Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 2016, Qupperneq 83

ÁRBÓK FORNLEIFAFÉLAGSINS82
hafi verið kumla teigur, sambærilegur
við þann sem fannst fyrir sunnan á.4
Beinin fundust þar sem sjávar-
bakkinn er hæstur, eða um 6 m hár.
Mestur hluti hólsins er myndaður af
sjávar- eða ísaldarmöl sem er um 5 m
þykk á þessum stað. Jarðvegur ofan
á mölinni reyndist vera um 1 m að
þykkt. Þegar farið var að svipast um
á staðnum fundust tvö brot í viðbót af
höfuðkúpu manns. Annað lá í fjörunni
en hitt í miðjum sjávarbakkanum.
Fleiri beinaleifar fundust í fjörunni
og voru teknar til handargagns, þótt
líklega sé um dýrabein að ræða.
Með því að klifra upp brattan sjávar-
bakkann var með nokkrum erfiðis-
mun um hægt að komast að efsta jarð-
vegs laginu, kanna það nánar og teikna
upp lauslega afstöðumynd af jarð- og
mann vistarlögunum þar sem gröfin var.
Jarðvegssniðið
Þegar efstu jarðlögin voru hreinsuð
fram fékkst sæmilegt snið og reyndist
unnt að greina nokkra lagskiptingu í
því. Hér er nánari lýsing á sniðinu og
bakkanum niður að fjöru:
1. Grasrót á um 0,0-0,1 m dýpi.
2. Hreyfð mold á 0,1-0,4 m dýpi.
Ekki varð vart neinnar lagskiptingar
innan þessa umrótaða mannvistarlags.
4 Heimildarmaður minn á staðnum árið 1991, Steingrímur Þorsteinsson, sagði að bein hefðu verið
að hrynja úr sjávarbökkunum í marga áratugi, og að hann myndi eftir slíkum beinafundum alveg frá
því að hann var ungur drengur.
Mynd 6. Snið af sjávarbakkanum við Árhól.
Skyggðir fletir (10) eru beinaleifar. Teikning:
Guðmundur Ólafsson/Þjóðminjasafn Íslands.