Heilbrigðisskýrslur - 01.12.1973, Síða 164

162
"Samkvæmt upplýsingum, sem fyrir liggja, varð þessi maður fyrir
bifreiðarslysi hinn 4. jan. 1966. Það liggur fyrir vottorð dr.med.
... frá 4. febrúar 1966, en slasaði var fluttur af slysavarðstofu
á Landakotsspítala. Vottorð dr. ... er svohljóðandi:
"H.G-son, ..., f. ... 1950, kom hingað á spítalann 4. janúar 1966.
Hann hafði orðið fyrir bíl, var fluttur í slysavarðstofuna og þaðan
hingað. Á slysavarðstofunni var saumaður skurður á enni og búið um
minni háttar hrufl á báðum hnjám og ökklum.
Við komu hingað er sjúklingur með meðvitund, er áttaður á stað og
stund, veit hvað hann heitir, hvenær hann er fæddur og þ.u.l., en
kann ekki að greina frá atvikum í sambandi við slysið og man lítið
hvað gerst hefur síðan. Hann getur ekki rifjað upp atburði í kringum
jól eða áramót. Sjáöldur eru jafnvíð, kringlótt og svara ljósi,
brjóst er eðlilegt, hlustun á lungum eðlileg. Hlustun á hjarta
eðlileg, púls 76/mín., blóðþrýstingur 140/85. Kviður mjúkur og
eymslalaus. Góður kraftur í útlimum, sem hann hreyfir eðlilega, og
jafnt beggja megin, sinaviðbrögð eðlileg og eins beggja megin.
Röntgenskoðun sýndi ekki brot á höfuðbeinum.
Sjúkl. hresstist fljótt, hann fór af spítalanum þann 12. jan., sárið
á enninu var þá gróið, hann var byrjaður að hafa fótavist og varð
ekkert meint af því. Hann hafði þá engin einkenni frá miðtaugakerfi•"
Slasaði hefur verið til rannsóknar hjá sérfræðingum í taugasjúkdómum,
Kjartani R. Guðmundssyni yfirlækni og Gunnari Guðmundssyni dr. med.
yfirlækni, og það liggja fyrir álitsgerðir þeirra. Alitsgerð Kjart-
ans er dags. 12. febrúar 1968 og er svohljóðandi:
"H.G-son, f. ... 1950, ..., Reykjavík, hefur verið hjá mér til rann-
sóknar þann 9. febrúar 1968 og áður 26. apríl 1966.
Skv. eigin frásögn og vottorði frá Bjarna Jónssyni yfirlækni, lenti
sjúkl. í bílslysi þann 4. janúar 1966. Hann missti meðvitund í ca.
4 klst. eftir slysið og ca. hálftíma minnisleysi fyrir slysið.
Hann var með dál. svima og höfuðverk er hann vaknaði upp, en kastaði
ekki upp. Hann svaf mikið. Hefur síðan oft kvartað um þreytu og
stundum höfuðverk. Á erfiðara með að læra en áður og erfitt með að
einbeita huganum að viðfangsefnunum. Ennfremur syfjar hann óeðli-
lega mikið. Höfuðverkurinn kemur mest í köstum, án flökurleika.
Minnið er verra en áður. Aldrei fengið krampa eða yfirlið. Hann
segi'r, að öll sín einkenni séu heldur að batna smátt og smátt.
Við komuna á Landakot fannst ekkert neurologiskt. Rtg.mynd af
eranium var eðlileg. Hann hlaut sár á enni miðja vega, sem var saum-
að saman.
Skoðun 9. febrúar 1968: Sjúkl. er eðlilegur í framkomu og skýr í
svorum. Hann er ekki neurotiskur í framkomu. Tal er eðlil. Höfuð-
kúpa er eðlil., en á enni miðju er ca. 2 cm langt ör, sem er aumt.
Heilataugar: Lyktarskyn eðlil. á báðum nösum. Sjón eðlil. á báðum
augum. Augnbotnar eðlilegir. Það eru skýr papillutakmörk og eðlil.
æðar. Sjónsvið virðist eðlil., gróft tekið. Ljósop eru jöfn, hring-
laga, svara vel. Augnhreyfingar eru eðlil. Það er enginn nystagmus.
Engin ptosis. Corneal reflexar eru líflegir og jafnir. Húðskyn í