Íþróttablaðið - 01.01.1979, Qupperneq 55

1. Skipulögð þjálfun og
keppni, sem nær yfir langt árabil
er staðreynd.
2. Æfinga- og keppnisaðstaða
hefur stór batnað á síðustu 10 ár-
um, þó við eigum enn margt
ógert á því sviði.
3. Vilji stjórnenda íþrótta-
hreyfingarinnar um að stefnt
skuli að því að íslenskir íþrótta-
menn skuli ná sem bestum af-
rekum er ótvíræður. Um það
vitnar allt það starf, sem af hendi
er leyst af fjölmörgum aðiljum og
stundum hafa heyrst raddir um
að þeir, sem stjórni hugsi ein-
göngu um afreksíþróttir svo það
fer ekki á milli mála að þessir
menn vilja veg afreksíþrótta sem
mestan.
4. Fjórða atriðið, sem er fyrir
hendi er einstaklingar, sem eru
fúsir til að leggja mikið í sölurnar,
meira en margir hafa hugmynd
um. Þessir einstaklingar eru
margir, sem betur fer, menn, sem
þora að setja markið hátt og
vinna ótrauðir að settu marki.
1. Það, sem á vantar til að
uppfylla þær forsendur, er ég tel
nauðsynlegar, er í fyrsta lagi:
Yfirlýstur vilji stjórnvalda —
viðurkenning á því að afreks-
íþróttir séu æskilegar og að stuðla
beri að velgengni þeirra. Þessari
viljayfirlýsingu verður að fylgja
stór aukinn fjárstuðningur við
íþróttastarfið í landinu.
Til að gæta fyllstu sanngirni er
ekki rétt að halda því fram eða
gefa í skyn, að íslensk stjórnvöld
bæði nú og fyrr, séu á móti af-
reksíþróttum.
Örlað hefur á vilja í þá átt að
styðja beri við bakið á afreks-
íþróttum og til marks um það má
t.d. nefna afreksmannasjóð Í.S.Í.
En betur má ef duga skal og ekki
er það vænlegt til árangurs að
krefjast þess fyrst að menn sanni
það að þeir séu á heimsmæli-
Áhangendur gera kröfu til afreka
og sigra íslenzkra íþróttamanna.
55