AVS. Arkitektúr verktækni skipulag - 01.03.1994, Qupperneq 27

HOLRÆSAKERFI
HÖFUÐBORGARSVÆÐISINS
SIGURÐUR I. SKARPHÉÐINSSON
GATNAMÁLASTJÓRI
Fyrsta holræsi í Reykjavík var lagt árið 1897
í Bankastræti og var það gert samhliða
endurnýjun gangstéttar við götuna en elsta
ræsið, sem gert var af bæjaryfirvöldum, var
hins vegar lagt um fimm árum síðar eða 1902 og lá
eftir Ægisgötu frá Landakotsspítala stystu leið til
sjávar.
Fram til þess tíma hafði öllu skólpi frá bæjarbúum
verið veitt eftir opnum skurðum og er Lækurinn, sem
Lækjargata dregur nafn sitt af, sennilega þekktasta
dæmið.
Árið 1913 er hlaðinn ræsastokkur þar sem Lækurinn
rann og þar með lagt fyrsta stóra safnræsið í Reykja-
vík.
Næstu áratugina lengist raesakerfið samhliða þróun
byggðar og var frárennslið jafnan leitt stystu leið til
sjávar og því veitt þar út.
Árið 1970, tæpum mannsaldri eftir að fyrsta ræsið
var lagt, er öllu frárennsli frá um 80.000 íbúum
Reykjavíkur veitt í um 40-50 útrásir sem allar enda í
fjöruborði.
Mengunin, sem af þessu leiddi, var mönnum mikið
áhyggjuefni og árið 1970 leitaði Reykjavíkurborg
ásamt Garðabæ, Kópavogi og Seltjarnarnesi til
danskra ráðgjafa, Isotopcentralen sem ásamt verk-
fræðistofunni Östenfeld og Jönson gerðu ítarlegar
rannsóknir á viðtaka og lögðu fram tillögur um leiðir
til úrbóta.
Þó margt hafi breyst á tæpum aldarfjórðungi frá því
dönsku ráðgjafarnir voru hér byggjast áætlanir okkar
í dag á þeim grunni sem þá var lagður.
Eins og fram kemur á yfirlitsmyndinni af kerfinu er
gert ráð fyrir þrem aðalútrásum sem liggja munu 2-4
km. á haf út og enda á 20-30 m dýpi. Við allar útrás-
irnar er fyrirhugað að byggja hreinsistöðvar þar sem
föst óhreinindi verða síuð úr skólpinu.
Yfirlitsmynd af fráveitukerfinu í Reykjavík, eins og það kemur til með að líta út að lokum.
■■ Lokiö í ársbyrjun 1994
■■■i Ólokiö
ÉffiÍ
DÆLU- OG
HREINSISTOD
m/yfirf. og útrás
Dælustöð
m/yfirfalli
UTRAS
3-4 km
UTRAS
Engey
2,0 km
Dælustoð
iSS
Dælustöö
ttÍM*