Heilbrigðisskýrslur - 01.12.1973, Qupperneq 165

163
andliti er eðlil. Tyggingarvöðvar eru eðlil. Það er engin andlits
paresa. Heyrn er eðlil. Tilfinning á afturvegg koks er eðlil.
Kokreflex eðlil. Gómbogar lyftast jafnt og röddin eðlil.
Sternocleido mastoideus vöðvar og trapezii hafa eðlil. kraft og við
komu. Tunga rekin beint út.
Vöðvakerfi: Það eru góðir kraftar og kröftugir vöðvar. Engar rýrn
anir. Stelling eðlileg. Tonus eðlil. Sest upp án þess að hjálpa
til með handleggjum. Gangur eðlil. Reflexar á sinum eru jafnir,
meðallíflegir. Það er enginn Babinski og ilreflexar eru eðlil.
Kviðreflexar koma fram báðum megin. Húðskyn er eðlil. fyrir sárs-
auka og snertingu og hita og kulda. Titringsskyn eðlil. Stöðuskyn
eðlil. Það er engin ataxi.
Heilarit var tekið 28. apríl 1966 og var eðlil.
Alit: Sjúkl. hefur fengið fremur mikið höfuðhögg með nokkuð mikla
commotio cerebri ef litið er á minnistapið. Það er ekki ástæða til
að halda annað en hann muni ná sér að fullu."
Álitsgerð Gunnar Guðmundssonar er dags. 14. janúar 1969 og er svo-
hljóðandi:
"H.G-son, f. ... 1950, til heimilis ..., Reykjavík, hefur nýlega
verið hjá mér til rannsókna vegna afleiðinga höfuðáverka, er hann
hlaut að sögn, er hann varð fyrir bifreið á Miklubraut þann 4. jan.
1966.
Við áverkann missti H. meðvitund, og hann var að sögn meðvitundar-
laus í 4. klst. Hann var fyrst fluttur í slysavarðstofuna, þar sem
meðal annars var saumaður skurður á enni. Þaðan var hann fluttur í
Landakotsspítalann, þar sem hann var til 12. jan. 1966.
Samkv. vottorði dr.med. Bjarna Jónssonar yfirlæknis, dags. 4. febr.
1966, var drengurinn með meðvitund er komið var með hann á Landa-
kotsspítalann og var áttaður á stað og sund. í því vottorði kemur
greinilega í ljós, að drengurinn hefur verið með minnisleysi fyrir
sjálfu slysinu og því sem gerðist næstu klst. á eftir. Hann mundi
þá ekki atburði sem gerst höfðu undanfarna 10 daga. Að öðru leyti
var ekkert óeðlilegt að finna við neurologiska skoðun. Röntgenskoð
un sýndi ekki brot á höfuðbeinum. Er hann fór af spítalanum þann
12. jan. 1966, hafði hann engin einkenni frá miðtaugakerfi.
Drengurinn telur sig nú hafa verið meðvitundarlausan í að minnsta
kosti 10 klst. eftir slysið og segist ekki hafa getað munað eftir
neinu sem gerðist um 2 klst. fyrir slysið. Síðan hann slasaðist
hefur hann fengið höfuðverkjaköst eins og stingverki. Síðan hann
slasaðist hefur hann að sögn þurft að sofa óeðlilega mikið. Minnið
er áberandi lélegra og hann á erfitt með að læra. Úthaldsminni en
áður. í fyrstunni fóru áðurnefnd óþægindi, sem ekki hafði borið
neitt á fyrir slysið batnandi, en hafa verið nokkuð til óbreytt und
anfarna 6 mánuði. Það hefur aldrei borið á neinum krömpum eða með-
vitundarleysi síðan hann slasaðist.
Skoðun: Fullkomlega áttaður á stað og stund. Engin einkenni um
dysfasi eða dysarthri. Virðist eiga erfitt með að muna tölur.
Gefur sæmilega greinagóða sjúkrasögu. Ör framan á enni. Heila-