Editiones Arnamagnæanæ. Series A - 01.06.2001, Page 221

57
60
63
66
69
72
75
78
81
84
87
90
93
137
var þa næá tomr. voro þa ok brott tekner askamer fra þeim. Gen[g]u þa kaP. 71
ok heima menn i sæti sin ok voro borð vpp [t]ekin vm alla [stuf]v ok
sett a vist. þui næst komu inn sendingar ok voro þa s[ettar firer] Egil
sem firer aðra menn. þui næst var ol inn borit. ok var þat [it] sterkasta
mungat. var þa bratt druckinn einmenningr. skylldi einn maðr drecka
af dyrs homi. var þar mestr gaumr at gefinn er Egill var ok sueitungar
hans skylldu drecka sem akafaz. Egill drack vsleitiliga fy[rst] langa
rið. En er faurunautar hans gerðuz vfærer þa drack hann firer þa. þat er
þeir mattu eigi. geck sua til þess er borð foro brott- gerðuz þa ok aller
miog drukner þeir er inni voro. en huert full er Arm(oðr) drack. þa
mællti hann. dreck ek til þin Egill. en huskarlar drucku til forunauta
Egils. ok hofðu hinn sama formala. Maðr var til þess fenginn at bera
þeim Agli | hu[er]t full ok eggi[aði sa] miog [at þeir] skylldi skiott 92 rb
drecka. Egill mællti við forunau[ta sina at þeir skyll]du þa ecki drecka.
en hann drack firer þa [þat er þeir mattu] eigi annan veg vndan komaz.
Egill fann þa at [honum mundi] eigi suabuit eira. St[oð] hann þa vpp
ok geck vm golf þuert þangat er Arm(oðr) sat. hann tok hondum i axler
honum. ok k[n]eikti hann vpp at staufum. Siðan þeysti Egill vpp or ser
spyiu mikla ok gaus i annlit Armoðe i augun ok [na]sernar. ok i
munninn. rann sua [ofan] vm bringuna en Armoðe var við andhlaup. ok
er hann feck aundunni fra ser hrundit þa gaus vpp spyia. en aller
mælltu þeir er hia voro. huskarlar Arm(oðar) at Egill skylldi fara allra
[manna] armaztr ok hann væri enn vesti maðr af þessu verki er hann
skylldi eigi ganga vt er hann villdi s<p)yia en verða eigi at vndrum inni
i dryckiustufunni. Egill s(eger). ecki er at hall[m]æla mer vm þetta.
þott ek gera sem bondi gerir. Spyr hann af ollu afli eigi siðr en ek.
siðan geck Egill til rums sins ok settiz niðr. bað þa gefa ser at drecka.
þa q(uað) Egill við raust.
45 Tit[t] [erom]k v[er]ð at vatta
vætti b[erk] at ek hætta.
þung til þessar gongu.
þin kinna[la] minni.
[margr] velr g[estr þar] er gi[ster]
[gi]olld [finnumz við sia]lld[a]n
Armoðe lÍGr æðra
[o]lld[ra] d[auG] i skeggi.
[Arm(oðr)] hl[iop v]pp ok vt en Egill [ba]ð [ge]fa ser drecka. þa mællti
huspreyia við þaNn mann er þeim hafði skenkt vm kuelldit. at hann
skylldi gefa dryck sua at þa skyrti eigi meðan [þeir] villdi drecka.