Heilbrigðisskýrslur - 01.12.1973, Qupperneq 168

166
Aðspurður um það, hvort hann telji heilsufar sitt vera jafngott
og það var fyrir slysið, segist hann ekki geta gert sér grein fyrir
því hvort svo sé.
Geðskoðun: H. er tæplega meðalmaður á hæð, fremur þéttvaxinn, frem-
ur barnalegur í framkomu, og eftir útliti að dæma gæti hann hæglega
verið a.m.k. tveimur til þremur árum yngri heldur en aldur segir til
um. Hann hreyfir sig eðlilega og óhindrað. Geðhrif eru eðlileg
meðan á samtali stendur, og geðslag einkennist af lítils háttar
spennu en í algeru samræmi við aðstæður allar og sem viðtal okkar
gefur tilefni til. Tal og framsetning er eðlileg, hugsun því skýr
og engar sérstakar hugsanatruflanir koma fram, og ekki er hægt að
greina nein sérstök meiri háttar taugaveiklunareinkenni. H. er átt-
aður á stað og stund og eigin persónu. Eðlisgreind virðist vera í
löku meðallagi eftir viðtalinu að dæma og hæfileiki til afstæðrar
hugsunar virðist vera í meðallagi. Minni sj. er ónákvæmt, sérstak-
lega er varðar til atriða í sambandi við ofannefnt slys, segist
hafa verið um 1 og \ viku á spítalanum, reynist hafa verið 8 daga,
telur sig ennfremur hafa verið meðvitundarlausan þar til að morgni
hins 5. janúar, en samkv. læknisvottorðum, sem hafa verið gefin út
í sambandi við mál þetta, segir eitt vottorðið, að maðurinn hafi
verið meðvitundarlaus í 4 klst. og annað í allt að 10 klukkutíma.
... sálfræðingur lagði sálfræðileg próf fyrir H., MMPI og Wechsler.
Niðurstöður hans voru, að hér væri um 20 ára mann að ræða með frem-
ur óþroskað tilfinningalíf og með nokkra tilhneigingu til þess að
tjá tilfinningar að nokkru leyti með líkamlegum óþægindum. Greind-
arvísitala hans í heild mældist 96, aðeins undir meðallagi, og próf-
ið benti ennfrejnur til þess að sj. ætti við nokkra einbeitingarörð-
ugleika að stríða, sem eins gætu stafað af spennu og óöryggi, þar
eð ekkert sérstakt benti til vefrænna skemmda í taugakerfi.
Heilalínurit, sem tekið var hér á Kleppsspítalanum í janúar s.l.,
var algerlega innan eðlilegra marka og í algeru samrsani við fyrri
heilalínurit, sem tekin voru 1966 skömmu eftir slysið, og svo aftur
1968.
Álit: Álítum við, að hér sé um að ræða mann með fremur traustan
persónuleika, en tilfinningalega óþroskaður að mörgu leyti og hættir
því við að sýna sefasýkisviðbrögð (hysterisk viðbrögð), verði hann
fyrir álagi eða streitu. Augljóst er af gögnum þeim, sem liggja
fyrir í málinu, að H. hefur fengið heilahristing þegar bíllinn
keyrði á hann þann 4. janúar 1966. Afleiðing þessa heilahristings
virðist hafa verið tímabundin eins og gjarnan er, skerðing á minni
og skortur á einbeitingu. Slíkt virðist ásamt öðrum atvikum hafa
haft þær afleiðingar, að hann hefur tafist í námi um eitt ár.
A.ö.l. verður ekki greint, að slys þetta hafi haft neinar sérstakar
afleiðingar, sem hafa háð honum að nokkru leyti m.t.t. atvinnu eða
félagslegu tilliti, og því ekki komið í veg fyrir, að hann gæti nýtt
hæfileika sína til fullnustu eins og hann virðist hafa getað gert."
Málið er lagt fyrir læknaráð á þá leið,
að beiðst er svars við eftirfarandi spurningum:
1. Getur læknaráð fallist á örorkumat Páls Sigurðssonar læknis
á dskj . nr . 5?