Íþróttablaðið - 01.06.1993, Blaðsíða 17

Kristín Anna Arnþórsdóttir.
„EINS OG ÉG VÆRI MEÐ TÍU FÍLA í
RASSINUM"
arvatni 1988 og kennir
nú við Tjarnarskóla í
Reykjavík.
Haustið '92 hóf Kri-
stín að leika með Val í
1 .deild kvenna í hand-
knattleik. Knatt-
spyrnuskóna lagði hún
á hilluna eftir sumarið
1991. Stelpunum í Val
gekk mjög vel síðast-
liðinn vetur, miðaðvið
það sem haldið var í
upphafi, og voru þær
mjög ánægðar með
árangurinn þegar upp
var staðið. Kristínu
gekk vel eins og svo oft
áður. Hún var fyrirliði
liðsins og átti stóran
þátt í velgengninni.
Hún gat þó ekki lokið
tímabilinu því í des-
ember vissi hún að
hún var ófrísk. Hún
hélt þó ótrauð áfram
og 7. febrúar lék hún
hinn eftirminnilega
bikarúrslitaleik gegn
Stjörnunni, þá komin
rúma 3 mánuði á leið.
Eftir þann leik hætti
Kristín í handboltan-
um og fylgdist með frá
bekknum. Valur sigraði íbikarúrslita-
leiknum 25 - 23 eftir tvíframlengdan
leik. Að mati Kristínar var þetta besti
leikur Vals sl. vetur og hennar minn-
isstæðasti leikur á ferlinum. Kristín
fyrirliði lék stórt hlutverk í leiknum
og skoraði mikilvæg mörk undir lok
venjulegs leiktíma.
— Mörkin tvö í lokin skoraðir þú
inn úr horninu þar sem þú rannst á
maganum eftir gólfi Laugardalshall-
ar. Var þetta allt í lagi?
„Máliðerað ég rann ekki á magan-
um heldur setti hendurnar fyrir mig
og tók af mesta fallið. Það geri ég
reyndar alltaf, líka þegar ég er ekki
ófrísk. Ég lenti því ekki á maganum
sjálfum nema af mjög litlu leyti þann-
ig að áhorfendur hefðu getað sparað
sér áhyggjurnar....!"
— Hvernig var að spila ófrísk?
„Það háði mér mjög lítið og ég
fann eiginlega ekkert fyrir því nema í
lokin. Þá var ég farin að þreytast fyrr
og þolið minnkaði smátt og smátt.
Einnig var ég veik í byrjun með-
göngu. Ég léttist og var slöpp og hafði
það áhrif á frammistöðuna á æfing-
um. Þessi slappleiki íbyrjun er mjög
persónubundinn. Mér leið t.d. ekki
svona þegar ég gekk með Esra Þór."
— Hvað sagði læknirinn?
„Ljósmóðurinni fannst að hver
konaætti að finna það sjálf hve mikið
hún gæti. Einnig að konur ættu að
halda áfram að gera hluti, sem þær
væru vanar að gera, því þær fyndu
sjálfar hvernær þær ættu að stoppa.
H reyfi ng er hol I fyri r al la, I íka ófrískar
konur. Það er óhollara fyrir ófrískar
konur, sem eru vanar að hreyfa sig,
að hætta því en að halda því áfram.
Þessar gömlu hugmyndir um að kon-
ur eigi að leggjast niður og ekki
hreyfa sigá meðgöngu eru algjörlega
úr sögunni. í dag segja læknar að
hreyfingsé góð, bæði fyrirkonunaog
fóstrið."
— Hvað fannst hinum í liðinu um
að hafa þig ófríska á æfingum?
„Þeim fannst það eiginlega allt í
lagi. Samt sögðu þær mér að passa
mig. Annars kom þetta ekki svo mik-
iðtil umræðu og þærtóku þessu með
jafnaðargeði. Ég sagði
þeim strax að mig
langaði til að klára bik-
arúrsl italeikinn og
spurði hvort það væri
ekki í lagi þeirra
vegna. Þær voru allar
sammála því að ég
myndi spila."
— Ætlar þú að
halda áfram?
„í dag segi ég að ég
sé hætt og ég hef trú á
því að ég sé hætt,
nema annað komi í
Ijós..."
— Hvað var erfið-
ast við að byrja aftur
eftir að þú eignaðist
Esra Þór?
„í raun má segja að
fram að því hafi ég
verið í góðu formi allt
árið því ég stundaði
fótbolta á sumrin og
handbolta á veturna.
En eftir barnsburðinn
var þetta hræðilegt.
Þegar ég byrjaði að
hlaupa var eins og ég
væri með tíu fíla í rass-
inum. Ég bjó úti á landi
á þessum tíma og var
því ein að æfa. Það var
mjög erfitt og ég komst ekki í al-
mennilegt form fyrr en ég kom suður
ogfóraðæfa reglulega. Að hafa þjálf-
ara og liðsmenn til að ýta á eftir sér
skiptir miklu máli."
— Hvað vilt þú ráðleggja ungum
íþróttakonum í dag sem eru að velta
því fyrir sér að eignast barn?
„Þær stelpur, sem langar til að
eignast börn en eru hræddar um að
þurfa að hætta íþróttaiðkun, þurfa
ekki að hafa áhyggjur af því. Ef áhug-
inn er fyrir hendi er það að eignast
barn engin fyrirstaða. Margar íþrótta-
konur, sem eignast hafa börn, eru í
fremstu röð í dag. Nægir þar að nefna
Mörtu Ernst, Þórdísi Gísla, Kollu f
handboltanum í Fram, Ástu B., Örnu
Steinsen, Unni Stefáns, meira og
minna allt ÍR liðið f körfubolta og
fleiri og fleiri. Auk þess eru það tveir
aðilar sem eiga barnið, mamman og
PABBINN, þannig að pabbinn ætti
að geta „passað" barnið (hver hefur
heyrt talað um að mamman sé að fara
heim að passa???) eða hvað?"
17