Heilbrigt líf - 01.12.1942, Qupperneq 62

HéraSslæknirinn í Ögurhéraði hefir gert rannsóknir á
vetrarfæði í héraði sínu og í Laugarneshverfi í Reykja-
vík. Úr Svarfdælahéraði er þess gefið, að á að gizka
hafi verið tíndar 4—5 smálestir af berjum í Svarfaðar-
dal og á Árskógsströnd sumarið 1939, enda voru stund-
um um helgar 2—300 aðkomufólks í berjaferðum, eink-
um Akureyringar. Berjainnlegg í útibúi K. E. A. í Dal-
vík nam 1616 kg. — Fleiri héraðslæknar drepa á vakn-
andi áhuga um hagnýtingu berja.
Sumir héraðslæknar telja mataræði og matargerð í
framför, einkum vaknandi áhugi um nýmeti og garð-
ávexti — matur fjölbreyttari og betur tilreiddur. I>ó getur
héraðslæknir Borgfirðinga þess, að mataræði sé „harla
fábreytt, og er þar einkum vankunnáttu um að kenna“.
„Síld kunna menn ekki að borða, þann holla og ódýra mat.
Kökugerð hefir staðið með miklum blóma“.
Viðkomandi fatnaðinum ber sitt af hverju á góma.
Það gleður hjarta — en tæplega augu — Borgarneslækn-
isins, að „einstöku stúlka er komin í ullarsokka“ — mér
skilst íslenzka —, og nokkrir fleiri geta þess, að innlend
efni séu notuð meira til klæðnaðar en áður. — Einn
læknirinn segir: „ . . . Þó virðist mér margt kvenfólk
hætt að staðhæfa, að silkisokkar séu hlýjastir allra sokka“.
Héraðslæknir Þingeyrarhéraðs þakkar skíðaíþróttinni
breytingar til batnaðar í klæðagerð.
Héraðslæknir Öxfirðinga: „Heldur minna um gúm-
skó en var, en meira um leðurskó, einkum svo kallaða
„Iðunnarskó“ — innlenda vöru mjög dýra og endingar-
litla. Þó flækjast þessir skór töluvert, eftir að búið er
að sóla þá af nýju. Reyndar gef ég frat á innlendan iðn-
að, sem í engu stendur erlendum snúning. Er þjóðarhörm-
ung, að nokkur innlendur iðnaður sé blóðsuga á þjóð-
félaginu í skjóli hafta og græði á þeim og sviksemi sinni“.
188
Heilbrigt líf