Editiones Arnamagnæanæ. Series A - 01.06.2001, Page 266

182
m i raðagiofrð] þinni. Ek skal segia þer q(uað) hann huat ek hefi hugsat.
kap. 85 ek æ[tla] at hafa til þings með m[er] kistur [þær .íj.] er Aðalsteinn
konungr gaf mer. er huartueggi er full af [en]sku silfri. [ætla] ek at lata
[bera] kistumar [til] Laugbergs þa er þar [er fi]olmennaz. Siðan ætla ek
at [sa] silfrinu ok þiki m[er] [vn]darligt ef [aller] skipta vel [sin] i milli.
ætla ek at [þar] mundi ver[a þ]a hrundningar e(ða) pustrar eða [bæriz]
at vm siðer at allr þingheimrinn berðiz. Þordis s(eger). þetta þiki [mer]
þioðrað ok mun vppi meðan landit er [by]gt. [siðan g]eck Þordis til tals
við Grim ok sagði honum raða[gerð] Egil(s). þat [skal alldri] v[er]ða at
hann komi þessu [framm] sua miklum fimum- ok [er Egill] kom a
ræður við Grim vm þingferðina. þa talðe Gri[mr] þat [allt] af ok sat
Egill heima v[m] þing[it]. eigi likaði honum þat [vel. var hann helldr]
vfrynn. at Mosfelli var [hofjð selfor. ok var Þordis [i] seli vm þingit.
þat var eitt [kuelld þa er menn] biuggiuz til rekna at Mosfelli [at Egill]
kallaði [til] sin þræla .ij. er Grimr atti. hann [bað þ]a taka [ser hest] vil
ek fara til laugar- ok er Egill v[ar bui]nn geck hann vt [ok] hafði með
ser silfrkistur sinar. hann steig a hest. [for] siðan of[an ep]ter tuninu
firer brecku þa er þar verðr [er] menn sa siðaz. En vm morgininn er
59 talðe] skr. talaðe med to prikker under -a-2, d.v.s. vb. telja.
Eyf3 vera meire dreif drepe, mætte þa vera nockud nytt til bære ef firer yrde nockrer
tigner, þvi allur (lydur) berdist adur liki- Þetta þikir mier s(eiger) Þord(is)
mesta happa rad, og mun vera uppe medan Island er biggt, Enn er þau luku j
127 r tale si'nu gieck Þordis til mals vid Gri'm bönda sinn og s(agde) honum ord
Eig(ils) og firerætlan ef hann kiæmist til alþingis ad hann mune sa silfre ad
Lógbergi ad menn berdist umm, Sagde hiin óll ord Eig(ils) er hann hafde þa
mæ(llt) og firerætlan, Þad skal alldri (verda) s(eiger) Gr(imur) ad <hann> skule
slyku fram fara, og skal hann heima vera. Enn er Eig(ill) kom a þá rædu vid
Gr(im) ad hann villde til þings ryda, þa tallde Grimur þad allt af, og vard þad
ad Eig(ill) sat heima umm þingid, Ecke lykade honum þad vel og var helldur
ofrynn. Þar ad Mosfelli voru selfor og var Þörd(is) ad sele umm þingid. Þad
var eitt kvólld syd þa menn biuggust til rekna, ad Eig(ill) kallade til syn ij
þræla er Grimur atte, Hann bad þa taka sier hest eim, þa gieck Eig(ill) iit og
hafde med sier silfur kistur synar. Hann steig a hestenn, sydan fara þeir ofann
efter tii<n)inu firer brecku þa er þar verdur, er menn sau sýdast, Enn <umm>
morgunenn efter þá er menn risu upp, og verkmenn geingu iit þá siá þeir firer
sál. 1421, 2963;-r 1408. 264 verda] sál. 1421, 2963; 4- 1408. hann] sál. 1421,
2963; -f 1408. 268 voru] var h0fd 1421. 269-270 ij þræla] omv. 1421.
271 steig] stie 1421. 272 vmm] sál. 1421,2963; -f 1408. 275 heim] sál. 1421,
51
54
57
60
63
66
258
261
264
267
270
273