Veiðimaðurinn - 01.12.1995, Side 68

JÖRUNDUR GUDMUNDSSON
NOKKUR ORÐ UM
MÁLGAGN
STANGAVEIÐIMANNA
íhaldssemi er um margt undarlegt fyrir-
bæri. Líkt og annað í þessari veröld and-
stæðna á hún sér bjartar og dökkar hliðar.
Vangaveltur um þetta tvíeðli tilverunnar
hjálpar okkur gjarnan til þess að átta okkur
á eðli hvers máls. í því sem á eftir fer langar
mig að setja frarn nokkrar hugleiðingar um
íhaldssemi og Veiðimanninn — málgagn
stangaveiðimanna.
í málvitund okkar hefur hugtakið íhald
fremur neikvæða merkingu, ólíkt því sem
gerist í mörgum öðrum tungumálum og er
ekki laust við að merking þess í daglegu tali
beri keim af tungutaki stjórnmálanna. í
hugum flestra er mæla á íslenska tungu
hefur hugtakið ímynd þess sem rembist
eins og rjúpan við staurinn að halda aftur af
breytingum. Ég vil þó leyfa mér að minna á
aðra og eðlilegri semsetningu þessa hug-
taks eins og hún þekkist meðal annarra
þjóða. Þar togast á tvíþætt eðli þess, nefni-
lega varðveisla og afturhald.
Ef við hugleiðum hvaða hugtak mætti til
nefna sem andstæðu við íhald í merking-
unni afturhald þá komum við, að því er ég
fæ best séð, að tómum kofanum í máli
okkar, en þessi andstaða er í mínum huga
breyting breytinganna vegna. En nóg um
hugtakarýni í bili.
Ég „sting hér niður penna“ til þess að
taka áskorun nýskipaðs ritstjóra Veiði-
mannsins — málgagns stangaveiðimanna,
Gylfa Pálsonar í næstsíðasta tölublaði (nr.
145,1994). Tilefnið er breytt efnistök tíma-
ritsins og hugleiðingar ritstjóra um tregðu
ritfærra manna til þess að senda ritinu efni
úr smiðju sinni.
I einfeldni minni hélt ég að tímarit sem
hefur undirtitilinn — málgagn stangaveiði-
manna — væri tileinkað stangaveiðiíþrótt-
inni einni og sér, ekki síst í ljósi þess að það
hefur verið gefið út um áratuga skeið af
elsta og fjölmennasta stangaveiðifélagi
landsins. Félagi sem leiðir saman menn í
krafti sameiginlegs áhugamáls — stanga-
veiði. Satt best að segja þá hélt ég að
Stangaveiðifélag Reykjavíkur hefði þegar
dregið lærdóm af fyrri reynslu sinni af slík-
um tilraunum með Veiðimanninn. Skot-
veiði var um tíma veitt rými í blaðinu, en sá
siður var aflagður. Ég fæ ekki betur séð, af
lestri fyrri árganga blaðsins, en að þetta
hafi gerst vegna þess að áhuga félags-
manna skorti. Ég fæ ekki varist þeirri hugs-
un að það, að koma slíkri ritstjórnarbreyt-
ingu á, hljóti einfaldlega að vera leið rök-
villa í hugsanagangi annars ágætra manna
sem svo hafa skipað málum. Að fjalla um
skotveiði í sértímariti um stangaveiði er í
besta falli mótsögn í sjálfu sér.
Mest undrar mig að nýr ritstjóri, sem
sendir frá sér sitt fyrsta tölublað, skuli ætl-
ast til þess að vera tekinn alvarlega þegar
hann réttlætir breytta ritstjórnarstefnu sem
þessa með því að aðföng til blaðsins séu of
68
VEIÐIMAÐURINN