Stefnir - 01.06.1955, Síða 30

28
STEFNIR
Stalín kemur í hug*). ErfSafræð-
in er hin mikilvægustu vísindi í
Sovétríkjunum, því að með rann-
sóknum hennar má auka það
landflæmi, þar sem unnt er að
rækta hveiti. í þeim efnum hef-
ur Stalín gripið til úreltra kenn-
inga, sem í fyrstu eru komnar frá
Lamark, en hafa síöan tekið
myridbreytingum í höndunum á
Samuel Butler og Bernharði
Shaw. 011 rök hníga að því, að
valdhafarnir rússnesku grípi til
jafn kjánalegra kenninga um
framleiðslu kjarnorkunnar, og að
þeim kjarnorkufræðingum, sem
gera nýjar uppgötvanir og mynda
sér sjálfstæðar skoðanir verði
rutt úr vegi.
Ég hygg, aö við getum vænzt
þess, að Rússar séu nú fimm ár-
um á eftir Bandaríkjunum í tækni
og vísindaefnum og muni smám
saman fjarlægjast þá enn meir,
eftir því sem lamandi áhrifa and-
legrar kúgunar í landinu gætir
frekar. Rússland á geysilegar
náttúruauðlindir, en margar
þeirra Hggja opnar og óvarðar
fyrir árásum. Gildir það einkum
um olíulindir þeirra. Allar horf-
ur eru á að með kjarnorku-
sprengjum sé unnt að eyðileggja
lindimar, sem eru kjarninn í
*) Greinin er skrifuð nokkru fyrir
lát Stalíns.
hernaðarmætti Rússa og eyða þar
með mikilvæigustu birgðum þeirra
og orkulindum í bili, og kannske
fyrir fullt og allt. Satt er að vísu,
að Rússar geta komið í veg fyrii,
að við náum til olíu þeirrar, sem
við fáum nú frá Austurlöndum,
ef þeir hafa heppnina með sér,
en litlu munar, að olíulindimar
á ineginlandi Ameríku séu okk-
ur nægilegar. Mín skoðun er því
sú, að öll sanngirni mæli með því,
að við stöndum Rússum mun
framar um framleiðslu olíu, en
án þess svarta gulls er nútíma-
styrjöld óhugsanleg.
á er ekki efi á því, að þjóð-
ernisstefna Austur-Evrópu-
ríkjanna á eftir að verða Rússum
þung í skauti og valda þeim ar-
mæðu og erfiði. Það er augljóst,
að Pólverjar, Tékkar og Ung-
verjar munu heimta sjálfstæði
sitt aftur við fyrsta tækifæri, rétt
eins og Júgóslafar hafa þegar
gert. Ég efast líka um það, hvort
pólski herinn myndi sýna meiri
baráttuvilja í styrjöld undir stjórn
rússnesku húsbænda sinna, en
hann gerði á tímum Zarsins.
En það er ekki einungis í
Evrópu, sem þjóðernisstefnurnar
munu reynast Rússum skeinu-
hættur óvinur. Trúir því nokkur
maður, að Kína muni beygja sig