Borgfirðingabók - 01.12.2012, Síða 32

32 Borgfirðingabók 2012
eðlilegt og vanalegt að við vorum þarna í stofunni saman. Báðar
hurðirnar á stofunni voru læstar. Allt í einu tek ég eftir því að Rúna
er horfin og verð hálf hissa því enn voru báðar dyrnar læstar og ekki
var ég var við að þær hefðu verið opnaðar. Hvers vegna fór hún svona
hljóðlega út?
Ég er að hugsa um að fara út úr stofunni til þess að vita hvað hún
sé að gera, en þá er bankað á dyrnar sem eru út í forstofu. Guðbjörg
dóttir mín fer til dyra. Póstþjónn stendur við dyrnar og biður Guð-
björgu að kvitta fyrir skeyti, sem hún gerir. Síðan kemur hún með það
og réttir mér, það er áskrifað til mín. Ég opna það og les, á því stendur
orðrétt eftirfarandi: „Mamma ég er komin til Akureyrar og fæ ekki
far til baka. Ég ætla að biðja þig fyrir hana Steinunni litlu.“ Rúna.
Ég fann að þetta var allt óeðlilegt. Rúna var að fara út úr stofunni.
Hún gat ekki verið komin til Akureyrar. Var mig að dreyma? Það hlaut
að vera. Mér hvarf allt nema hugsunin um það hvað þessi draumur
þýddi, því ég vissi nú að mig var að dreyma. Ég var sannfærð um
að draumurinn þýddi það að ég mundi missa Rúnu, (Guðrúnu dóttur
mína). Guð minn góður, getur þetta verið? Kvíðinn og sársaukinn
heltekur mig og spurningar ásóttu hugann. er ég vakandi? er mig
að dreyma? Þetta gat ekki átt sér stað í vöku að ég fengi skeyti frá
dóttur minni úr öðrum landsfjórðungi um leið og hún var að fara út
úr herberginu. Og nú fór ég að ráða drauminn. Rúna átti að deyja
frá okkur. Akureyri þýddi kirkjugarðinn, það var alveg að koma að
því að hún væri kölluð burt. Svona réði ég drauminn í svefninum.
Þegar ég vaknaði fylltist ég svo miklum kvíða og angist. Mér fannst
raunverulega víst að draumurinn kæmi fram eins og ég hafði ráðið
hann meðan ég var í svefni. Ég hafði líka svo oft verið áþreifanlega
berdreymin og ráðið rétt drauma mína sem svo komu bókstaflega
eins fram og ég hafði sagt um.
Ég var svo æst á hugarástandinu að ég vakti manninn minn til
að segja honum hvað mig hafði dreymt. Ég varð að láta hann bera
þennan ótta með mér. Þetta var rétt fyrir fótaferðatíma.
Við sögðum ekki dætrum okkar eða tengdasyni þennan draum.
Okkur fannst hann ekki þess eðlis og ekki væri vert að vekja neinn
óróleika eða kvíða hjá öðrum.