Stefnir - 01.04.1950, Síða 16

14
STEFNIR
burður á þessum leiðum sýndi,
að styrkjaleiðin var ófær orðin,
verðhjöðnunarleiðin miklum erf-
iðleikum bundin, en gengislækk-
un líklegust til þess að ná tilætl-
uðum árangri, koma á jafnvægi í
efnahagsmálum þjóðarinnar, ef
rétt væri á haldið.
F ramsóknarflokk-
Vantraust urinn féllst í aðal-
Framsóknar atriðum á tillögur
óþinglegt. ríkisstjórnarinnar,
sem byggðar voru
á gengislækkunarleiðinni og inn-
an hans hafði nú skapast skiln-
ingur á nauðsyn þess að tveir
stærstu lýðræðisflokkarnir ynnu
saman. Þrátt fyrir það vildi hann
fyrst flytja vantraust á ríkis-
stjórnina og fella hana. Var þessi
aðferð mjög óþingleg og mun
hafa vakið almenna undrun um
land allt. Minnihlutastjórn
Sjálfstæðisflokksins var þess
reiðubúin að segja af sér hvenær
sem samkomulag hefði tekizt um
víðtækara stjórnarsamstarf. Hún
ætlaði sér engri þrásetu að beita
og átti þess heldur ekki kost.
Sjálfstæðismenn litu svo á, að
eðlilegast væri að lýðræðisflokk-
arnir kæmu sér saman um stjórn-
armyndun og að stjórn hans segði
síðan af sér. En Framsóknar-
flokkurinn taldi sig hafa ójafna
samningsaðstöðu meðan stjórn
Sjálfstæðisflokksins sæti. Hann
flutti þesss vegna vantrauststil-
lögu sína og fékk hana samþykkta
með atkvæðum andstæðinga við-
reisnartillagna þeirra, sem hann
sjálfur var fylgjandi. Allt var
þetta háttalag hið annarlegasta.
Vantraustið var
Ný stjórnar- samþykkt þann 1.
kreppa. marz. Hófst þá ný
stjórnarkrepppa,
sem stóð í 2 vikur.. Flokkarnir,
sem samþykktu vantraustið, gátu
enga nýja stjórn myndað. Al-
þýðuflokkurinn var enn reiður
við kjósendur eftir kosningaósig-
urinn og vildi hvergi nærri koma.
Hugði hann nú á það eitt, að
spreyta sig í kapphlaupi við
kommúnista í stjórnarandstöðu.
Hefur það kapphlaup orðið auð-
særra síðar og er um ýmsa hluti
hið skringilegasta. Horfði nú ó-
vænlega um myndun þingstjórn-
ar. Svo virtist sem gömul og ný
óvild ætlaði enn einu sinni að
koma í veg fyrir að Sjálfstæðis-
menn og Framsókn, sem þó voru
sammála um lausn stærstu vanda-
málanna, gætu náð samkomulagi
um stjórnarmyndun. Var svo
komið, að forseti íslands hafði
falið Vilhjálmi Þór, forstjóra, að
vera viðbúnum því, að mynda ut-
anþingsstjórn. Brá hann greið-
lega við, og horfði svo um skeið,