Editiones Arnamagnæanæ. Series A - 01.06.2001, Síða 241

6
9
12
15
18
21
24
27
30
33
35
39
42
157
hann kom til nautanna. þar stendr skogar klettr við Hafs læk. en vppi a
klettinum suaf Þrandr. ok hafði leyst af ser skua sina. Þorst(einn) geck
vpp a klettinn ok hafði | exi i hendi ecki mikla ok engi fleiri vapn.
Þorst(einn) stack exarskaptinu a Þrandi ok bað hann vaka. hann spratt
vpp skiott ok hart ok greip tueim hondum exina ok reiddi vpp. hann
spurði huat Þorst(einn) villdi. hann s(eger). ek vil segia þer at ek a land
þetta. En þer eigut haga beit firer vtan lækinn. er þat eigi vndarligt
þottu viter eigi landa merki her- Þrandr s(eger). engu þiki mer skipta
huerr land a- mun ek þar lata naut vera er þeim þikir bezt. hitt er
likligra s(eger) Þorst(einn) at ek muna nu raða vilia firer landi minu en
eigi þr[æ]lar St(einars). Þrandr s(eger). Miklu ertu Þorst(einn) vuitrari
maðr <en> ek hugða ef þu villt eiga nattbol vnder exi minni ok hætta til
þes virðingu þinni. Mer syniz at ætla til sem ek muna hafa tuau aufl
þín. en mik skorter eigi hug. Ek em ok vapnaðr betr en þu. Þorst(einn)
mællti. a þa hættu mun ek leggia ef þu gerir eigi at vm beitina. vænti ek
at mikit skili hamingiu okkra sua sem mala efni ero viofn. Þrandr
s(eger). Nu skalltu sia Þorst(einn) huart ek hræðumz nockut hot þin.
Siðan settiz Þrandr niðr ok batt sko sinn. en Þorst(einn) reiddi vpp
exina hart ok hio a hals Þrandi sua at hofuðit fell a brínguna. Siðan bar
Þorst(einn) griot at honum ok huldi hræ hans- geck siðan heim til
Borgar. en þann dag komu seint heim naut Steinars. ok er þrotin ván
þotti þess. þa tok St(einak) hest sinn ok lagði a soðul- hann hafði aluæpni
sitt. hann reið suðr til Borgar ok er hann kom þar hitti hann menn at
mali- hann spurði huar Þorst(einn) væri. honum var sagt at hann sat
inní. þa bað St(einaá) at Þorst(einn) kæmi vt- k<u)az eiga erendi við hann.
ok er Þorst(einn) heyrði þetta tok hann vapn sin ok geck vt i dyR. Siðan
spurði hann Steinar huer erendi hans væri. hefer þu drepit Þrand þræl
minn s(eger) St(einaR). sua er víst s(eger) Þorst(einn). þarftu þat ecki
auðrum monnum at ætla. þa se ek at þu munt þikiaz harð hendliga
veria land þitt er þu hefer drepit þræla mína tua. en mer þiker þat ecki
sua mikit frama verk. nu mun ek gera þer a þessu miklu betra kost ef
þu villt með kappi veria landit þitt ok skal ecki oðrum monnum nu at
hlita at reka nautin en vita skalltu þat at nautin skolu bæði dag ok nott
i þinu landi vera. Sua er s(eger) Þorst(einn) at ek drap fyR i sumar þræl
þinn. þann er þu fect til at beita nautunum i land mitt en siðan let ek
yðr hafa beit sem þer villdut allt til vetrar. nv hefi ek drepit annan þræl
þinn firer þer- g[a]f ek þessum hina somu sok sem hinum fyka. nu
skalltv hafa beit heðan i fra i sumar sem þu vill. en at sum|ri ef þu
beiter land mitt ok fær menn til þess at reka hingat fe þitt þa mun ek
enn drepa firer þer einnhuern mann þann er fenu fylger sua þo at þu
fylger sialfr. mun ek sua gera a hueriu sumri meðan þu helldr teknum
kap. 81
96 vb
97 ra