Heilbrigðisskýrslur - 01.12.1973, Blaðsíða 176

174
"Drengurinn hefur ýmsa augljósa hæfileika, sem vel mætti þroska
betur, og foreldrar hafa í dag náð því erfiða marki, að drengurinn
þekkir og þykir vænt um sína nánustu, og hefur út frá því náð tals-
verðu sambandi við fólk almennt, en eins og áður greinir, var ekk-
ert af þessu fyrir hendi þegar drengurinn var minni."
"Ástand Á. í stuttu máli er, þegar þetta er ritað: Líkamlegt ástand
og útlit í allsaanilegu lagi, þó hefur hann ekki alltaf fulla stjórn
á hreyfingum sínum. Sjón virðist allgóð, þó er hún mjög lítið rann-
sökuð. Sömuleiðis virðist heyrnin vera góð, en ekki liggja öruggar
mælingar á henni fyrir. Drengurinn er mállaus en virðist geta mynd-
að hljóð. Hann virðist skilja margt, sem sagt er við hann og hægt
er að gefa honum einfaldar fyrirskipanir. Hann hefur furðu gott
minni og mjög sterkan vilja, þegar hann vill fá einhverju framgengt.
Aftur á móti er Á. mjög eirðarlaus og á bágt með að einbeita sér
lengi í einu að einhverju ákveðnu verkefni."
Á. fór ásamt móður sinni til Bandaríkjanna í maí 1967 og aftur í
maí 1970 og leitaði þar til Perkins School for the Blind, Watertown,
Mass., þar sem framkvæmt var mat á almennu ástandi drengsins.
1 skýrslu dags. í maí 1970, sem fyrir liggur í íslenskri þýðingu,
segir svo m.a.:
"í stuttu máli þá virðist hér vera um að ræða afar óvenjulegt til-
felli um afleiðingar meðfæddra rauðra hunda, þar eð hin klassísku
einkönni skortir. Að því er virðist þjáist hann af dreifðum skemmd-
um á heila, sem orsakar fávitahátt, líklega innan kennsluhæfs sviðs,
talþroski hans er einnig á eftir og ólmanda (trítilæði-hyperactivity)
verður vart. Ekki er loku fyrir það skotið, að um vægt heyrnarleysi
og nokkuð geðrænan blæ sé að ræða."
"Stutt niðurstaða: Á. nýtur eðlilegrar sjón- og heyrnarskerpu.
Hins vegar gefur frammistaða hans og hegðan almennt glögglega til
kynna afbrigðilega sjón- og heyrnarhegðan stöku sinnum, af völdum
truflunar á starfsemi miðtaugakerfis og er orsök hennar að öllum
líkindum veirusýking, sem hann varð fyrir ófæddur (að því er virðist
rauðir hundar), einhvern tímann eftir að móðirin var komin fjórar
vikur á leið.
Á aldrinum 5 ára og 9 mánaða er frammistaða Á. við prófanir, og
dagleg hegðan hans þannig, að hann hafi dreifða getu, sem ekki er
einkennandi fyrir upprunalegan fávitahátt. Álitið var, að frammi-
staða hans jafnaðist á marga lund á við aldursstigið 3 til 4 ára.
Á hihn bóginn er málskilningur hans á við 18 mánaða aldursstig, og
sum verkefni á aldursstiginu 2 til 3 ára getur hann ekki leyst af
hendi. Hann á við sérstaka tjáningarerfiðleika að stríða á öllum
sviðum: í tali, í notkun blýants, í ósamrsandri hreyfigetu (hann
getur ekki hoppað, en getur hlaupið), hann getur bent til að tjá
sig, en myndar engin hljóð samtímis. Auk þess fær hann öðru hvoru
ólmandakviður (trítilæði - hyperactivity) og tilfelli, sem ekki
virðast vera óskyld krampahreyfingum, er eiga sér sálræna orsök.
Hann vill helst vera í umhverfi, sem er í röð og reglu, og við og
við gerir breytileg "þráhyggja" ("obsessions") vart við sig. Ekki
hefur enn reynst mögulegt að ákvarða, hvora hendina hann tekur fram
yfir hina. Viðbrögð hans við háum hljóðum eru ósamkvæm og breyti-
leg - stundum lýsa þau ánægju og stundum ruglingi og ráðvlllu.
Yfirlit yfir heilsuástand hans á unga aldri gefur til kynna truflun