Editiones Arnamagnæanæ. Series A - 01.06.2001, Page 262

178
m andlat Egils Skalla Grims s(onar)
kap.ss Egill S(kalla) G(rims) s(on) varð maðr gamall en i elli hans gerðiz
hann þungfæá ok glapnaði honum bæði heyrn ok syn- hann gerðiz ok
fot stirðr. Egill var þa at Mosfelli með Grimi ok Þordisi. þat var einn
dag er Egill geck vti með veG ok drap fæti ok fell. konur nockurar sa
þat ok hlogu at ok mælltu. farinn ertu nu Egill með ollu er þu fellr einn
saman. þa s(eger) Grimr bondi. Miðr hæddu konur at okr þa er við
vorum yngri- þa q(uað) Egill.
59 Vafs hefi ek vafor helsis
vafallr em ek skalla
blautr erumz bergifotar.
borr en lust er þorrin.
Egill varð með ollu sionlauss. þat var einn huem dag er veðr var kallt
vm vetrinn at Egill for til elldz at verma sik. Matselian ræddi vm at þat
var vndr mikit. slikr maðr sem Egill hafði verit at hann skylldi liggia
firer fotum þeim sua at þær mætti eigi vinna verk sín. ver þu vel við
s(eger) Egill þott ek bokumz við elldinn. ok mykiumz ver við vm
rumín. Statþu vpp s(eger) hon ok gack til rums þíns. ok lat oss vinna
verk var. Egill stoð vpp ok geck til rums sins ok kuað.
|| 85 9 helsis] tilsyneladende skr. hessis med to hdje s’er som tredje og fjerde bogst.
35 (s. 180) a] der ses rester afhvad der sandsynligvis er et a; jf. a B (463), ad C.
Eyf3 Þorgeir blundur for fra Anabr(ecku) og sudur i Flokadal, þvi Þorst(eim) þöttist
ecke meiga lata hann þar vera, enn hann villde vægiast þar vid firer
fr(ænd)seme saker ad veita Þorgeiri skada, enn hann þöttist ei nýtt eitt vid hann
eiga, Þorsteirn Eig(ils)s(on) var höfsamur madur um alla hlute og (o)aleitenn
vid menn enn hiellt hlut sýnum ef adrer menn leitudu a hann, Med þeim Tungu
Odde var oftast þiingt, sýdan mál þeirra St(einars) hófdu ordid, Oddur var þá
hófdingi mestur i Borgarfirde firer sunnan Hvýtá, Hann var hofgode og riede
firer hofe þvi er aller menn gulldu hoftoll til, firer jnnan Skards heide, og so
var þá komid ad hann ried mest firer hoftollumm, þar allt sudur til Hvalfiardar,
þvi þeir voru mödurbrædur hans Iórundur i Górdum og Kietill i Hölme, er þá
riede mestu þar i sveit, Giordist Tungu Oddur þá madur fiólmennur og rýkur so
þad var mál manna, ad hann var mestur hófdingi i Borgarfirde, og eru margar
frásagner umm þi'ngdeillder hans.
Eyf3. 181 oáleitenn vid] sál. 2963; + adra 1421; áleitenn (!) vid 1408. 188
3
6
9
12
15
18
180
183
186
189