Úrval - 01.10.1946, Side 14

Úrval - 01.10.1946, Side 14
12 'O'RVAL austur í Siberíu. Hreindýra- sleðar Jónasar komu til Kara- suado í sama mund, sem ég steig út úr langferðabílnum á þess- um afskekkta stað, 300 mílum norðan við heimsskautsbaug. I þessum bíl hafði ég ferðast síðustu fjórar stundirnar, og einasti förunautur minn, utan vagnstjórans, var framliðinn og gaddfrosinn hirðingi, sem var á leiðinni til greftrunar í landi ættflokks síns, einhvers staðar norður í víðáttunni. Hér urðum við báðir að skipta um farartæki, því að lengra varð ekki haldið inn í kuldann og hríðina, nema á hunda- eða hreindýrasleðum. Og nú var ég kominn í tjald til Jónasar og sötraði þráan samsetning af kaffi, saltvatni og hreindýrafeiti. Undir drykkj- unni hlustaði ég á konu Jónasar líkja bifreið við „sleða, sem hreindýr þarf ekki að draga.“ Bróðir Jónasar hafði séð einn slíkann í Murmansk. Kofi Lappans eða tjald er virki hans. Enda þótt hverjum ferðalangi sé leyfilegt að ganga óboðnum til búðar hirðingjans, er samt harla óviðeigandi að ana fyrirvaralaust inn fyrir við- ardrumbinn, sem stendur til hliðar, rétt innan við tjaldskör- ina. Bilið milli drumbs og skar- ar er „forstofan"! Gerðu svo vel að ganga í bæinn, en taktu þér bara sæti á drumbnum, þangað til þér er bo'öiö inn. Það verður „ekki tekið eftir“ þér, fyrr en búendur tjaldsins eru reiðubúnir að bjóða þig vel- kominn. Þannig var það, þegar ég kom heim til Jónasar. Lengi vel varð ég að sitja á viðar- drumbnum og komst þá ekki hjá því að horfa á húsmóðir mína tilvonandi vinna í óðaönn að unairbúningi undir komu mína, á sama hátt og f jölmargar fátækari húsmæður í úthverf- um stórborga. Hún tók hvílu- poka ungbarnsins ofan af snaga og gaf baminu brjóst sín. Lappabörnin eru reyfuð svo miklum dúðum, að fyrir kemur að þau kafna í þeim. Að svo búnu hagræddi hún vandlega feldinum á gólfinu, en þeir mundu áreiðanlega gera marga konuna úteyga af öfund. Hún skaraði í eldinn, svo að gneista- fiugið lagði út um strompinn í innri enda tjaldsins. Hún hrærði í potti og lagfærði hvað- eina, eins og siður er, þegar gesta er von. Meðan allt þetta
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132

x

Úrval

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.