunni. Auk hans í framlínunni
má nefna Reyni Jónsson, útherja. Hann skoraði mörg
mörk og var að auki mikil driffjöður í spilinu hjá
þeim. Þessa menn má tvímælalaust telja hættuleg-
asta í sóknarlinu Vals, sem var að vissu leyti nokkuð
misjöfn, en átti góða leiki á milli. Af varnarmönnum
má sennilega telja fremstan hinn unga miðframherja,
Halldór Binarsson, en einnig höfðu þeir stei’ka bak-
verði, Árna Njálsson og Þorstein Friðþjófsson, og þá
styrktist vörnin ekki hvað sízt, þegar þeir fengu Sig-
urð Dagsson í markið. Það skeði að vísu ekki, fyrr
en nokkrir leikir voru leiknir í mótinu, en Valur get-
ur fyrst og fremst þakkað Sigurði það, að félagið bar
sigur úr býtum I þessu móti, sem og í mótinu árið
áður. Valsliðið lék ekki létta knattspyrnu, var yfir-
leitt þungt í vörninni, framlínan var nokkuð létt, þ.e.a.
s. þessir áðurnefndu tveir menn, en hinir í framlínunni
mjög mistækir.
Liðið byggði á leikkerfinu 4-2-4, lék með 4 menn
stöðugt í vörn, og aðal miðjumaður þeirra var vinstri
innherjinn, Bergsveinn Alfonsson, óhemju duglegur,
þannig að þeir léku raunverulega með 4 framlínu-
mönnum.
Fram-liðið má telja það lið, sem kom flestum á
óvart sl. sumar. Það kom strax fram i vor, að það
var í góðri þjálfun, enda hafði það æft af kappi
undir stjórn Karls Guðmundssonar. Að visu átti Fram
við nokkra byrjunarörðugleika að etja, því liðið er
ungt, en liðsmenn sóttu sig mikið, þegar leið á sum-
arið, og það má tvímælalaust telja það jafnast í
keppninni. Fram vann ekki stóra sigra, vann oftast
nær með einu marki, skoraði ekki mörg mörk, en
vörnin var sterk, og það var þeirra keppikefli að fá
sem fæst mörk á sig, enda uppskáru þeir samkvæmt
því.
1 Fram-liðinu ber fyrst og fremst að nefna Helga
Númason. Hann er geysi leikinn knattspyrnumaður.
319