Editiones Arnamagnæanæ. Series A - 01.06.2001, Page 198

114
kap. 59 sagt at Arinb(iorn) sat ifer matborði. Eg(ill) mællti. Ek villda goðr
dreingr at þu gínger inn i stufuna ok spyr Arinb(iorn). huart hann vill
helldr vti eda inni tala við Egil S(kalla) G(rims) s(on). Sa maðr s(eger).
þat er mer litið star<f) at reka þetta erendi. hann geck inn i stufuna. ok
mællti stundarhátt- Maðr er her kominn vti firer dyrum s(eger) hann
mikill sem troll en sa bað mik ganga inn ok spyria huar<t> þu villder vti
eða inni tala við Egil S(kalla) G(rims) s(on). Arinb(iom) s(eger). Gack
ok bið hann biða vti. ok mun hann eigi lengi þurfa. hann gerði sem
Arinb(iom) mællti. geck vt ok sagði sem mællt var við hann.
Arinb(iorn) bað taka vpp borðin. siðan geck hann vt ok aller huskarlar
hans með honum. Ok er Arinb(iorn) hitti Egil heilsaði hann honum ok
spurði hui hann var þar kominn- Eg(ill) s(eger) i fám orðum it liosazta
af vm ferð sina. En nu skalltv firer sia huert rað ek skal taka. ef þu villt
nockurt lið veita mer. hefer þu nockura menn hitt i borginni s(eger)
Arinb(iorn). þa er þic muni kent hafa aðr þu komt her i garðinn. engi
s(eger) Eg(ill). taki menn þa va<pn) sin s(eger) Arinb(iorn). þeir gerðu
86 va sua ok er þeir | voro vapnaðer ok aller huskarlar Arinb(iamar) þa geck
hann i konungs garð. en er þeir komu til hallar. þa klappaði Ar(inbiom)
a dyrum ok bað vpp lata. ok s(eger) huer<r) þar var. dyruerðer letu
þegar vpp hvrðina. konungr sat ifer borðum. Arinb(iom) bað þa ganga
inn .xíj. menn. nefndi til þess Eg(il) ok .x. meN aðra. Nu skalltu Eg(ill)
færa Eir(iki) konungi hofuð þitt ok taka vm fot honum. en ek mun tulka
mal þítt. Siðan ganga þeir inn. Geck Arinb(iom) firer konung. ok
kuaddi hann. konungr fagnaði honum. ok spurði huat er hann villdi.
Ar(inbiom) mællti. Ek fylgi hinngat þeim manni er kominn er vm
langan veg at sækia yðr heim ok sætta[z] við yðr. er yðr þat vegr mikill
herra er vuiner yðrer fara sialfviliandi af oðrum londum. ok þikiaz eigi
mega bera reiði yðra þoat þer sét huergi næá. lattu þer nu verða
hofðingliga við þenna mann. lat hann fa af sætt goða firer þat er hann
hefer gert veg þinn sua mikinn sem nu ma sia. farit ifer morg hof ok
torleidi heiman fra buum sinum. bar honum enga nauðsyn til þessar
farar nema goðuili við yðr. þa litaðiz konungr vm ok sa hann firer ofan
hofuð monnum huar Eg(ill) stod ok huesti augun a hann. ok mællti. hui
vartu sua díarfr Eg(ill). at þu þorðer at fara a fund minn. leystiz þu sua
heðan næstum at þer var engi ván lifs af mer. þa geck Eg(ill) at borðinu
ok tok vm fót konungi. hann q(uað) þa.
64 Maðr] begyndelsesbogst. i marg. 79 hvrðina] -v- synes skr. oven pá et e. 85
sættaz við yðr] ser ud som om de tre ord er skr. som ét, muligvis fordi præpositionen er
tilf. senere. 94 var engi] skr. to gg. 96 ek] herfra er strofen skr. af den fprste
60
63
66
69
72
75
78
81
84
87
90
93