Heilbrigðisskýrslur - 01.12.1969, Qupperneq 93

— 91 —
1969
á veirunni og hverfa, er frá líður, þannig að mörg börnin hafa misst
þau um skólaaldur.
Þeir, sem sýkjast af rauðum hundum eftir fæðingu og komast aftur
í snertingu við veiruna í seinni faröldrum, hækka þá oft að mótefnum.
Um 50% fólks, sem hefur mótefni áunnin við eðlilega sýkingu af rauð-
um hundum og hefur verið athugað eftir endursnertingu við veiruna,
hækkar að mótefnum, en fær ekki greinanlegan sjúkdóm í seinna
skiptið.
Bóluefnin, sem nú er reynt að nota til varnar gegn rauðum hundum,
eru veiklaðar veirur, og er Cendehill-stofninn sá veirustofn, sem mest
hefur verið notaður bæði í Bandaríkjunum og Bretlandi. Þessi bólu-
efni hafa litlar aukaverkanir fyrir þá bólusettu nema helzt liðverki.
Mótefnamyndun eftir þessar rubella-bólusetningar er minni en eftir
eðlilega sýkingu. Mótefnamagnið stígur aldrei eins hátt og fellur fyrr
en eftir eðlilega sýkingu. Sá bólusetti fær viraemia eftir bólusetning-
nna, og finna má veiruna í hálsi hans um stuttan tíma eftir bólusetn-
inguna. Því gæti hann smitað þá, sem ekki hefðu tekið veiruna, t. d.
nýbólusett börn smitað ófrískar mæður sínar. tJr þessu hefur verið
lítið gert í Bandaríkjunum. Við hér á íslandi ættum von á, að hér
væru fleiri barnshafandi konur án mótefna en í þéttbýlli löndum og
gætum því fengið sýkingar á þennan hátt frekar en þær þjóðir, sem
búa betur með mótefni.
I þeim fáu tilfellum, þar sem átt hefur að framkvæma fóstureyðingu
af einhverjum ástæðum hjá konu, sem hefur ekki haft mótefni fyrir
nauðum hundum, og bólusetning hefur verið gerð í tilraunaskyni fyrir
fóstureyðinguna og athugaðar verkanir bóluefnisins á vefi fósturs,
hafa alltaf fundizt veirur í fósturvefjum eftir bólusetninguna, og lík-
legt er talið, að þær mundu hafa valdið göllum, ef þessi börn hefðu fæðzt.
Því telur enginn óhætt að bólusetja ófrískar konur og ekki heldur
konur, sem gætu orðið ófrís/car nokJcra næstu mánuði eftir bólusetn-
^nguna. Þær konur, sem eru bólusettar fullorðnar, eru því alltaf á ein-
hverri contraceptive-meðferð. Spurningin um bólusetningar stúlku-
barna krefst svara við því, hvort mótefni eftir bólusetningarnar endist
fullorðinsára og hvort þau verji fyrir endursýkingu og viraemia, sem
af henni gæti hlotizt. Við vitum ekki enn, hvort mótefnin endast og
hvort þau varna viraemia við endursýkingar nokkrum árum eftir bólu-
setninguna, en sú sýking þyrfti ekki að gefa móður nein klínisk ein-
kenni, þó að henni fylgdi viraemia, sem gæti valdið veirusýkingu fóst-
Urs. Æskilegt væri að fá svör við þessum spurningum, áður en almenn-
ar ónæmisaðgerðir gegn rubella hefjast. Annars mætti ætla, að sá ein-
staklingur, sem fær ófullnægjandi mótefnamyndun sem barn, væri í
^aeiri hættu fyrir sjúkdómnum á fullorðinsárum en sá, sem ekki er
bólusettur og getur náð sér í eðlilega sýkingu á barnsárum og er þá
betur varinn fullorðinn.