Íþróttablaðið - 01.12.1967, Page 5

tryg-g-ja sér örugglega áframhaldandi dvöl í I. deild-
inni. KR-liðinu gekk vel, meðan enskur þjálfari var
hjá því, en hann þjálfar nú 1. deildar lið Newcastle i
Englandi, en eftir að hann fór, kom greinilega mikill
afturkippur i leik liðsins. Það átti ágæta kafla í hverj-
um leik út af fyrir sig, en bæði var það, að vörnin
var gloppótt, og framlínunni tókst alls ekki að skora.
Það var eins og hún væri farin úr skotskónum. Ekki
var ótrúlegt, að þarna hafi verið um skort á grunn-
þjálfun að ræða hjá KR-liðinu, þar sem það var þjálf-
aralaust, þar til vika var í Reykjavíkurmót. Liðið
þurfti því hvort tveggja: að byggja upp þjálfun og
taka þátt í mótum á sama tíma, en slíkt er of mikil
áraun, og eftir nokkrar vikur segir það til sín, hvað
keppnisárangur slaknar. Síðan kom í ljós, að sú þjálf-
un, sem þjálfarar liðsins voru að byggja upp með lið-
inu, bar árangur, en sá árangur kom ekki í ljós fyrr
en í bikarkeppninni. Þannig er keppnisferill KR-inga
dálítið einkennilegur sl. sumar. Þeir vinna Reykjavik-
urmótið, detta síðan alveg niður um mitt sumar, en
ná sér síðan aftur upp um haustið.
Af einstökum leikmönnum KR-inga má nefna Eyleif
Hafsteinsson, en hann má telja harðskeyttastan í fram-
línunni. Baldvin Baldvinsson var alls ekki samur og
hann hefur verið undanfarin ár, og má eiginlega segja,
að þetta sumar hafi verið ,,off-season“ hjá honum, eins
og þeir kalla það í Englandi. Aðra framlínumenn er
ekki ástæða að nefna, einn öðrum fremur, því þar
voru á ferðinni margir sæmilegir leikmenn, sem geta
orðið góðir seinna meir, en í liðið vantaði alla festu,
það var ekki yfirleitt sama liðið, eins og flest félög
byggja á, heldur voru sífelldar breytingar, og það getur
hafa átt sinn þátt í, að liðinu tókst ekki að ná saman.
KR var að reyna að spila leikaðferðina 4-2-4, en þeim
tókst það ekki, vörnin slitnaði oft úr sambandi við þá,
sem léku í framlínunni, og það gerði það að verkum,
að þeir áttu yfirleitt lítið miðjuspil og réðu sjaldan
sjálfir gangi leiksins. Af varnarmönnum má telja
sterkasta Þórð Jónsson og Ársæl Kjartansson, sem
báðir léku stöðu miðframvarðar I liðinu, svo og bak-
vörðinn Bjarna Felixson, að ógleymdum markmannin-
um, Guðmundi Péturssyni, en hann má telja eitthvert
mesta markmannsefni hérlendis I dag. Hann átti mjög
góða leiki framan af sumri, varð síðan fyrir meiðslum
í landsleiknum á móti Spánverjum, en var síðan aftur
valinn í landslið gegn Danmörku, eftir að hann var
búinn að ná sér nokkuð eftir meiðslin. Það má hins
vegar segja, að leikurinn í Idrætsparken hafi nær riðið
honum að fullu, því að því nauðsynlega sjálfstrausti,
sem markmenn verða að hafa, glataði Guðmundur og
náði sér ekki upp fyrr en í allra síðustu leikjum í
haust.
Að síðustu komum við að Akraness-liðinu. Fáum
datt það í hug, að þeir mundu verða svona kyrfilega
á botninum, eins og þeir urðu. Þeir unnu engan leik
í fyrri umferð mótsins, það er ekki fyrr en þeir spil-
uðu gegn KR hér á Laugardalsvellinum í seinni um-
ferðinni, að þeim tókst að vinna leik og krækja í
fyrstu 2 stigin, sem þeir fengu. Síðan náðu þeir hin-
um tveim stigunum í Keflavík. Það er eftirtektarvert,
að þeir fá þessi fjögur stig sín í leikjum að heiman, en
voru sigraðir í öllum leikjunum heima á Akranesi.
Þeir byrjuðu vorið nokkuð vel, sigruðu Keflvíkinga
í Litlu-bikarkeppninni, úrslitaleik kepninnar 1966, en
síðan ekki söguna meir, fyrr en eftir miðjan júlí,
að liðið lék við KR. Akurnesingar höfðu ungu liði á
að skipa, en þegar líða tók á mótið og fallhættan
blasti við, þá tóku þeir það ráð að setja inn í liðið
nokkrar gamlar og góðar stjörnur, og það virtist verða
þeim sú vítamínsprauta, sem dugði, því að þau stig,
sem þeir unnu, fengu þeir fyrst og fremst fyrir til-
verknað þessara manna, Þórðar Jónssonar og Kristins
Gunnlaugssonar. Þeir reyndust drjúgir leikmenn, enda
hafa þeir mikla reynslu, sem hjálpaði þessum ungu
leikmönnum til sigurs í þessum leikjum, en það dugði
ekki til að verjast fallinu.
1 hópi þeirra ungu Akurnesinga má telja góðan efni-
við í markverðinum, Einari Inga, arftaka Helga Daní-
elssonar, svo og Matthíasi, hægri útherja, Guðjóni
Guðmundssyni og Birni Lárussyni. Á miðjunni leikur
Benedikt Viggósson. Hann er líka greinilega mikill
efniviður, sterkur leikmaður og þolgóður, sem er nauð-
synlegt fyrir slíka menn, þannig að þess má vænta,
að Akranesliðið muni koma upp úr II. deild strax á
næsta ári, ef þeir halda þessum mönnum við knatt-
spyrnuna.
Islandsmeistarar Fram í knatt-
spyrnu 3. aldursflokks.
321