Bændablaðið - 04.04.2023, Blaðsíða 42

Bændablaðið - 04.04.2023, Blaðsíða 42
42 Bændablaðið | Þriðjudagur 4. apríl 2023 VIÐTAL Þau Kristín og Bjarni byrjuðu ekki í hestamennsku fyrr en í kringum fertugt. Bæði höfðu þau verið í sveit þegar þau voru yngri en aldrei neitt í kringum hross. Árið 2004 fara þau í fyrstu hestaferðina sína og eignast fyrsta hestinn sinn. Þá fór boltinn að rúlla. „Sumarið 2004 hringja tvenn vinahjón okkar og bjóða okkur með í hestaferð. Þau höfðu hringt tvisvar sinnum áður og við alltaf neitað. Í þetta sinn sögðu þau að ef við kæmum ekki með núna þá yrði okkur aldrei boðið með aftur, svo við létum slag standa og fórum með þeim í átta daga hestaferð,“ segir Bjarni en á þessum tíma bjuggu þau í Sviss þar sem þau voru í framhaldsnámi í tannlækningum. „Gréta Rut, dóttir okkar, var búin að vera á hestbaki á stórum hestum í Sviss og var alveg hestasjúk. Ég var ólétt og gat því ekki setið hest og var rosalega glöð að þurfa ekki að koma nálægt þeim. Fannst þetta hálf ógnvænlegt allt saman,“ segir Kristín. Hestaferðin gekk vel þrátt fyrir reynsluleysi hjónanna. Þegar þau lentu á Keflavíkurflugvelli brunuðu þau beinustu leið í Eystra-Fróðholt í Vestur-Landeyjum, þar sem Ársæll Jónsson hrossaræktandi og kona hans, Anna Fía Finnsdóttir, búa en Anna Fía og Bjarni eru systkinabörn. Þar fengu þau lánaða nokkra hesta og varð eitt hrossið í hópnum í eigu þeirra í lok ferðarinnar. „Ég ímyndaði mér að þetta væri bara eins og hringja í bílaleiguna Hertz og panta átta hesta í átta daga. Það virkaði náttúrlega alls ekki þannig,“ segir Bjarni og hlær. Í hópnum var grá hryssa sem Gréta Rut heillaðist af og varð að eignast. Samdi hún við pabba sinn um að gefa sér hryssuna sem hann jánkaði. „Þarna var Heimir sonur okkar árinu yngri og þriðja barnið á leiðinni. Það var ekki hægt að kaupa hest handa öðru barninu en ekki hinu. Þannig hún var látin borga hryssuna sjálf og það tók hana tæp tvö ár,“ bætir Kristín við. Schneeglocke var nafnið á hryssunni til að byrja með enda þýskan allsráðandi í þeirra umhverfi í Sviss en var síðar þýtt yfir í Snjóbjöllu. Eftir þetta fóru þau Bjarni og Kristín alltaf í eina hestaferð á ári þar til þau fluttu aftur til Íslands. „Við komum því inn í hesta- mennskuna sem ferðaáhugafólk enda vön hálendisferðum á jeppum og snjósleðum. Við fórum í aðra ferð árið 2005 en á þessum tíma vissum við ekkert að hestaferðir gætu verið tveir eða þrír dagar því þá var farið í fjórtán daga ferð. Farið upp Arnarvatnsheiði og norður í land og Kjöl til baka. Ég ákvað að taka þátt í slíkri ferð, með Tryggva sjö mánaða á brjósti. Það voru allir af vilja gerðir til að hjálpa og ég fékk einhverja hesta lánaða. Ég skildi ekki af hverju allir sátu afslappaðir á baki á meðan ég var í loftköstum, með 20 cm á milli mín og hestsins, en ég kunni ekkert að láta hest tölta. Ég man voða lítið úr þessari ferð af landslagi og einhverju svoleiðis og drengurinn fékk bara rjóma að drekka,“ segir Kristín. Kaupin handsöluð við eldhúsborðið Árið 2008 eru þau bæði komin aftur til Íslands eftir Svissdvölina og eiga orðið fimm hesta og leigja sér stíur, fyrst í Heimsenda í Kópavogi og síðan í Sörla í Hafnarfirði. Lífið í hesthúsahverfinu fór að vera þeim íþyngjandi vegna tímaskorts og þau þurftu að leita sér annarra leiða til að halda áfram að stunda hestamennsku. „Þarna áttum við Snjóbjöllu og Svaða, sem er hestur sem allir sem eru að byrja í hestamennsku verða að eiga. Hann tölti út í eitt, lyfti ekki fótunum, en algjör töltmylla,“ segir Kristín og Bjarni bætir við: „Við mættum eftir vinnu til að hreyfa hestana til að koma þeim í form fyrir sleppitúr eða hestaferðir. Mér reyndar fannst þessi nálgun alltaf rosalega skrítin. Taka inn í desember eða janúar þegar það er myrkur, snjór og leiðindi. Hreyfa þá um veturinn kannski fram í maí. Fara þá í sleppitúr austur fyrir fjall og jafnvel sleppa og sjá þá ekki meir fyrr en í janúar á næsta ári. Þá er hesturinn úti á túni alla bestu mánuði ársins. Þetta fannst mér vera rosalega ólógískt en ég er kannski bara óþarflega lógískur í hugsun,“ segir Bjarni.„Við vinnum líka óþarflega mikið og langa vinnudaga. Þegar við komum upp í hesthús var oft búið að gefa hrossunum. Krakkarnir voru ekki allir í hestunum svo þetta var aðeins farið að hafa tvístrandi áhrif á okkur fjölskylduna. Hestamennskan var því ekki alveg sú slökun sem hún átti að vera.