Heilbrigðisskýrslur - 01.12.1973, Síða 157

155
raunað stuttar talnaraðir. Svör er snerta alm. skilning litast mjög
af sérvisku og furðulegum hugmyndum. Persónuleiki sjúklings er mjög
afbrigðilegur upp á schizoid-hysteroid máta. Við Rorschach kemur
ekkert fram, sem bendir til schizophreni, hins vegar hafa svörin
mörg hysterisk einkenni.
Niðurstaða: Taltruflun sjúklings og kraftleysi handleggja er klárt
psychogent. Andlitsasymmetrian gæti verið afleiðingar hægri central
facialis paresu og þannig hið eina neurologiska einkennl sjúklings.
Hún er mjög einkennileg psychiskt og enginn vafi á, að megnið af
einkennum hennar eru psychogen. 1 geð- og sálfræðirannsókn kemur
fram, að sjúklingur hefur átt við vandkvæði að stríða fyrir slysið,
persónuleiki hennar er sérkennilegur og er ekki unnt að tengja hann
við geðsjúkdóm. Hún er mjög egocentrisk, yfirdemonstrativ og labil,
og bendir geð- og sálfræðirannsókn fyrst og fremst til sterkrar
hysteriskrar karakter neurosu. Eftir slysið hefur sjúklingur verið
insufficient. Slysið verður því að teljast bein eða óbein orsök
vanhæfni hennar. Psychisk meðhöndlun er ekki ráðlögð, þar eð hún
gæfi mjög líklega takmarkaðan árangur.
Þar sem um það bil ár er liðið (í mars 1970) frá því slysið átti sér
stað, og ástand sjúklings hefur verið óbreytt að mestu, er ekki unnt
að búast við að nein breyting muni verða í framtíðinni. Skv. upplýs-
ingum símleiðis frá H.S.-dóttur í nóv. 1970, hefur engin breyting á
líðan hennar átt sér stað."
Einnig liggur fyrir vottorð Stefáns Skaftasonar yfirlæknis, Reykja-
vík, dags. 13. júlí 1971, svohljóðandi:
"H.S-dóttir, ... götu, ..., f.... 1912, hefur leitað til undirritaðs
til rannsóknar vegna heyrnardeyfu og tíðra svimakasta með yfirliði.
Sjúklingur varð fyrir allalvarlegu slysi þann 27. mars 1969, og
heldur því fram, að áðurnefnd einkenni hafi fyrst komið í ljós eftir
þær slysfarir.
Venjuleg otorhinolaryngologisk skoðun er eðlileg að öðru leyti en
því, að tónheyrnarpróf sýnir taugaheyrnardeyfu á hægra eyra með
heyrnarþröskuld á u.þ.b. 30 heyrnareiningum, blandaða heyrnardeyfu
á vinstra eyra með heyrnarþröskuld á u.þ.b. 60 heyrnareiningum.
Þar sem undirritaður hefur ekki áður rannsakað sjúkl. og engin tal-
heyrnarpróf tekin fyrir slysið, eru engar upplýsingar fyrir hendi
um heyrn sjúkl. á þeim tíma og þar af leiðandi engin gögn fyrir
hendi til samanburðar á heyrn sjúkl. fyrir og eftir áðurnefndar slys-
farir. Þó er sennilegt, að heyrnartapið á vinstra eyra stafi af
broti á lengra armi steðjans (eitt af þrem heyrnarbeinum í miðeyra),
sem hafi átt sér stað við áðurnefndan höfuðáverka.
Höfuðhreyfingar eru mældar og eru allmjög takmarkaðar til beggja
hliða. Stafar það bæði af vöðvaspennu á hálsi og stífni í háls-
hryggjarliðum vegna kölkunar þar, sbr. rtg. myndatöku á Landspítala
þ. 28. ma£ 1969. Mobilisationsmeðferð er gefin á hálsliðum með
allgóðum árangri."
Þá liggur og fyrir vottorð ... læknis, Akureyri, dags. 24. ágúst 1971,
svohljóðandi: