Rit Landbúnaðardeildar : B-flokkur - 01.04.1953, Qupperneq 53

51
Tafla XLII. Tilraun nr. III með fræblöndur, 1934—1941.
(Uppskera hey hkg/ha).
Ar 1. 2. 3. 4. 3. 6.
1934 ................ 82.2 88.5 88.0 89.9 84.2 83.1
1935 ................ 97.8 92.8 87.6 96.8 99.6 99.9
1936 ................ 98.2 97.3 97.9 94.5 97.8 94.4
1937 ................ 85.2 78.0 78.9 78.5 78.9 75.6
1938 ................ 85.8 80.4 78.2 84.1 82.5 83.0
1939 ................ 85.3 100.6 80.8 84.3 81.0 94.9
1940 ................ 86.3 87.4 80.5 88.0 81.3 81.3
1941 ................ 51.7 54.5 52.5 63.9 44.0 52.9
Meðaltal ......... 84.1 84.9 80.6 85.0 81.2 83.1
Hlutföll ......... 100 101 96 101 97 99
í þessari tilraun er verið að leitast við að rannsaka, hvort heimaræktað
grasfræ, blandað stórvöxnum og lágvöxnum grastegundum, getur gefið
eins mikið eða meira heymagn og erlent fræ sömu grastegunda og mest
hafa verið notaðar í fræblöndur. Er S. í. S.-fræblanda höfð sem mæli-
kvarði. Nr. 2 var fræblanda, sem tilraunastöðin seldi vorið 1933. I nr. 3
og nr. 4 er allt fræið íslenzkt nema vallarfoxgras, en nr. 5 og nr. 6 er al-
gerlega íslenzkt fræ. Öll árin voru allir tilraunaliðir slegnir tvisvar, og
tilbúinn áburður var notaður öll árin og einnig sáðárið. I öllum tilrauna-
liðunum var sú grastegund ráðandi, sem rnest var af í hverri fræblöndu.
Þessi tilraun sýnir, að ef nægilega miklu er sáð af góðu íslenzku gras-
fræi og þeim tegundum, sem eru í nr. 5 og nr. 6, þá er hægt að fá eins gras-
gefið tún og af erlendu fræi. Sömuleiðis, að íslenzkt grasfræ, með nokkr-
um hluta, 15—25%, af vallarfoxgrasi, gefur ágæt tún, er gefa fyllilega eins
mikla uppskeru og af góðri erlendri fræblöndu. íslenzkt grasfræ getur því
gefið eins mikið uppskerumagn af ha eins og erlent fræ, miðað við að
notaðar séu sömu tegundir grasstofna.
f. Tilraunir með að sá hvítsmára í gróið land.
í töflu XLIII er greindur árangur af tilraun með Morsöhvítsmára,
sem sáð var í gróið tún. Smáranum var sáð í gamalt tún, sem var smára-
laust. Árlegur áburður var 250 kg nitrophoska á ha, eða ammonphos
ásamt tilsvarandi kalí. Aðalgróður túnsins var með lágvöxnum grasteg-
undum, vallarsveifgrasi, túnvingli og língresi, en slæðingur af ilmreyr
og skúfelftingu. Fræinu var sáð síðast í maí 1938, herfað niður með þéttu
4*