“ Á þessum tímapunkti fara hjónin að velta fyrir sér að kannski væri betra að fá sér þjálfara sem myndi þjálfa hrossin og þau gætu komið um helgar og riðið út. „Þegar ég var kominn með þessa hugmynd í hausinn að kaupa einhverja aðstöðu sem ber þjálfara er okkur bent á Hjarðartún. Ég heyri í Óskari Eyjólfssyni, fyrrum eiganda Hjarðartúns, og hittumst við þremur vikum seinna. Við setjumst niður við eldhúsborðið heima og náðum bara lendingu þarna á einum eftirmiðdegi heima á Laugarásveginum,“ segir Bjarni og bætir við að eftir að Kristín sá vel heppnað íbúðarhúsið í Hjarðartúni þá var ekki aftur snúið. Á endanum keyptu þau ekki bara Hjarðartún heldur flestar ræktunarhryssurnar hans Óskars ásamt nokkrum öðrum hrossum, það gerðist þó í nokkrum áföngum. Rúmum 11 árum eftir að hafa farið í fyrsta sinn á hestbak eru þau Kristín og Bjarni búin að eignast eitt fremsta ræktunarbú landsins í dag, Hjarðartún, sem er við austurbakka Eystri-Rangár í Hvolhreppi. Þau búa bæði þar sem og í Reykjavík þar sem þau reka tannlæknastofuna Valhöll. Kristín er sérmenntuð í tannréttingum og Bjarni í munn- og tanngervalækningum sem og tannholdslækningum. „Best að útskýra þetta þannig að ef þú færð tannpínu er ég ekki rétta addressan en ef þú ert sleginn af hrossi og tapar öllum framtönnunum þá talarðu við mig,“ segir Bjarni en bæði eru þau einnig að kenna við Háskóla Íslands, Bjarni er prófessor við Tannlæknadeild HÍ og Kristín lektor. „Við kunnum rosalega vel við okkur hérna í Hjarðartúni og draumurinn er auðvitað að í staðinn fyrir að vera í bænum að vinna meirihluta vikunnar að snúa því við,“ segir Bjarni og Kristín bætir við „Það er vandamál í mínu fagi að það er skortur á sérfræðingum. Ég gæti alveg séð fyrir mér að vera bara hér og kenna síðan með en við höfum bæði gaman af kennslunni.“ Horfir mikið í tölfræðina Við rekstur hrossaræktarbús er margt sem þarf að huga að og á stóru búi er í mörg horn að líta. Er eitthvað sem kom þeim á óvart eftir að þau byrjuðu í rekstrinum? „Mér finnst svolítið gott grín sem ég heyrði einu sinni að til þess að verða milljónamæringur af hrossarækt að þá þarftu að vera milljarðamæringur þegar þú byrjar. Það er kannski eitthvað til í þessu,“ segir Bjarni í kímni. „Ég er svolítið eins og lest á teinum en við erum með ákveðið langtímaplan í kollinum og förum bara eftir því. Eins og er hefur allt gengið samkvæmt áætlun. Mér finnst líka fegurðin við hrossaræktina að hafa þennan vinkil lífinu sem gengur frekar hægt fyrir sig. Lífið gengur svo hratt; áður en þú veist af eru komin aftur jól og síðan aftur sumar en með hrossaræktina, þú parar hryssu við hest og þarft síðan að bíða í fimm ár eftir því að sjá fyrstu merki um niðurstöðuna.“ Hrossaræktin er Bjarna hugleikin og hefur hann ef til vill öðruvísi sýn á ræktunina en margur annar. „Hann er algjörlega búinn að missa sig í WorldFeng en þarna opnaðist Hulda Finnsdóttir hulda@bondi.is Rækta ekki tilviljunargæðinga – Kristín Heimisdóttir og Bjarni Elvar Pjetursson urðu verðlaunahrossaræktendur ellefu árum eftir fyrstu hestaferðina Verðlaunahrossaræktendur í Hjarðartúni. Bjarni Elvar Pjetursson heldur í Svaða frá Hjarðartúni, 5 vetra, undan Dögun frá Hjarðartúni og Hring frá Gunnarsstöðum og Kristín Heimisdóttir heldur í Sindra frá Hjarðartúni, 8 vetra, undan Dögun frá Hjarðartúni og Stála frá Kjarri. Á milli þeirra situr tíkin Loppa. Mynd / HF Hjarðartún er staðsett við austurbakka Eystri-Rangár í Hvolhreppi. Snjóbjalla og Tryggvi, yngsti sonur hjónanna. Mynd / Lárus Karl Ingason Það var kaldur sunnudagsmorgunn þegar ég hitti hjónin Kristínu Heimisdóttur og Bjarna Elvar Pjetursson, í hesthúsinu í Hjarðartúni í Hvolhreppi. Það er ekki að sjá á þeim að þau hafi verið að klára 20 kílómetra skíðagöngu deginum áður. Við setjumst niður við eldhúsborðið í kaffistofunni og ræðum lífið og tilveruna og hvernig það gerist að tveir sérfræðingar í tannlækningum ákveða að hella sér af fullum krafti í hrossaræktina. Eigum hina vinsælu vagna frá þessum þekkta framleiðanda til afgreiðslu Strax BÚFJÁRFLUTNINGAVAGNAR frá Ifor Williams Víkurvagnar ehf. - Hyrjarhöfða 8. - 110 Reykjavík Sími 577-1090 - www.vikurvagnar.is - sala@vikurvagnar.is
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80

x

Bændablaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Bændablaðið
https://timarit.is/publication/906

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.