Editiones Arnamagnæanæ. Series A - 01.06.2001, Síða 218

134
kap. 7« iarl sa er Amfiðr het. var þar þa sem miog viða annarsstaðar at skattar
greidduz verr en þa er Har(alldr) konungr var a lettazta skeiði alldrs.
Sua ok þa er syner Har(alldz) deilldu vm riki í Noregi. Var þa litt seet
epter vm skattlondin þau er fiarri lagu. En þa er Hak(on) sat i friði þa
leitaði hann epter vm riki þat allt er Har(alldr) fader hans hafði haft.
Hak(on) konungr hafði sendt menn austr a Vermaland .xij. saman. hofðu
þeir fengit skatt af iarlinum. ok er þeir foru aptr vm Eiðaskog þa komu
at þeim stigamenn ok drápu þa alla. A somu leið fór vm aðra sendi-
menn er Hak(on) konungr sendi austr a Vermaland. at menn voro
drepner en fe kom eigi aptr. var þat þa sumra manna mal at Arnuiðr iarl
munde setia menn sina til at drepa menn konungsins. en hafa <feit> at
færa iarlinum. þa sender Hak(on) konungr hina þriðiu menn. var hann
þa i Þrandheimi. ok skilldu þeir fara i Vik austr til fundar við Þorst(ein)
Þoru s(on) með þeim orðum at hann skilldi fara austr a Vermaland at
heimta skatta konungi til handa. en at oðrum kosti skilldi Þorst(einn) |
91 va fara ór landi. þuiat konungr [hajfði þa spurt at Arinb(iom) moður
broðer hans var kom[in]n [su]ðr til Danmerkr ok var með Eir(iks)
sonum. þat ok [með at þeir] hofð[u] þar miklar sueiter. ok v[oro] i
hemaði vm [sumrum. þo]tti Hakoni konungi þeir aller saman ecki
truliger [þuiat honu]m var van vfriðar af Eir(iks) sonum ef þeir hefði
styrk nockurn til þess at gera vppreist moti Hakoni konungi. þa ger[ð]i
<hann> til allra [f]rænda Arinb(iarnar) ok maga eða vi[n]a- rak hann þa
marga [or] landi eða g[er]ði þeim aðra afarkosti. kom þat ok þar fram
er Þorst(einn) var at konungr gerði firer þa sok þetta kostaboð. Maðr sa
er [e]rendi þetta bar. hann var allra landa maðr. hafði verit longum i
Danmork. ok i Suiauelldi. var honum þar allt kunnigt firer bæði vm
leiðir ok mannadeili. hann hafði ok viða farit vm Nor(eg). ok er hann bar
þetta mal Þorst(eini) Þorus(yni) þa seger Þorst(einn) Agli með huerium
erendum þessír menn foru. ok spurði huersu suara skilldi. Egill s(eger).
auðsætt liz mer vm orðs[e]nding þessa at konungr vill þig ór landi sem
aðra frændr Ar[in]biarnar þui at þetta kalla ek forsending sua gaufgum
manni sem þu ert. er þat mitt rað er þu kaller til tals við þik sendimenn
konungs. ok vil ek vera við reðu yðra. siam þa huat i geriz. Þorst(einn)
gerði sem hann mællti. kom þeim i talið. sogðu þa sendimenn allt et
sanna fra erendum sinum ok orðsending konungs at Þorst(einn) skylldi
fara þessa sendifor en vera vtlægr a[t] oðrum kosti. þa s(eger) Egill. se
ek gerla vm eren[d]i yðuart. ef Þorst(einn) vill eigi fara. þa munu þer
fara skolu [at] heimta skattinn. Sendimenn sogðu at hann gat rett.
(Egill mællti> eigi mun Þorst(einn) fara þessa ferð þuiat hann er ecki
9
12
15
18
21
24
27
30
33
36
39
42
45
|| 70 46 Egill mællli] sál. B (463) C. 57 leysa] sál. B C463, anden ordstill.), C.