Editiones Arnamagnæanæ. Series A - 01.06.2001, Qupperneq 226

142
kap. 74 skoginum voro tuennar leiðir- var onnur at fara ifer ás nockurn ok var
þar klif bratt ok einstigi ifer at fara. var su leiðin skemri en onnur var
firer framan asinn at fara ok voro þar fen stor ok hoggnar a lager ok var
þar ok einstigi ifer at fara ok satu .xu. i huarum stað.
kap.75 þeir Egill drapu halfan þridia tug manna
Egill for til þess er hann kom til Alfs. ok var þar vm nott i goðum
beinleika. Epter vm morgininn stoð hann vpp firer dag. bioz þa til
ferðar ok er þeir satu ifer daguerði. þa kom þar Alfr bondi. hann
mællti. Snemma buiz þer Egill. en hitt mundi mitt ráð at hrapa ecki
ferðinni. siaz helldr firer. þui at ek ætla at menn muni settir firer yðr a
skoginn. Ek hefi ecki menn til at fa þer til fylgdar sua at þer se styrkr
at. en þat vil ek bioða at þu dueliz her með mer þar til er ek kann þat
segia þer at fært mun vm skoginn. Egill s(eger). þat mun ecki nema
hegomi einn. mun ek fara veg minn sem ek hefi aðr ætlat- þeir Egill
biugguz til farar. en Alfr latti ok bað hann aptr fara ef hann yrði vaá við
at vegrinn væri troðinn- sagði at þar hefði engi maðr f[a]rit ifer skoginn
austan siðan er Egill for austr. nema þessir hafi farit er mer er van at
yðr vili finna. huat ætlar þu huersu marger þeir muni vera. ef sua er
sem þer segit. ecki ero ver vpp næmer þott nockuá se liðsmunr. hann
s(eger). ek var farinn framm til skogarins. ok huskarlar miner með mer
ok komu við a manna far ok la su sloð f[ra]m a skoginn ok mundu þeir
hafa verit marger saman. en ef þu truer eigi þui er ek segi þer [þa far]
þangat ok sia sloðina. en snu aptr ef [þer syniz] sem ek segi þer. Egill
for sina leið- ok er þeir komu a veginn þann er a skoginn la. þa sa þeir
93 va þar bæðe manna spor ok hrossa. þa mælltu forunautar Egils | at þeir
skylldu aptr huerfa. fara mvnu ver sagði Egill. þiki mer þat ecki
vndarligt þott menn hafi farit vm Eiða skog. þuiat þat er alþyðu leið.
Siðan fara þeir ok hellz ferillinn ok var þa fioldi spora. ok er þeir koma
þar er leiðir skildi þa skilde ok sloðina ok var þa [iam]mikil i huarn
stað. þa mællti Egill. Nu þiki mer vera mega at Alfr hafi satt sagt.
Skolu ver nu buaz vm sua sem oss se ván at fundr vak muni verða.
Siðan kasta þeir Egill af ser skickium ok ollum lausaklæðum- leggia
þeir þat i sleða. Egill hafði haft i sleða sinum bast línu miog mikla
þuiat þat er siðr manna er aka langar leider ok hafa með ser lausa
tauger ef at reiða þarf at gera- Egill tok hellu steín mikinn ok lagði firer
briost ser ok kuiðinn. siðan rabendi hann þar at tauginni ok vafði henni
[siuafi] ok bio sua allt vpp vm herðarnar- þa q(uað) Egill.
36
3
6
9
12
15
18
21
24
27
30
33
|| 74 37 at] skr. to gg. || 75 14 þeir] skr. þ + interlineært er/ir-íegrc. 33þaquað