Heilbrigðisskýrslur - 01.12.1969, Síða 140

1969
— 138 —
Fljótlega var eins og .... [húsbóndinn] tæki S. sérstaklega undir
sinn verndarvæng, og var eins og hann væri hálfgerður uppalningur
hans. Naut hann þess í ýmsu, en að öðru leyti vildi þá líka sami hús-
bóndi skipta sér meira af honum og ferli hans en almennt var, og enda
stjórna honum. S. langaði t. d. um tíma til þess að læra á hljóðfæri,
fannst hann hafa eitthvað í það, og sótti um Tónlistarskólann, en ....
[húsbóndinn] þvertók fyrir það, sagði „alla músikanta verða ræfla“,
og svo var það afgreitt mál.
Þegar S. svo varð nokkru eldri, varð hann eiginlega eins og einka-
þjónn eða bifreiðarstjóri .... [húsbóndans] og var með honum allt sum-
arið í veiðihúsi upp við....
1 skóla gekk S. heldur treglega. Var hann heldur seinþroska, bæði and-
lega og líkamlega. Lauk hann barnaskólanámi, en ekki varð af frekari
skólagöngu. Því var það líka, að er hann sótti um iðnnám 1943—1944
og hugsaði til radiotækni, og talið var, að gagnfræðapróf þyrfti til, þá
rann það allt út í sandinn fyrir honum, og ekki varð neitt af neinu.
Sem skjólstæðingi .... [húsbóndans] leyfðist honum ýmislegt í
starfi, sem aðrir hefðu ekki leyft sér. Þótti hann jafnvel gera sér nokk-
uð dælt við ýmsa þá, sem raunar voru yfir hann settir, að því leyti sem
hann var starfsmaður . .. ., ávarpaði þá e. t. v. léttilega: „Hvað segir
þú, vinurinn?“ Hins vegar mátti ekki mikið út af bera, og ef húsbónd-
anum mislíkaði eitthvað, gat S. átt von á hrokaskömmum, en lét sér þá
hvergi bregða. Þótti hann yfirleitt lipurmenni í starfi, og kom sér
heldur vel. Þó var eins og mörgum þætti hann nokkuð yfirborðslegur
og ábyrgðarlaus. Vestur á .... átti hann að vera til aðstoðar utanhúss
og innan, í aðdyttingum við húsið o. s. frv., en virtist gjarnan tamara
að vera við ýmislegt dund, sem frekar hefði mátt búast við að sjá hjá
unglingum, módelsmíði og þess háttar, en gagnleg störf, jafnvel nauð-
synjastörf, lentu frekar í undandrætti, væri ekki sérstaklega eftir litið.
Ekki var þá svo, að S. væri vændur um viljaskort, heldur hitt, að það
var eins og hann ætlaði aldrei að fullorðnast, ná þroska og ábyrgðar-
tilfinningu, sem aldrinum svaraði.
Á . ... kynntist hann núverandi konu sinni, K. A-dóttur. Eftir 2
ára trúlofun og nokkru lengri kunningsskap giftust þau svo 1948.
Sambúð þeirra hefur verið góð að heita má og engin sérstök vanda-
mál á heimilinu, nema langvarandi fjárhagsbasl og óreiða, sem virðist
hafa viljað fylgja S., einkanlega hin síðari árin. Bjuggu þau hjónin
fyrst að .... í húsi, sem .... heitinn .... [húsbóndinn] átti, en er hann
seldi það, fluttu þau að . .. . í sama hreppi, í hús er .... [húsbóndinn]
átti líka. Þurfti S. enga leigu að greiða eftir það, heldur var það eins
og hluti af aðstöðu hans eða launum, sem a. ö. 1. voru ekki stórkostleg.
Þegar .... [húsbóndinn] flutti af ...., áður en hann seldi fyrir-
tækið, hélt S. áfram þjónustu við hann og heimili hans á .... og var
því heimagangur meira og minna. Svo þegar húsbændaskipti urðu á