Íþróttablaðið - 01.04.1987, Page 13

Atli Hilmarsson
Atli í leik gegn Schwabing 1985.
Um þetta leyti vorum við í botnbar-
áttu í 1. deiid en mér hafði engu að síð-
ur gengið vei. Þegar ég kom á sjúkra-
húsið vissi ég að meiðslin voru alvarleg
en þó ætlaði ég ekki að gefast upp.
Þetta gerðist í mars en ég var byrjaður
að nýju að leika handbolta í ágúst á
sama ári. Þegar ég var meiddur hófst sá
tími atvinnumennskunnar sem ég
hefði helst viljað sleppa. Strax eftir að
ég meiddist stoppuðu peningagreiðsl-
ur til mín því þeir sáu fram á að ég þeir
hefðu ekki meiri not fyrir mig. Frá febr-
úar 1986 fékk ég því ekki krónu frá fé-
laginu. Ósköpin hófust eiginlega eftir
að ég fór út í desember eftir landsleiki
á íslandi. Þá var ég nýbyrjaður í vinnu
sem félagið hafði útvegað mér en þeg-
ar ég kom út var ég búinn að fá upp-
sagnarbréf á þeim forsendum að ég
hefði ekki fengið leyfi til þess að fara í
landsleikina á íslandi. Forráðamenn
félagsins höfðu ekki miklar áhyggjur af
þessu og sögðust kippa öllu í liðinn.
Engin launatrygging var því í gangi
áður en ég fór í undirbúning með
landsliðinu íyrir heimsmeistarakeppn-
ina. Vikuna eftir heimsmeistarakeppn-
ina, fyrir þenna örlagaríka leik var ég
allan tímann að reyna að ná í forráða-
mann félagsins til þess að kippa at-
vinnumálunum og tryggingunum í lið-
inn. Þessi maður var fremur drykk-
felldur og hélt til á krám bæjarins.
Dæmið gékk ekki upp og lék ég því
ótryggður þenna örlagaríka leik.
Meðan ég var meiddur var engin
trygging í gangi sökum trassaskapar
þeirra og engin laun fékk ég frá félag-
inu. í ofanálag þurfti ég að borga
sjúkrahúsvistina sjálfur. Það versta var
að formaður Gunzburg var skrifstofu-
stjóri sjúkrahússins en ég sá hann
aðeins tvisvar á meðan ég dvaldi á
sjúkrahúsinu. í annað skipti stillti
hann sér upp við sjúkrarúmið mitt
ásamt læknum og öðrum forráða-
mönnum félagsins. Myndin var síðan
notuð með frétt þess efnis að ég væri
meiddur. Síðari skiptið sem ég hitti
manninn var þegar hann kom með
reikninginn fyrir sjúkrahúsvistinni.
Sjúkraþjálfari félagsins var mér mjög
hjálplegur hvað varðar endurhæfingu
þegar ég var laus úr rúminu og þjálfari
félagsins reyndist mér vel. Hann ráð-
lagði mér að fara frá félaginu því hann
sá hvert stefndi. Á þessum tíma bland-
aði Jóhann Ingi Gunnarsson sér í mál-
ið, sem betur fer og fyrir hans atbeina
skrifaði ég undir samning við Bayer
Leverkusen. Jóhann kom mér upphaf-
lega til Gunzburg og fylgdist því vel
með mínum málum. Hann var jafn
svekktur og ég yfir gangi mála hjá fé-
laginu. Forráðamenn Gunzburg sögðu
við mig þegar ég fór að ég hefði stuðl-
að að því að félagið féll niður. Þeir
sögðu að ég hefði komið ónýtur frá
heimsmeistarakeppninni, að ég hefði
gefið allt í hana og ætti því ekkert eftir.
Yfir þessu varð ég sár og sagði við
einhvern að ég myndi sjá til þess að
enginn íslendingur ætti nokkurntíma
eftir að spila með Gunzburg. Þetta
kvisaðist út, fór í blöðin og hjálpaði
ekki til. En ég ætla að standa við þessi
orð mín.“
— Á þessu tímabili gafstu út þá
yfirlýsingu að þú værir hættur með
landsliðinu?
„Þessa ákvörðun tók ég um mitt síð-
astliðið sumar í kjölfar meiðslanna í
hásininni. Þegar ég byrjaði aftur að
æfa kom fram kölkun í öxlinni sem
leiddi til hrikalegrar sprautumeðferðar.
Læknarnir vildu meina að ástæðan
væri hreyfingaleysi í handleggnum
samhliða því að vera rúmfastur. Ég var
hreinlega svekktur á þessum hlutum
því ég var meira með lækninum en
strákunum á æfingum. Ég hugsaði
með sjálfum mér að mínum landsliðs-
ferli væri líkast til lokið. Yfirlýsingin
var ef til vill fljótfærni og ákvörðunin
tekin í þunglyndi vegna ástandsins á
þessum tíma. Sprautumeðferðin hjálp-
aði mér mikið hvað varðar öxlina og sú
ákvörðun að leika á íslandi aftur ýtti
undir með því að vilja halda áfram á
toppnum. Það er mun auðveldara að
taka þátt í undirbúningi landsliðsins ef
þú ert búsettur á íslandi - bæði hvað
varðar mig og fjölskylduna. Maður var
orðið þrjá mánuði í burtu frá fjölskyld-
unni á hverju ári. Strákarnir í landslið-
inu settu mikla pressu á mig að byrja
aftur og er ég þeim sérlega þakklátur
fyrir stuðninginn. Sérstaklega lagði
Einar Þorvarðarson hart að mér. Það
er góð tilfinning að finna svona stuðn-
ing. Eins kom HSI mér til hjálpar hvað
varðar atvinnu á íslandi og fleira í þeim
dúr. Ég hlakka mikið til að taka þátt í
undirbúningnum fyrir Ólympíuleik-
ana.“
— Misstir þú sjálfstraustið að ein-
hverju leyti á þessu tímabili?
„Nei, ég held ekki því í dag finn ég
ekki fyrir þessum meiðslum. Frá því að
ég fékk grænt ljós að byrja að spila aft-
ur hefur þetta verið í lagi. Ég held að
minn stökkkraftur hafi ekki minnkað."
— Hvernig er líf atvinnumannsins í
13