Leikhúsmál - 01.11.1963, Síða 106

erandi, Pat við gluggann, og Meg, Colette,
Ropeen, Leslie skríðandi um gólfið. Skugga
verur, fulltrúar laga og réttar, skjótast inn
og út, yfir sviðið, undir stigann).
MONSJUR: Hvað er um að vera, Patrek-
ur ?
PAT: Ég skal athuga málið, Sir. (Hann
horfir út um gluggann og impróvíserar, í
anda Sigurðar Sigurðssonar, lýsingu á því
sem gerizt úti fyrir). Þeir eru að fylkja
sér til orustu. Leynilögreglan býst til að
sækja fram, en sjálfur meginherinn bíður
átekta. Mr. Mulleady hefur skrifað sér í
fylkingarbrjóst, en Miss Gilchrist styður
við rassinn á honum. Grace prinsessa er
gengin x lið með lögreglunni... (Flaut).
Þá er búið að flauta til leiks, og allir æða
af stað.
(Mulleady skríður eftir gluggasyllunni fyr-
ir glugganum).
Það kemur maður skríðandi fyrir glugg-
ann. Hann skríður lengra! Hann skríður
lengra. Nei, hann skríður ekki lengra.
(Dynkur af fallandi manni, rifrildi fyrir
neðan).
HERMAÐUR: Teresa! Teresa! (Heldur að
hann hafi fundið hana).
MEG: Haltu þér saman, annars drep ég
þig og þetta stelpukvikindi sem hefur
svikið okkur og kjaftað frá.
HERMAÐUR: Afsakið, frú mín, ég vissi
ekki að þetta voruð þér.
(Það er geigvænleg þögn. Uggvænlegt
píanóspil).
MONSJUR: Hvar er hann, Offiserinn frá
aðalstöðvunum ?
PAT: Hvergi sjáanlegur, Sir.
MONSJUR: Meinarðu að haim hafi ekki
þorað að horfast í augu við byssukjafta ó-
vinarins og gerzt liðhlaupi?
(Lúður þeyttur, blásið til orustu. Verur
ýmsar taka sér stöðu, umkringja her-
bergið).
PAT: Þeir eru á leiðinni inn.
MEG: Við flýjum.
MONSJUR: Nei, minn her kvikar ekki um
þumlung!
PAT: Ég er farinn. (Hleypur).
MULLEADY: Stopp! Eða ég skýt!
(Pat stanzar, réttir upp hendurnar).
MONSJUR: Áfram lýðveldissinnar!
HERMAÐUR: Áfram Arsenal!
MULLEADY: Upp með hendur, við erum
að koma.
MONSJUR: Ef þið komið, þá skjótum við
fangann.
TERESA (að tjaldabaki): Hlauptu, Leslie,
hlauptu.
(Hermaðurinn reynir að komast út, hleyp-
ur zig-zag, en honum er alls staðar aftrað
útgöngu. Trumban bergmálar hlaup hans
með stuttum hríðum. Þegar hann gerir
síðustu tilraun, heyrist ærandi skothríð.
Hann hnígur niður).
MULLEADY: Jæja piltar, þá er það loka-
sexman.
(Menn Mulleadys ryðjast inn og taka verj-
endurna. Mulleady er með grímu).
MONSJUR: Patrekur, við höfum verið um-
kringdir.
MEG (við Grace prinsessu): Kastaðu byss-
unni í gólfið, eða ég tek þig og rassskelli
þig.
MONSJUR: Hver eruð þér?
MULLEADY: Ég er leynilögreglumaður, og
nú er búið með allan leikaraskap. (Tekur
af sér grímuna. Tvær nunnur laumast yfir
herbergið, þyljandi bænir, upp stigann).
Handsamið þessa kvenmenn.
(Þetta eru þá IRA-kapparnir tveir. Teresa
kemur þjótandi).
TERESA: Leslie! Leslie! Hvar er Leslie?
(Allir líta kringum sig. Enginn sér hann).
PAT: Hann var hérna rétt áðan. (Hann sér
líkið og gengur að því).
TERESA: Hvar er hann? Leslie! (Hún sér
hann).
MEG: Hann er þarna.
PAT: Hann er dáinn. Takið af honum
persónuskilríkin.
RIO RITA (krýpur hjá líkinu): Ég skal
gera það. (Finnur nistið). Ég vissi ekki að
hann væri kaþólskur.
TERESA: Ég gaf honum þetta. Ekki taka
það af honum.
MULLEADY: Breiðið yfir hann.
(Rio Rita breiðir aðra nunnuskikkjuna
yfir hann. Teresa krýpur hjá líkinu. Hinir
taka ofan).
TERESA: Leslie, ástin mín. Guð blessi sál
þína.
PAT: Ekki gráta Teresa. Það er ekki við
neinu að sakast. Það ætlaði sér enginn að
drepa hann.
TERESA: En hann er dáinn.
PAT: Það er líka ungi maðurinn í fangels
inu í Belfast.
TERRESA: Þér var alveg sama um piltinn
í Belfast, eða þó Englendingarnir væru
þarna uppi í Ulster. Þér var sama um allt
nema þína glötuðu æsku og þinn bæklaða
fót. Hann dó í ókunnu landi, og heima
hjá sér átti hann engan að. Ég gleymi
þér aldrei Leslie, aldrei á meðan ég lifi.
(Hún rís á fætur og allir snúa sér frá lík-
inu. Draugalegt grænt ljós skín á líkið
og Leslie stendur upp og syngur).
Nú heyrist glymja klinga-linga-ling
í klukkum andskotans.
En mér sama singa-linga-ling
ég segi: Farvel Frans!
(ég svíf til himnaranns)
Því þær glymja ukkur, ukkur,
en þær ekki glymja mér
þessir dómsins dimmu klukkur,
ég er dauður hvort sem er.
(Birtir á sviðinu, allir snúa við, koma
fram til áhorfenda. Syngja).
Nú heyrist glymja klinga-linga-ling
í klukkum andskotans,
en oss er sama singa-linga-ling
við segjum: Farvel Frans!
TJALDIÐ.
104