Veiðimaðurinn - 01.12.1995, Síða 8

VIDTAL VIÐ ÓLAF KR. ÓLAFSSON,
FORMANN ÁRNEFNDAR SOGSINS,
■■ / r w /
ODRU NAFNIOLAIUTILIFI
Ólafur Kr. Ólafsson hefur veitt í Soginu
síðan árið 1967 og þekkir ána og veiðistaði
hennar betur en flestir aðrir. Hann hefur,
eins og fleiri aðdáendur Sogsins, áhyggjur
af minnkandi laxveiði í þessari fallegu
veiðiá sem fyrrum var þekkt fyrir sporð-
sveran stórlaxastofn. Ólafur hefur afdrátt-
arlausa skoðun á ástæðum fyrir þverrandi
veiði: Misrennsli af völdum aðgerða í raf-
magnsstöðvunum, þráttfyrir skuldbinding-
ar um lágmarksrennsli, veldur því að klak
misferst.
Rennslissveiflur
Ólafur segir: Landeigendur sömdu um
það við Landsvirkjun, reyndar var um
gerðardóm að ræða, að vatnsrennsli í ánni
færi aldrei niður fyrir 65 rúmmetra á sek-
úndu. En ef við horfum á skýrslu af sírita
má að vísu segja að það sé undantekning á
veiðitíma. Þarna er skráð tímalengd lág-
rennslis árvatnsins dag hvern síðan 15.
febrúar 1972. Þegar veiðimenn eru hins
vegar horfnir af veiðisvæðinu er annað
uppi á teningnum. Fiskarnir, sem eru að
hefja hrygningu í október - nóvember,
eiga ekki sjö dagana sæla því að sveiflurnar
geta oft verið rosalegar; þegar byrjað er að
safna í uppistöðulónin, þar með talið Þing-
vallavatn, þá snarminnkar rennslið. Vatns-
rennslið fór til dæmis niður í 40,7 m3/sek. í
júlí 1977. 18. júní 1992 fór það líka niður í
40,7 m3/sek. og 16. september sama ár í
44,2 m3/sek. Svipað gerðist í fyrrasumar og
þá var skýringin sögð mannleg mistök. Ég
hef til dæmis séð á svæðinu við Frúarstein
fyrir Ásgarðslandi allt vatn hverfa á klöpp-
unum ofan við steininn alveg út í Rennu.
Hægt var að ganga þangað þurrum fótum.
Frá eðlilegri vatnshæð er það allt að 40
sm lækkun. Þetta veldur svakalegri röskun
eins og við Guðmundur Bjarnason, ár-
nefndarmaður komumst að raun um þegar
við komum til veiða á Bíldsfelli seinni hlut-
ann í ágúst ’94. Við tókum eftir því er við
komum að Álftavatni að þar var hvít rönd
meðfram vatnsborðinu, útfelling, og
vatnsstaðan allt að hálfum metra lægri en
átti að vera. Þetta hélst alla leið upp eftir.
Við Sakkarhólma var hægt að vaða á lág-
stígvélum út í hólmann. Steinninn ofan við
hrísluna var upp úr. Við fórum þarna á
grynningarnar og veltum við steinum og
fundum tvö dauð kviðpokaseiði sem við
færðum Guðmundi bónda á Bíldsfelli.
Hann hringdi strax upp í rafstöð en fékk
þar loðin svör. Ég hringdi svo daginn eftir
niður í Landsvirkjun og þá viðurkenndu
þeir þessa rennslisminnkun en báru því við
að hún hefði orðið fyrir mannleg mistök.
Þessi vatnsþurrð varaði í einar fjórar
klukkustundir. Fari vatnsmagnið, sem
beint er í gegnum hverflana, niður fyrir 65
m3/sek. verður að hleypa framhjá um botn-
8
VEIÐIMAÐURINN