Íþróttablaðið - 01.04.1987, Síða 48

Ippon, fullnaðarsigur.
Varstu óöruggur innan um hina ljós-
myndarana sem höfðu reynslu í að
mynda íþróttir?
„Nei, ég þekkti þessa kappa vel og
var með góða vél og bjarta linsu,
þannig að ég átti ekki í neinum vand-
ræðum með fókusinn. Ég var reyndar
reynsluminni en þeir en vann það upp
með því að mynda og mynda. Ég sat
oft við að mynda leiki sem ekki voru
sérlega mikilvægir til að öðlast reynslu
fyrir úrslitaleiki og landsleiki."
Nú talar þú um handbolta, er
skemmtilegra að mynda þá íþrótta-
grein en aðrar?
„Mér finnst skemmtilegast að horfa
á handbolta en ég hugsa að það sé
skemmtilegast að mynda box. Þá er ég
að hugsa um svipbrigðin, því það er
mjög mikilvægt ef hægt er að lesa til-
finningu, reiði, gleði, sorg eða baráttu
út úr andlitunum á myndinni."
Hvað með samkeppni við hina ljós-
myndarana? Hugsar þú um þá meðan
þú ert að mynda og reynir þá að vera
með öðruvísi myndir en þeir?
„Það er ekki hægt að taka neina
áhættu við íþróttamyndatökur þegar
maður er starfandi á litlu blaði sem ein-
ungis sendir einn ljósmyndara á leik,
eins og er um öll blöðin hér. Ljósmynd-
ararnir koma sér því allir fyrir þar sem
líklegast er að þeir nái þokkalegri
mynd og þar er komin skýringin á því
hvers vegna erlendar íþróttamyndir
eru yfirleitt betri og skarpari en þær
sem teknar eru hér.
Erlendis eru oft upp í tíu ljósmynd-
arar frá hverju blaði og aðstoðarmenn
þeirra geta skipt tugum. Ljósmyndar-
arnir geta því raðað sér niður umhverf-
is kappleikinn og myndað í gríð og erg
við gott ljós sem aðstoðarmenn þeirra
hafa komið fyrir allt um kring. Hér dús-
um við einir við myndatökur í illa upp-
lýstum íþróttahúsum."
Hvað með góðu myndina, færðu það
á tilfinninguna þegar þú hefur náð
góðri mynd?
„Ætli það sé ekki frekar á hinn veg-
inn, það er að ég viti hverju ég hef
misst af. En það sem pirrar mig mest er
að geta oft ekki birt bestu myndirnar
því þegar við erum að mynda á kvöldin
er búið að teikna upp íþróttasíðurnar
og gert ráð fyrir myndum af ákveðinni
stærð. Við eigum þá að fylla upp í þessi
göt og ef til vill er gert ráð fyrir mynd
sem er á hæðina en bestu myndirnar
geta þá allt eins verið á breiddina.
Þetta er oft pínlegt því ekki er hægt að
birta betri myndir daginn eftir því
fréttamynd er orðin gömul daginn eftir
að hún var tekin.“